En la linia progreso de tempo, la pasinteco, aŭ estinteco, estas la parto de la templinio, kiu jam estas okazinta. Tiel, la pasinteco estas malo de la estonteco, kaj okazinta antaŭ la nuntempo (aŭ estanteco).
En gramatika senco nomate kiel paseo,[1] la finaĵo de la verboj rilataj al pasinteco estas -is kaj estas ofte aluditaj kiel is-tempo.
La scio pri la pasinteco estas la celo de la historio kiel scienco.
Aferoj tiuj, kiuj vere reprezentas la kulturon de la pasinteco estas bondataj aferoj. Ĉi tiuj aferoj estas aŭtentikaj kaj donas sencon al personoj pri kiel la vivo/stilo estis dum la periodo.
