Antônio Filipe CAMARÃO estis portugaldevena brazila militisto serve de la Portugala Imperio dum la invado de la nederlandanoj en la nordorienta regiono de la Kolonia Brazilo. Camarão estis indiana estro apartenanta al la tribo de la Potigvaroj, heroo en la Batalo de la Gvararapoj, kiu okazis inter la 18-a kaj 19-a de aprilo 1648. La Batalo de la Gvararapoj estis decida epizodo de la Pernambuka Insurekcio, kiu rezultigis la forpelon de la nederlandanoj el Brazilo.
Regiono de la brazila nordoriento superregata de la nederlandanoj inter 1630 kaj 1654.
Biografio
Antônio Filipe Camarão naskiĝis inter la jaroj 1600 kaj 1601 en la regiono de la komunumo Raposa, distrikto de la tiama municipo Extremoz, loko apartenanta al la nuna komunumo Ceará-Mirim pro ĝia politika emancipiĝo en 1858, situanta en la Kapitaneco de Rio-Grando, nuna stato de Norda Rio-Grando. Lia naskiĝnomo estis Poti aŭ Potigŭasuo, Tupi-nomoj kiuj signifas, respektive, "salikoko" kaj "granda salikoko". Kiam li estis baptita kaj konvertita al Katolikismo en la 13-a de junio 1612, en la Paroĥa Preĝejo de Nossa Senhora da Presentação (Natalo, ĉefurbo de Norda Rio-Grando), li ricevis la nomon Antônio kaj adoptis la nomon "Filipe Camarão" en honoro de la suvereno Dom Filipe la 2-a de Portugalio (1598-1621).
Edukita de la jezuitoj, li estis, laŭ Frato pt:Manuel Calado, "lerta en legado kaj skribo kaj kun kelkaj principoj de la latina"; li konsideris plej korekte la gramatikan elparolon de la portugala, "li estis tiel troigita en siaj aferoj ke, kiam li parolis al ĉefaj indianoj, li faris tion per interpretisto (ĉar li bone parolis la portugalan) dirante ke li faris tion ĉar, parolante en la portugala, li povis fari iun eraron en prononcado de la vortoj ĉar li estis indiano". Lia konduto estis mezurita kaj "tre ĝentila en liaj vortoj kaj tre serioza kaj akurata, kiu estas atendita esti tre respektata".
En la kunteksto de la nederlandaj invadoj de Brazilo, li helpis la reziston organizitan fare de Matias de Albuquerque, Grafo de Alegrete ekde 1630, kiel volontulo por la rekonkero de Olinda kaj Recife. Ĉe la kapo de la militistoj de sia tribo, li organizis gerilajn movadojn kiuj pruvis esencaj por ĉesigi la antaŭeniĝon de la invadantoj.
Li distingiĝis, en la unua batalo, komandante la dekstran flankon de la ribelarmeo en la Unua Batalo de Gvararapoj (1648), rekonita kiel heroo en la servo de la Portugala Krono, li estis honorita kaj ornamita fare de reĝo D. João la 4-a per la titolo de "Dom", nomita "Kavaliro de la Ordeno de Kristo", per "ĉarto de nobelo kun blazono" kaj la titolo de "Kapitano-majoro de ĉiuj Indianoj de Brazilo".
Li mortis en pt:Arraial Novo do Bom Jesus (Ŝtato Pernambuko), la 24-an de aŭgusto 1648, kiel rezulto de vundoj suferitaj la antaŭan monaton, dum la Batalo de Gvararapoj. Post sia morto, li estis sukcedita pri ordonrajto pri la indianaj ribelsoldatoj fare de lia nevo Dom Diogo Pinheiro Camarão (649-1676).
