Anarkiismaj pensoskoloj

Anarkiismaj pensoskoloj povas diferenci fundamente, subtenante ion el ekstrema individuismo al kompleta kolektivismo.[1] La tendencoj de anarkiismo estis ofte ĝenerale dividitaj en kategorioj de sociala kaj individuisma anarkiismo aŭ similaj duecaj klasigoj.[2][3] Anarkiismo estas ofte konsiderata radikala maldekstrema ideologio,[4][5] kaj multo de anarkiisma ekonomiko kaj de anarkiista jura filozofio respegulas kontraŭaŭtoritatajn interpretojn de komunisma, kolektivisma, sindikatisma, reciprokisman, aŭ partoprena ekonomikoj.[6] Je iu punkto "la kolektivisma, komunisma, kaj liberala kaj individuisma tendencoj de pensaro el kiuj anarkiistoj elprenas sian inspiron ekmontras pliiĝantan distingan kvaliton, subtenante la aperon de nombraj anarkiismaj skoloj."[7]

Antropologo David Graeber notis ke dum la ĉefaj skoloj de Marksismo ĉiam havas fondintojn (ekz. Leninismo, Trockiismo, Maoismo), la skoloj de anarkiismo "preskaŭ ĉiam aperas el ia tipo de organiza principo aŭ formo de praktiko", citante anarkisindikatismon, individuisman anarkiismon, kaj platformismon kiel ekzemploj.[8]

Skoloj

Referencoj

  1. ↑ Slevin, Carl. "Anarchism." The Concise Oxford Dictionary of Politics. Eld. Iain McLean kaj Alistair McMillan. Oxford University Press, 2003.
  2. ↑ Ostergaard, Geoffrey. "Anarchism". The Blackwell Dictionary of Modern Social Thought. Blackwell Publishing. p. 14.
  3. ↑ Kropotkino, Petro. (2002) Anarchism: A Collection of Revolutionary Writings. Courier Dover Publications, p. 5. ISBN 0-486-41955-X.R.B. Fowler (1972). “The Anarchist Tradition of Political Thought”, Western Political Quarterly 25 (4), p. 738–752. doi:10.2307/446800. 
  4. ↑ Brooks, Frank H.. (1994) The Individualist Anarchists: An Anthology of Liberty (1881–1908). Transaction Publishers, p. xi. ISBN 1-56000-132-1. “Usually considered to be an extreme left-wing ideology, anarchism has always included a significant strain of radical individualism, from the hyperrationalism of Godwin, to the egoism of Stirner, to the libertarians and anarcho-capitalists of today”.
  5. ↑ (2000) “Anarchism, the Creed That Won't Stay Dead; The Spread of World Capitalism Resurrects a Long-Dormant Movement”, The New York Times (5a de Aŭgusto).  Colin Moynihan (2007). “Book Fair Unites Anarchists. In Spirit, Anyway”, New York Times (16a de Aprilo). 
  6. ↑ "The anarchists were unanimous in subjecting authoritarian socialism to a barrage of severe criticism. At the time when they made violent and satirical attacks these were not entirely well founded, for those to whom they were addressed were either primitive or "vulgar" communists, whose thought had not yet been fertilized by Marxist humanism, or else, in the case of Marx and Engels themselves, were not as set on authority and state control as the anarchists made out." Daniel Guerin, Anarchism: From Theory to Practice (New York: Monthly Review Press, 1970)
  7. ↑ Mark Bevir (ed). Encyclopedia of Political Theory. SAGE. Los Angeles. 2010. Paĝo 34
  8. ↑ David Graeber kaj Andrej Grubacic, "Anarchism, Or The Revolutionary Movement Of The Twenty-first Century Arkivigite je 2008-03-17 per la retarkivo Wayback Machine", ZNet. Alirita 2007-12-13.