István Sinka estis ŝafpaŝtisto, memlerninto. En 1920 li loksidiĝis en Vésztő. Géza Féja en 1932 en semajngazeto Szabadság aperigis liajn poemojn. En 1935 li partoprenis la fondadon de revuo Kelet Népe. En 1936 li translokiĝis Budapeŝton. Li ne trovis laboron, mizerizis, malsaniĝis. Post 1945 longtempe li eliĝis el la literatura vivo.