EibarGipuzkoa mendebaldeko udalerri bat da, Debabarrena eskualdeko jendetsuena. Izan ere,
2016. urtean 27.158 biztanle zituen; beraz, probintziako hiri jendetsuenetan laugarrena da (Donostia, Irun eta Errenteria baino ez dira jendetsuagoak). 24,78 km² ditu, eta Deba ibaiaren ertzean dago, Bizkaiko mugan. 1346an sortu zen, Villanueva de San Andrés izenarekin, baina berehala Heybar izenak hartu zuen gaina.
Izena
Eibar izena Gaztelako XIV. mendeko idazkietan agertzen da lehen aldiz, Eyvar, Heibar eta Eybarr formetan.[4]
Eibarko eta Eibartik eretan deklinatzen da izena herrian bertan: Eibarreko entzuteak bertakoei belarriko mina ematen die.[5]
Etimologiari dagokionez, garbi dirudi ibar terminoari lotuta dagoela; baina ez horrenbeste, ordea, zein den jatorrizko forma. Hegi-ibar (hegia izen arruntetik) eta Ego-ibar (Ego ibai eta ibarretik) formak aipatu dira jatorri gisan, eta ez dago oinarri handiegirik bata edo bestea hobesteko.[4] Eibarko Udalak osatutako batzorde batek Ego-Ibarra izena hartu zuen 20. mendearen azken laurdenean.[6]
Herritarrak eibartarrak dira, eta herri-goitizen batzuk ezagutzen dira, hala nola txaputxeruak («lehorrekoak»), xapu herrikoak, eta armaginak,[4] azken forma hori bereziki Eibar futbol taldeari aplikatuta.[7]
Hedadurari dagokionez, Kiñarraga-Otaola auzoa handiena da. Izan ere, ez da benetako auzoa, zenbait auzune txikiagoren batura baizik (Otaola, Urki, Kiñarraga...). Inguru horretan nekez jotzen du eguzkiak eta herri-basoak izan dira nagusi beti. Historian zehar baserri gutxi jaso dira Kiñarraga-Otaola inguruan, eta sortu diren bakarrak, gehienbat, herritik gertu eraiki dira. Eibar handitu ahala, baserriak galtzen joan dira, ordea.
Baserri kopuruaren arabera, Mandiola da auzorik handiena eta aberatsena. Gorostan eta Arraten ere badira hainbat baserri eta baseliza. Hala ere, hiru auzo horiek nahiko txikiak dira eta oso lotura estua izan dute herrigunearekin.
Baserri auzo horiei balle ere esaten zaie Eibarko euskaraz, baina berba hori bere horretan erabili barik baizik eta izenari lotuta. Honela: Kiñarra-balle, Arrate-balle, Gorosta-balle, Mandiola-balle[8] eta Agiña-balle. Ez dago argi nola idatzi behar diren izen konposatu hauek: Gorosta-Balle, Gorosta-balle, Gorosta Balle ala Gorostaballe. Artikuluarekin ere erabiltzen dira batzuetan: Gorostaballiak (ergatiboan).
Bost auzoen artean berezi eta bakartuena Aginaga da. Ixua mendiaz bestalde dagoenez, Artibai ibaiaren arroan, Eibarko herrigunearekin hartu-eman txikiagoa izan du eta haren izaera berezia du, eliza, eskola, kanposantua, taberna eta abarrekin. Hizkera aldetik, Markinako hizkeraren eragin nabaria dauka, Eibarkoaren ezaugarriak gordetzen dituen arren.
Eibar inguruan dauden mendi ugariek Eibarko mendiak izeneko mendi-lerroa osatzen dute. Nagusi eta ezagunenak Kalamua eta Urko dira, baina hauek dira mendi guztiak:[9]
Lurrez txikia da Eibarko udalerria eta ez dauka ibai handirik bere lurretan. Ego errekak gurutzatzen du herri guztia, sartaldetik sortaldera eta Deba ibaiarekin egiten du bat Maltzagan, udalerriaren ekialdeko muturrean.
Ego errekak jasotzen ditu Eibarko lurretako ur gehienak, Aginaga auzokoak izan ezik, Artibai ibaira baitijoaz auzune horretako erreketan bildutako urak, Bizkai alderantz, beraz.
