O código de cabalaría que se desenvolveu na Europa medieval tivo as súas raíces en séculos anteriores. Xurdiu no Imperio Carolinxio a partir da idealización dos cabaleiros, que implicaba valentía militar, adestramento individual e servizo aos demais, especialmente en Francia, entre os cabaleiros de Carlomagno.[3][4] O termo "cabalaría" deriva do termo francés antigochevalerie, que se pode traducir como "soldados a cabalo". Orixinalmente, o termo referíase só aos homes a cabalo, da palabra francesa para cabalo, cheval, pero posteriormente asociouse cos ideais de cabalaría.[5]
Co paso do tempo, o seu significado en Europa foise perfeccionando para salientar virtudes sociais e morais máis xerais. O código de cabalaría, tal e como estaba na Baixa Idade Media, era un sistema moral que combinaba a ética do guerreiro, a piedade do cabaleiro e costumes corteses, todos combinados para establecer unha noción de honra e nobreza.
A fonte da idea cabaleiresca, é o orgullo que aspira á beleza, e o orgullo formalizado dá lugar a unha concepción de honra, que sería un dos piares da vida nobre.[6]