La Fundamenta leĝo de la Vatikano estas la precipa leĝo de la Vatikano. Ĝi estis estigita en 1929 iniciate de Pio la 10-a, kaj sekve modifita la 26-a de novembro 2000 de Johano Paŭlo la 2-a per motu proprio publikigita la 1-an de februaro 2001.

La tekston konstituas dudek artikoloj (al kiu estis aneksitaj aliaj tri), en kiu estas difinitaj la instancoj praktikantaj la povojn suverenan, leĝofaran, plenuman, jurisdikcian kaj la funkciadon dum la vaka seĝo, kaj estis redaktita de laŭjura komisiono gvidata de kardinalo Castillo Lara.

La nova versio aboliciis la Guberniestron de Vatikanurbo, reale jam vaka de 1952 anstataŭata de taŭga "jura organo por la Vatikanurbo” por la pritrakto de la plenuma povo. Krome estis, finfine, aboliciita mortopuno, jam amendita de Paŭlo la 6-a per dekreto de de la junio 1967: kvankam ĝi ne estis aplikita de 1870, pro la reenkonduko en 1926 en Italio la normo estis akceptita ankaŭ en Vatikano.

• Luigi Accattoli, "Giovanni Paolo II cancella la pena di morte in Vaticano", Corriere della Sera, 26-a de januaro 2001, p. 17.

• [1] Nova fundamenta leĝo de Vatikana Ŝtato.