Hona hemen Eibarko lurretan dauden erreka, iturri eta adarren zerrenda[10]:
Artibai arrokoak: Arando, Agiña eta Urko; Orberreka eta Altzerreka; Itturguen, Iteriaga (Itterixa) eta Altzorbe.
Ego errekaren ipar isurialdekoak: Kortatxo; Karabia eta Abauntzaga (Abontzaerreka); Ardantza; Trango, Ormaiztegi, Txarako, Pagaegi, Errentziño eta Matxaria; Aasuaerreka; Txarakoerreka; Iruintxaur, Magdala, Pagolaerreka eta Gorosta; Zubiaga; Pagoaga; Iruitz, Maaldegi, Txindurrierreka eta Zaturio.
Ego errekaren hego isurialdekoak: Iburrerreka; Otaola; Txaltxako; Ubidieta (Ubitxa), Lixiberreka eta Unbe; Asurtza, Aranbaltz eta Txonta; Indurio, Kiñarraga eta Aiagaerreka (Aixerreka); Aldabeerreka; Errialtzu.
Historia
Hiribildua sortu baino lehen, Ego ibarrean bazen burdinolen inguruan osatutako egitura administratibo bat, gaur eguneko udalerrien eta are probintzien mugez gaindi.
Gaztelako Alfontso XI.a erregeak foru gutuna eman zion 1346ko otsailaren 5ean Villanueva de San Andrés de Heybar izenaz. Bertan, agindu zuen lekua jendeztatzea, harresiz ixtea, dorrez hornitzea, eta abar. Ondoren eratu ziren lehen kaleak izan ziren Barrenkale, Elgetakale, Somera eta Txurio[11]. XV. mendean, biztanleria bost halako eta gehiago handitu zuen, itsasoari begira egiten zuen industria-jardueraren epelean.
1766ko matxinadak (artoaren eta gariaren garestitzeak sortutakoak), eta 1794. urtean Frantziako tropen sarrerak (Konbentzioaren Gerra) herria lur jota utzi zuten. Kontzejua, eskolak eta elizaren zati bat erre egin zituzten; 116 etxe galdu ziren auzoetan eta arrabalean.
Karlisten gerrateek ere ez zioten onik egin herriari, Eibar liberala zelako. Maria Angela izeneko emakume bat nabarmendu zen Eibarren liberalen alde, eta kalea eman zion ondoren Udalak[12].
Espainiako II. Errepublikari oso lotuta egon zen Eibar, haren aldarrikapenean ordu batzuz aurreratu zirelako eibartarrak herriko plazan, udaletxean. Espainiako Gerra Zibila hastean, Errepublikari leial lotu zitzaion herria, eta 1936ko irailean, behin matxinoek Gipuzkoa azpiratutakoan, frontearen lehen posizioan egon zen herria. Egoera hori 1937ko apirilaren 26 arte luzatu zen, indar kolpistak herrira sartu zirenean. Kalte handiak izan zituen kaskoan bonbardaketen eta suaren ondorioz.
Gerratearen ondoren herriaren fisionomia eta itxura goitik behera aldatu zen. 1940ko urriaren 8an, "Regiones Devastadas" delakoaren Zuzendaritza Nagusiak urbanizazio-proiektua onartu zuen, eta beste gauza askoren artean, Ego erreka tapatzea erabaki zuten, lurrazal gehiago edukitzeko asmoz[11].
Ekonomia
Ekonomiaren arloan, Eibar hiriak beti izan du metalarekin zerikusia duen industriarik, eta armagintza izan da herriari izana (eta baita izena ere) eman dion lanbide tradizionala. XV. gizalditik XX. gizaldira bitartean, horixe izan da eibartarren lanbide ezagunena (grabatuarekin eta damaskinatuarekin batera). XX. mendean, berriz, armagintzak indarra galtzen joan zen, eta beste sektore batzuk indartzen. Azpimarratzekoa, bereziki josteko makinak egiten zituen Alfa, eta bizikleta fabrika ugariak (GAC, Orbea, Abelux, BH...), guztiak ere Eibarren sortutakoak, nahiz eta XX. mende amaieran beste herri batzuetara joan ziren gehienak, Eibarren historikoki izan duen lur-sail gabeziak bultzatuta. Gaur egun, Eibarko ekonomia metalen eraldatzean oinarritzen da, bereziki autoen atalak egiteko, baina horrez gain, makina erreminta, armak eta mikrofusioa ere nabarmentzekoak dira.
