La termino kvantumo devenas de la latina vorto "quantum" kiu signifas "kiom"; en Fiziko, kvantumo rilatas al la plej malgranda nedisebla aĵo, kies kampo povas esti energio, movokvanto aŭ maso. Tiu nocio (kreita de Max Planck en jaro 1899) estas la centro de la kvantuma teorio, kiu poste originis la kvantummeĥanikon.

La "kvantuma teorio" aŭ "kvantumteorio" asertas ke la interŝanĝo de energio inter elementaj partikloj per la radiada energio estas malkontinua. La kvantumo estas ero de tiu elektromagneta energio E, kies valoro estas la produto "h.f"

${\displaystyle E=h\cdot f}$ ,

kie :

• h estas la konstanto de Planck, (tre malgrando valoro=6,62.10⁻³⁴ J.s),
• f estas la frekvenco de elektromagneta ondo;

tiu frekvenco estas inverse proporcia al la ondolongo ${\displaystyle \lambda }$ :

${\displaystyle \lambda \;={\frac {c}{f}}}$ (kie ${\displaystyle c\,}$ estas la lumrapido).

Tiel la energio E₀ de fotono estas simple kalkulebla per multipliko kun h de ĝia frekvenco f₀ :

${\displaystyle E_{0}=h\cdot f_{0}}$ .

Ekzemple, laŭ la kvantuma teorio, se E₀ estus la plej malgranda energio por interŝanĝi kun la plej malalta energinivelo de elektronoj en atomo, la aliajn energioj E por interŝanĝoj estus nur multobloj ${\displaystyle n\,}$ de E₀:

${\displaystyle {\frac {E}{h\cdot f_{0}}}=n}$, (kie n estas entjera nombro) .

• [1] germane de didaktik physik (vidu Grundlagen).