Ostoporozo ("poraj ostoj", el la greka: οστούν-/ ostoun signifas- "osto" kaj πόρος/ pora signifas- "poro") estas progresanta ost-malsano kiu estas karakterizita de malkresko de la osta maso kaj ĝia denseco kiuj povas konduki al pliigita risko je frakturo. En la ostoporozo, la osta minerala denseco estas reduktita, osta et-arkitekturo plimalboniĝas, kaj la kvanto kaj diverseco de proteinoj en la osto estas ŝanĝitaj. Ostoporozo estas difinita de la Monda Organizaĵo pri Sano kiel osta minerala denseco de 2.5 normaj diferencoj aŭ pli sub la averaĝa pinta osta maso (mezumo de junaj, sanaj plenkreskuloj) kiel mezurite per osta densitometrio; la esprimo "establis osteoporozo" inkludas la ĉeeston de malfortikeca frakturo. La malsano povas esti klasifikita kiel primara tipo 1, primara tipo 2, aŭ sekundara. La formo de ostoporozo plej ofta en virinoj post menopaŭzo estas kategoriigita kiel primara tipo 1 aŭ postmenopaŭza ostoporozo. Primara tipo 2 ostoporozo aŭ senila ostoporozo okazas post la 75jariĝo kaj vidiĝas kaj en inoj kaj en maskloj ĉe rilatumo de 2:1-a Sekundara ostoporozo povas ekesti ĉe ajna aĝo kaj influi virojn kaj virinojn egale. Tiuj formrezultoj de konstantaj antaŭdispoziciaj kuracistaj problemoj aŭ malsano, aŭ longedaŭra uzo de farmaciaĵoj kiel ekzemple glukokortikoidoj, kiam la malsano estas nomita steroido aŭ glukokortikoid-induktita ostoporozo.
La risko je ostoporoz-frakturoj povas esti reduktita per vivstilŝanĝoj kaj en tiuj kun antaŭaj ostoporozaj rilataj frakturfarmaciaĵoj. Vivstilŝanĝo inkludas dieton, ekzercon, kaj malhelpantajn falojn. La utileco el kalcio kaj D-vitamino estas kritikinda en la plej granda parto. Bisfosfonatoj estas utilaj en tiuj kun antaŭaj frakturoj pro ostoporozo sed estas minimume utila en tiuj kiuj havas ostoporozon sed neniujn antaŭajn frakturojn. Ostoporozo estas komponento de la malfortikec-sindromo.
Ostoporozo mem havas neniujn simptomojn. Ĝia ĉefa sekvo estas la pliigita risko je frakturoj. Ostoporozaj frakturoj okazas en situacioj kie sanaj homoj ne normale rompus oston; ili estas tial rigarditaj kiel malfortikecaj frakturoj. Tipaj malfortikecaj frakturoj okazas en la vertebraro, ripoj, kokso kaj pojno.
Frakturoj
Frakturoj estas la plej danĝera aspekto de ostoporozo. Malpliigi akran kaj kronikan doloron en la maljuneco ofte estas atribuita al frakturoj pro ostoporozo kaj povas konduki al plia handikapo kaj frua morto. Tiuj frakturoj ankaŭ povas esti sensimptomaj. La plej oftaj ostoporozaj frakturoj estas tiuj de la pojno, spino, ŝultro kaj kokso. La simptomoj de vertebra kolapso estas subita dorsdoloro, ofte kun radikula doloro (pikdoloro pro nervradikkunpremado). Multoblaj vertebraj frakturoj kondukas al klinita pozo, perdo de alteco, kaj kronika doloro kun rezulta redukto en moviĝeblo.
Rompoj de la longaj ostoj akre difektas moviĝeblon kaj povas postuli kirurgion. Femurosta frakturo, aparte, kutime postulas promptan kirurgion, ĉar gravaj riskoj estas rilataj al ĝi, kiel ekzemple profunda vejnotrombozo kaj pulma embolio, kaj pliigita morteco.
Fraktur-riskokalkuliloj taksas la riskon je frakturo bazita sur pluraj kriterioj, inkluzive de BMD, aĝo, fumado, alkohola uzokutimo, pezo, kaj sekso. Agnoskitaj kalkuliloj inkludas FRAX kaj Dubbon.