2017an honela banatzen ziren sektore ekonomikoak: Lehen sektorea %0,2; bigarren sektorea %19,3; hirugarren sektorea %75,9; eta eraikuntza %4,6.[13]
Gipuzkoa eta Bizkaiko beste herri batzuetan bezala, Eibarren ere biztanleriaren hazkunde handia gertatu zen XX. mendeko50eko eta 60ko hamarkadan. Eskualdearen hazkunde begetatiboaz gain, Espainiatik etorkin asko iritsi ziren, Gipuzkoako garapen ekonomikoak sortutako eskulan eskaria betetzera.
1980ko hamarkadan populazioaren gainbehera hasi zen, krisialdi ekonomikoaren eraginez. Biztanleen galera ez da eten, nahiz eta XXI. mendearen hasieran pixka bat moteldu zen.
2019an 27.246 biztanle zituen, horietatik %24,65ek 65 urte edo gehiago zuten. Eta atzerrian jaiotakoen kopurua %11,57 zen.[13]
2019an Miguel de los Toyos (PSE) alkate hautatu zuten berriro, aurreko legegintzaldietan bezala, bere alderdiak zinegotzi bat galdu zuen arren Eusko Alderdi Jeltzalearen mesedetan.
Eibarko euskara (euskeria) mendebaleko euskalki edo bizkaieraren aldaera da, Debaerdikoa. Deba eskualdeko hainbat herrik osatzen dute Debaerdiko hizkera[17][18]: Aldaera hori honako herri hauetan hedatzen da, Bizkaiko Ermua eta Mallabia eta Gipuzkoako Antzuola, Bergara, Eibar, Elgeta eta Soraluze. Horien artean aipatzekoa da Antzuolan eta Bergaran gainontzekoetan baino handiagoa izan dela Gipuzkoako euskararen eragina. Debaerdiko hizkeren artean Mallabikoa da besteetatik gehien urruntzen dena, Durangaldeko hizkerekin zubi lana egiten du eta.
Egun Eibarko euskararen Hiztegia eskuragai da, herriko betiko berbak gorde eta ez ahazteko.[19]
2021. urtean 14.319 euskaldun ziren Eibarren, hau da, herritarren % 53,44.
Euskara batua sortzearen aldeko Ermuko zinean (1968), besteak beste, Eibarko Idazle eta euskaltzale gazte batzuk ere egon ziren. Euskal Idazkaritzak 1964an onartutako gomendioak onartu eta erabiliz, denbora laburrean ohitura bihurtu zuten. Horrela ulertu behar da handik lau urtera gauzatu zen Ermuko zina (1968ko ekainaren 28-29-30an) zeinean Baionan proposaturiko irizpideak baliatzeko konpromiso tinkoa hartu baitzuten, alegia, euskara batua sortzearen aldekoa. Geroago, 1970ean Batasunaren Kutxa liburuaren sarreran, Baionan eta Eibarren zina berretsi eta sinatutako hirurogeita hiru euskaltzale eta idazleen zerrenda argitaratu zen. Horien artean baziren Eibartar batzuk: Imanol Laspiur, Juan San Martin, Serafin Basauri eta Bego Etxebarria.[20][21]
1982an Udalak, Mikel Larrañaga alkateak sinatuta Euskaraz eta kitto! izeneko udal bandoa proklamatu zuen, zeina 1982ko abenduaren 21ean egin zen publiko[11]. Agiri eta aldarrikapen publikoaren azken hiru hitzak dira euskaraz eta kitto. Hitzok oihartzuna izan zuten eta hurrengo urtean Korrikaren lelo bilakatu ziren, eta oinarri izan ziren gainera Eibarko Eta Kitto euskara elkartea eta tokiko aldizkaria izendatzeko. Euskarasustatzeko ekintza bat entzutetsua izan zen bandoaren argitarapen eta hedapena.
