Bisino (devenanta el la greka bussos por linaĵo) estas antikva tolo, nomata ankaŭ marsilko, ĉar ĝi konsistas el fibroj sekreciitaj de pieda glando de plumoŝeloj (duvalvuloj) (precipe Pinna nobilis). Unu speco estis uzata por la mumioj.

Ĉi tiu artikolo ankoraŭ estas ĝermo. Helpu al Vikipedio plilongigi ĝin. Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi (menciante la fonton). Bonvolu aldoni parametron por plibone kategoriigi la paĝon.

• Adamo Fabbroni, Del Bombice e del Bisso degli antichi, Stamperia del Costantini, Perugia, 1783
• Pietro Lazzarini, Bisso e porpora: il b. Angelo Orsucci, domenicano lucchese (martire nel Giappone), Società Editrice Internazionale, Torino, 1950
• Daniel McKinley, Pinna and her silken beard: a foray into historical misappropriations, in: Ars Textrina – A Juernal of Textiles and Costume, Volume 29, Giugno 1998, Charles Babbage Research Centre for the Editorial Board, Winnipeg, 1998
• Evangelina Campi, La seta del mare: il bisso: storia, cultura, prospettive, Scorpione Editrice, Taranto, 2004, ISBN 978-8880991380
• Felicitas Maeder, Ambros Hänggi, Dominik Wunderlin, Bisso marino. Fili d’oro dal fondo del mare – Muschelseide. Goldene Fäden vom Meeresgrund, Catalogo della Mostra (Basel, 19 marzo-27 giugno 2004), 5 Continents Editions, Milano, 2004, ISBN 978-8874391141
• Susanna Lavazza, Dal buio alla luce, il bisso marino e Chiara Vigo, Cartabianca Publishing, Trevignano Romano, 2012, ISBN 978-8888805016
• Susanna Lavazza, Chiara Vigo - L'ultimo Maestro di bisso, Carlo Delfino editore, Sassari, 2014, ISBN 978-8871387857
• Rossana Cingolani, Chiara Vigo, l'ultimo Maestro di Bisso Marino, Carlo Delfino editore, Sassari, 2014, ISBN 66000008880100000000
• Eduardo Delehaye, Il bisso una fibra misteriosa fra storia e letteratura, Carlo Delfino editore, Sassari, 2016, ISBN

• Sardio