Alkemio kaj kemio en mezepoka Islamo

Ibn Umail priskribas statuon de saĝulo tenanta tabelon de antikva alkemia sciaro. Ilustraĵo el la verko de Muhammed ibn Umail al-Tamimi nome Al-mâ' al-waraqî (La arĝentakvo), Bagdado, 1339.

Alkemio kaj kemio en Islamo referencas al la studo kaj de tradicia alkemio kaj de frua praktika kemio (la frua kemia esplorado de naturo ĝenerale) fare de fakuloj de mezepoka Islama mondo. La vorto alkemio estis derivita el la araba vorto كيمياء aŭ kīmiyāʾ.[1][2] kaj kiu siavice povus derivi el la antikvegipta vorto kemi, signife nigran.[2]

Post la falo de la Okcidenta Romia Imperio, la fokuso de alkemia disvolvigo translokiĝis al la Kaliflando kaj ĝenerale al la Islama civilizo. Multo plie estas konata pri islama alkemio ĉar ĝi estis pli bone dokumentita; plej el la plej fruaj verkoj kiuj konserviĝis tra la jaroj estis konservitaj kiel tradukoj en araban.[3]

Vidu ankaŭ

Referencoj

  1. ↑ "alkemio", en The Oxford English Dictionary, J. A. Simpson kaj E. S. C. Weiner, vol. 1, 2a eld., 1989, ISBN 0-19-861213-3.
  2. ↑ 2,0 2,1 p. 854, "Arabic alchemy", Georges C. Anawati, pp. 853-885 in Encyclopedia of the history of Arabic science, eld. Roshdi Rashed kaj Régis Morelon, London: Routledge, 1996, vol. 3, ISBN 0-415-12412-3.
  3. ↑ Burckhardt, Titus (1967). Alchemy: science of the cosmos, science of the soul. Stuart & Watkins. p. 46. 

Bibliografio

  • Lindberg, David C. (2007). "Islamic Science". The Beginnings of Western Science: The European Scientific Tradition in Philosophical, Religious, and Institutional Context, Prehistory to A.D. 1450. Chicago: U of Chicago. pp. 163–92. ISBN 978-0-226-48205-7.
  • Principe, Lawrence M. (2011). "Alchemy Restored". Isis. 102 (2): 305–12. doi:10.1086/660139.
  • Sabra, A. I. (1996). "Situating Arabic Science: Locality versus Essence". Isis. 87 (4): 654–70. doi:10.1086/357651. JSTOR 235197.