Το Χιουατάρι-σάι (火渡り祭) (火渡りまつり, hiwatari matsuri) είναι γιορτή πυροβασίας στο βουδιστικό ναό Γιακουό-ιν Γιούκι-τζι, που βρίσκεται στο βουνό Τακάο, περίπου μία ώρα μακριά από το Τόκιο. Προσελκύει περίπου 3.000- 4.000 επισκέπτες κάθε χρόνο.[1][2][3][4]
Περισσότερες λεπτομέρειες
Το Χιουατάρι-σάι λαμβάνει χώρα κάθε δεύτερη Κυριακή του Μαρτίου κάθε χρόνο στο βουνό Τακάο της Ιαπωνίας. Οι μοναχοί Γιαμαμπούσι, που ανήκουν στη βουδιστική σχολή Σίνγκον, περπατάνε με γυμνά πόδια στα αναμμένα κάρβουνα ψέλνοντας προσευχές εξαγνισμού. Προσεύχονται για την παγκόσμια ειρήνη, την υγεία, την καλή τύχη, τη μακροζωία, την ασφάλεια τη δική τους και των οικογενειών τους.[5][6]Οι μοναχοί Σουγκέντο συνδυάζουν στοιχεία από τον βουδισμό, τον σιντοϊσμό και τον ταοϊσμό.[7]
Η τελετή ξεκινάει στις 13:00 το μεσημέρι με την πομπή των μοναχών, που έρχονται περπατώντας. Οι μοναχοί με τους ψαλμούς και τις προσευχές προσπαθούν να απομακρύνουν τα κακά πνεύματα χρησιμοποιώντας διάφορα όπλα, ραβδίζουν τα σώματά τους με κλαδιά βουτηγμένα σε βραστό νερό και διαβάζουν μία λίστα με τα ονόματα των θεατών, που έχουν πληρώσει για την παρακολούθηση της τελετής. Ύστερα μία μεγάλη πυρά (goma) ανάβει.[6] Η φωτιά έχει εξαγνιστική δύναμη.[8][9] Όταν καούν τα ξύλα οι μοναχοί ρίχνουν κουβάδες με νερό στα κάρβουνα και σχηματίζουν δύο διαδρόμους πάνω στα αναμμένα κάρβουνα, όπου περπατούν με γυμνά πόδια ψέλνοντας. Πριν περάσουν πάνω από τα αναμμένα κάρβουνα βάζουν τα πόδια τους πάνω σε ένα σωρό από αλάτι.[10] Οι θεατές εφόσον έχουν πληρώσει κάποιο εισιτήριο, μπορούν να περάσουν πάνω από τα αναμμένα κάρβουνα, αφού τελειώσουν την τελετή οι μοναχοί. Μέχρι τότε η θερμοκρασία στα κάρβουνα έχει πέσει αρκετά και έτσι οι συμμετέχοντες στην πυροβασία δεν χρειάζεται να ανησυχούν μήπως καούν. Οι μοναχοί χτυπούν τα τύμπανα, για να ενθαρρύνουν τους θεατές να συμμετάσχουν στην πυροβασία.[2][6][8]
Η τελετή τελειώνει στις 15:30 το απόγευμα και στην περιοχή υπάρχουν υπαίθριοι πάγκοι, όπου πωλούν διάφορα είδη, όπως τακογιάκι, κοτόπουλο, κ.α.[2]
Αντίστοιχες τελετές πυροβασίας γίνονται και σε άλλες περιοχές της Ιαπωνίας, όπως στο Ιερό Τζοκομίο-τζι (Jokomyoji) στην Καμακούρα στο νομό Καναγκάβα,[11]στο Ιερό Οντάκε-σαν (Ontake-san) στη Σαϊτάμα και το Νταϊχιουατάρι ματσούρι (Daihiwatari matsuri) στο Χατσίο-τζι (Τόκιο).[10] Οι απλοί άνθρωποι αρχικά απαγορευόταν να συμμετάσχουν στις τελετές πυροβασίας, οι οποίες γίνονταν αποκλειστικά από μοναχούς. Η συμμετοχή των λαϊκών στις τελετές πυροβασίας έγινε επιτρεπτή μετά το 1950.[12]Οι πιστοί συνηθίζουν να παίρνουν μερικά καμένα κάρβουνα ως φυλαχτά (o-mamori), γιατί θεωρούν ότι τους προστατεύουν.[10]