Ο Χρήστος Κυριαζής (Πειραιάς, 2 Απριλίου 1953 - Αθήνα, 10 Νοεμβρίου 2021) ήταν Έλληνας λαϊκός τραγουδιστής.

Γεννήθηκε στον Πειραιά και μεγάλωσε στα Καμίνια. Ο πατέρας του ήταν αξιωματικός στο Βασιλικό Ναυτικό, ενώ τα αδέλφια του ήταν επιπλοποιοί και έπειτα από προτροπή τους, έγινε και αυτός επιπλοποιός.^[2]

Σπούδασε σχέδιο στην Ιταλία και μετά την επιστροφή του συνέχισε την οικογενειακή τέχνη της επιπλοποιίας. Τα έπιπλα που δημιουργούσε σταδιακά γίνονταν γνωστά στους αθηναϊκούς κύκλους.

Εντούτοις η μεγάλη του αγάπη ήταν πάντα η μουσική. Σε ηλικία 12 ετών άρχισε να μαθαίνει τις νότες με μία χειροποίητη κιθάρα και πέντε  χρόνια αργότερα άρχισε να παίζει με ένα μικρό rock συγκρότημα σε καταστήματα, όπως καφετέριες και ζαχαροπλαστεία. Δημιούργησε τα συγκροτήματα «Mirabilis Zalapa», «What a pity» και «Πρόκες» (1972). Στο club «Hobby» στην Πλατεία Αμερικής τον ανακάλυψε ο Βλάσης Μπονάτσος και τον κάλεσε να παίξει με το συγκρότημα που είχε, τους «Πελόμα Μποκιού». Το 1992 έγινε ευρύτερα γνωστός με το  δίσκο  «Μου θυμίζεις τη μάνα μου»  που έγινε πλατινένιος, ξεπερνώντας τα 125.000 αντίτυπα. Ακολούθησαν οι δίσκοι «Επιτυχίες» (1994), «Η αγάπη είναι μία» (1994, «χρυσός» δίσκος των 30.000 αντιτύπων), «Χαμένος Νικητής» (1995), «Άλλο τι θέλω, άλλο τι μπορώ» (1997). Τα γνωστότερα τραγούδια αυτών των δίσκων είναι «Οι απέναντι που πληρώνουν έναντι», «Ημεροβίγλι» κ.λπ.

Έκανε δύο γάμους. Με την πρώτη του σύζυγο την Μαρία Διαμαντή Πατέρα απέκτησε ένα γιο, τον Άρη Ξυλά (o δεύτερος σύζυγος της μητέρας του, ο εφοπλιστής Γιάννης Ξυλάς, τον έχει μεγαλώσει και ο Άρης κράτησε το δικό του επίθετο).^[3] Τη δεύτερη σύζυγό του, τη Σοφία, τη γνώρισε το 2000.

Πέθανε στις 10 Νοεμβρίου 2021 σε ηλικία 68 ετών από καρκίνο^[4][5] και κηδεύτηκε στις 13 Νοεμβρίου στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.^[1]