En industriaj vitrofarejoj (ekzemple por fari vitrajn glacojn aŭ vitrajn ujojn) la instalaĵoj por sortigi, dekori kaj paki estas gravaj teknikaj partoj de la fabriko.
Oni distingas inter ujaj dandfornegoj, en kiuj oni fandas vitron por industria amasvaroj kaj fandfornoj por la permana produktado por fari altkvalitaj vitraĵojn.
Historio
La plej malnova vitrofarejo estas el la 13a jarcento a. K., ĝi troviĝis en Qantir-Piramesses (Egiptio) [1].
En Eŭropo la vitrofarado kaj la vitraĵprilaborado okazis ĝis ĉ. la 11a jarcento en du separataj farejoj. En la mezepoko ekestis norde de la Alpoj en arbaraj regionoj (ekzemple Bohemia Arbaro) la tiel nomataj arbaraj vitrofarejoj, kiuj forkonsumis grandan kvanton da ligno por fandi la krudmaterialojn.
Referencoj
↑Thilo Rehren, Edgar B. Pusch: Late Bronze Age Glass Production at Qantir-Piramesses, Egypt. In: Science. Bd. 308, Nr. 5729, 17 June 2005, S. 1756–1758.
Literaturo
Otto Bloss: Die älteren Glashütten in Südniedersachsen (= Veröffentlichungen des Instituts für Historische Landesforschung der Universität Göttingen. Bd. 9). Lax, Hildesheim 1977, ISBN 3-7848-3639-9.
Walter Greiner: Auf den Spuren der Glasmacher. Von der Neuzeit bis in die Antike. Greiner, Sonthofen 2005, ISBN 3-00-017027-8.
André Wilger, Marion Leschinsky, Werner Busch: 4711 aus Oberhausener Fläschchen. In: Schichtwechsel. Journal für die Geschichte Oberhausens. Jg. 2, Heft 1, 2007, p. 6–9.
Lukas Clemens, Peter Steppuhn (Hrsg.): Glasproduktion. Archäologie und Geschichte (= Interdisziplinärer Dialog zwischen Archäologie und Geschichte. Bd. 2). Kliomedia, Trier 2012, ISBN 978-3-89890-162-8.