Juan San Martin beka 2001 urtean jarri zen abian Eibarko Udalaren eta Udako Euskal Unibertsitatearen arteko lankidetzan. Bekaren helburua euskarazko ikerketa sustatzea da. Lantzen diren ikerketa-esparruak Juan San Martinek bere bizitzan zehar landu zituenak dira: Antropologia, linguistika, filologia, toponimia, filosofia, literatura, botanika, artea, historia, kazetaritza, etnologia, mendizaletasuna eta zuzenbidea.[23][24]
2019an GOI ikastegia sortu zuen UEUkEuskal Herriko Unibertsitatearen babespean, eta azpiegitura horrekin urte bat geroago 2020ean online eta euskaraz martxan jarri zuten Irakaskuntza ertainetan irakaslea izateko behar den master ofiziala.[25][26][27]
Historikoki 1968koazaroaren 14an hasi ziren zentroko eskolak eta jarduera akademikoak. Universidad Laboral esaten zitzaion orduan, eta euskaraz, Eibarren, Unibertsitate Laborala esan izan zaio ordudanik, laburtuta Laborala euskaraz edo La Uni gaztelaniaz. Eibarko Zentro Tekniko Laborala unibertsitate laboralen sistemaren barnean sartzen zen; mota horretako zentroen zerrendako hamaikagarrena zen garai hartan, eta Euskal Herriko bakarra.
1988an, Industria Ingeniaritza Tekniko Elektrikoa (Industria Elektronika espezialitatea) ematen zuen Industria Ingeniaritza Teknikoko Unibertsitate Eskolak izaera propioa hartu zuen eta Euskal Herriko Unibertsitatean sartzeko prestatu zen. Sarrera hori 1994an gertatu zen, eskualdeko udalen, enpresarien eta beste erakunde batzuen babesarekin.
XXI. mendean, Unibertsitate Laboral zaharraren kanpusa Uni Eibar-Ermua lanbide heziketako ikastetxearekin partekatzen du Unibertsitate Eskolak.
Portalea kultur etxea.[29] Arkitektura industrial arrazionalistako eraikina, garai batean AYA arma fabrika egon zen bertan. Eraikinean kokatzen diren hainbat zerbitzu:
Juan San Martin beka. Eibarko Udalaren eta Udako Euskal Unibertsitatearen artean antolatzen dute Juan San Martin beka, Juan San Martin eibartarraren omenez euskarazko ikerketa sustatzeko. Lantzen diren ikerketa esparruak Juan San Martinek bere bizitzan zehar landutakoak dira: Antropologia, linguistika, filologia, toponimia, filosofia, literatura, botanika, artea, historia, kazetaritza, etnologia, mendizaletasuna eta zuzenbidea.
Jai Egunak
Eibarko jaiegun garrantzitsuenak hurrengo hauek dira:
Urte berri eguna: ohitura handia dago urtearen lehen egunean Eibarko Urko mendira igotzeko.
Inauteriak edo aratosteak: Egun garrantzitsuenetako bat eguen zuria da, ikastola eta eskoletako umeek beren koko jantziekin desfile bat egiten baitute. Asteartea nagusien jaieguna izaten da.
San Juan eguna: San Juan eguna eta horren bezpera. Su artifizialek eta Untzaga plazan urtero egiten den suak markatzen ditu egunok.
San Andres eguna: Azaroaren 30a da. Bezperan, herri afaria izaten da eta egunean azoka antolatzen da. Inguruko artisauek zein baserritarrek bertara hurbiltzeko parada izaten dute beren produktuak saltzeko. Eguerdi aldean Eibarko Kezka dantza taldearen eskutik erromeria izaten da.
Gaztainerre: Arima egunaren ostean, bigarren astelehena izaten da. Jateko barraskiloak eta gaztaina erreak izatea ohitura da.
Sagartegieta jauregia. Malzaga auzoan kokatua. XVIII. mendekoa, estilo neoklasikoan eraikia.[46]
Untzagako dorrea, Untzaga plazan eraikia 1960ko hamarkadan, etxebizitza eraikina eta Gipuzkoako eraikin garaiena (77 metro), 20. mendea bitartean bederen[47].
Eraikin erlijiosoak
San Andres eliza, XVI-XVII. mendeetan eraikia, baina eraikuntza eta itxura gotikoa du, nahiz eta hainbat elementu pizkundetar (zutabeak, korua, leihoak eta okuluak) eta barroko (ataria) izan. Bertan San Petriren eskultura erromaniko bat eta flandriar beirate bat daude, balio handikoak. Erretaula nagusia Diego Araotz eskultorearena da.[48]