PROFILPELAJAR.COM

Honorigoj
Honorigoj	Kavaliro de la Ordeno de la Ora Ŝaffelo; Ordeno de Johanitoj; Ordeno de Sankta Jakobo; Ordeno de la Ora Ŝaffelo ; vd

Postenoj
Postenoj	Member of the Congress of Deputies (en) ; president of the State Council (en) ; ambassador of Spain to France (en) ; ministro vd

**Duko de Rivas**
Duko de Rivas
Persona informo
	Ángel de Saavedra
Naskonomo	Ángel de Saavedra y Ramírez de Baquedano
Naskiĝo	10-an de marto 1791; en Kordovo
Morto	22-an de junio 1865 (74-jaraĝa); en Madrido
Tombo	San Isidro Cemetery (en) vd
Lingvoj	hispana vd
Ŝtataneco	Hispanio vd
Partio	Moderate Party (en) vd
Subskribo
Familio
Edz(in)o	María de la Encarnación Cueto (en) vd
Infanoj	Gonzalo de Saavedra y Cueto (en) , Teobaldo de Saavedra y Cueto (en) , Enrique de Saavedra (en) , Yo vd
Profesio
Okupo	verkisto ; dramaturgo ; poeto ; politikisto vd
Aktiva en	Madrido vd
Verkado
Verkoj	Don Álvaro o la fuerza del sino vd
Postenoj
Postenoj	Member of the Congress of Deputies (en) ; president of the State Council (en) ; ambassador of Spain to France (en) ; ministro vd
Honorigoj
Honorigoj	Kavaliro de la Ordeno de la Ora Ŝaffelo; Ordeno de Johanitoj; Ordeno de Sankta Jakobo; Ordeno de la Ora Ŝaffelo ; vd
Membrecoj
Membrecoj	Reĝa Akademio Hispana ; Reĝa Akademio de Historio vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Ángel de Saavedra y Ramírez de Baquedano, pli konata kiel Duko de Rivas (Kordovo, 10-a de marto de 1791-Madrido, 22-a de junio de 1865). Hispana verkisto, dramisto, poeto, pentristo kaj politikisto, konata ĉefe pro sia fama romantikisma teatraĵo Don Álvaro o La fuerza del sino (1835).

Biografio

Li studis en la Pornobelula Seminario de Madrido dum dek unu jaroj. Je sia nur naŭa jaro li jam posedis multajn nobelajn distingojn. En 1807 li jam estis subleŭtenanto de la Reĝa Gvardio. Li luktis kuraĝe kontraŭ la napoleona armeo kaj li estis vundita en la batalo de Ontígola (1809). La generalo Castaños nomumis lin kapitano de la leĝera kavalerio kaj li estis ankaŭ membro de la Alta Oficiraro.

En 1823, Rivas estis kondamnita je morto pro siaj liberala kredaro kaj pro partopreno en la puĉo de Riego en 1820. Krome oni deprenis sian tutan havaĵon kaj li forfuĝis al Britio. Poste li translokiĝis al Malto en 1825 kie restis kvin jarojn. En 1830 li translokiĝis al Parizo. Post la morto de la reĝo Ferdinando la 7-a en 1833, li revenis en Hispanion pro ricevita amnestio kaj reklamis siajn heredaĵon kaj titolojn, ĉar en 1834 mortiĝis lia plej aĝa frato kaj li ricevis la titolon Duko de Rivas. Du jarojn poste li estis nomumata Ministro pri Internaj Aferoj. Poste li translokiĝis al Portugalio por malmulte da tempo. Je sia reveno li estis senatoro, urbestro de Madrido, ambasadoro kaj plenrajta ministro en Napolo kaj Francio, posedis eĉ pli altrangaj postenojn kaj estis prezidanto de la Real Academia Española kaj de la Ateneo de Madrido en 1865.

Literaturo

Pri literaturo, Rivas estis protagonisto de la hispana romantikismo. Don Álvaro aŭ la forto de la destino, premieriĝis en Madrido en 1835, kaj estis la unua sukceso de la romantisma hispana teatro español. La verko estis poste bazo de la libreto de Francesco Maria Piave por la opero de Verdi La Forza del Destino (1862).

Alia romantikisma teatraĵo estis El desengaño en un sueño (Elreviĝo en revo). Aliaj teatraĵoj estis Malek Adel, Lanuza y Arias Gonzalo kaj la komedio Tanto vales cuanto tienes (Tiom vi valoras kiom vi havas), sed tiuj verkoj estas de stilo novklasikisma.

Kiel poeto, lia plej konata verko estas Romances históricos (Historiaj romancoj) (1841), adaptiĝoj de popolaj legendoj per formo de romanco, sed li verkis ankaŭ verkojn kiel Poesías (1814), El desterrado, El sueño del proscrito, A las estrellas y Canto al Faro de Malta (Kanto al la lumturo de Malto). Proze li verkis Sublevación de Nápoles, capitaneada por Maniselo kaj Historia del Reino de las Dos Sicilias. En eseo li elstariĝis per Los españoles pintados por sí mismos (La hispanoj pentritaj de si mem). Li verkis romancojn per stilo de legendoj kun brilaj priskriboj kaj lerta historia fantazio kiel La azucena milagrosa (La mirakla lilio) (1847), Maldonado (1852) kaj El aniversario (La jariĝo) (1854). Krome li verkis kelkajn kutimbildojn.