Construíuse sobre un mosteiro da época visigoda do cal quedan algúns restos no muro norte do claustro. A construción da colexiata está en torno ao 1060 no reinado de Fernando I, de estilo románico a igrexa ten 30 metros de lonxitude, excluído o claustro, é esvelta, con ábsida semicircular, con restos de pinturas románicas, con dúas arquerías superpostas e unha cúpula central con tellado a catro augas sostida por catro columnas anexas ao muro de cruceiro. Ten unha soa nave, rectangular e sen bóveda, á que está anexa unha torre cilíndrica que lle serve de campanario. A porta orixinal, que estaba no lateral sur, foi tapiada na Idade Media polo que hai que acceder desde o claustro, de planta irregular e con xardín central.
Os motivos das pinturas románicas eran Cristo partindo o pan e a representación dun apóstolo. Unha característica notable da colexiata é que conta con arredor dun cento de canzorros de temática fundamentalmente relixiosa de notable factura aínda que en desigual estado de conservación.
