Ο Χάρης ο Λίνδιος (γεν. του Χάρητ-ος), ο οποίος μεγαλούργησε στα 280 π.Χ., ήταν Αρχαίος Έλληνας γλύπτης γεννημένος στη Ρόδο και μαθητής και επιστήθιος φίλος του Λύσιππου ^[2]. Κατασκεύασε τον Κολοσσό της Ρόδου το 282 π.Χ., ένα τεράστιο μπρούτζινο άγαλμα του Θεού Ήλιου που ήταν και ο προστάτης θεός του νησιού ^[3]. Το άγαλμα κατασκευάστηκε για να τιμήσει τη νίκη των Ροδίων κατά των Μακεδόνων εισβολέων του 305 π.Χ. από τον Δημήτριο Α’, γιο του Αντίγονου (στρατηγού του Μέγα Αλέξανδρου). Στον Χάρητα αποδίδεται επίσης μια κολοσσιαία κεφαλή-άγαλμα που μεταφέρθηκε στη Ρώμη και τοποθετήθηκε από τον Λεντούλο Σπίνθηρα στο Λόφο του Καπιτωλίου το 57 π.Χ. ^[4].

Το μεγάλο του έργο, ο Κολοσσός της Ρόδου, ήταν ένα από τα Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, αλλά καταστράφηκε από το σεισμό του 226 π.Χ. ^{[5] [6]}. Λέγεται πως ο Χάρης δεν έζησε για να δει τον Κολοσσό τελειωμένο. Υπάρχουν αρκετοί θρύλοι που λένε πως αυτοκτόνησε. Ένας από αυτούς φέρει τον Χάρητα να έχει μόλις ολοκληρώσει το έργο όταν κάποιος του υποδεικνύει ένα μικρό σφάλμα στην κατασκευή. Ο Χάρης ένοιωσε τέτοια ντροπή που έδωσε τέλος στη ζωή του. Σε μια άλλη εκδοχή, οι Ρόδιοι ρώτησαν τον Χάρητα πόσα χρήματα θα ζητούσε για ένα άγαλμα ύψους 50 μ. Όταν τους αποκρίθηκε, αυτοί τον ρώτησαν πόσο θα ήθελε για ένα άλλο άγαλμα διπλάσιου μεγέθους, και αυτός είπε τα διπλάσια. Οι Ρόδιοι του παραχώρησαν το έργο, αλλά ο Χάρης δεν είχε υπολογίσει πως διπλάσιο μέγεθος ουσιαστικά σήμαινε οκταπλάσιο όγκο υλικών. Το γεγονός αυτό τον οδήγησε στη χρεοκοπία και τελικά στην αυτοκτονία ^[7]. Ο Κολοσσός μάλλον ολοκληρώθηκε από τον Λάχη τον Λίνδιο ^[8][9].

Ένας δρόμος στο κέντρο των Αθηνών, στο Κολωνάκι (πιο γνωστό είναι το πεζοδρομημένο τμήμα του, μεταξύ Πλουτάρχου και Σπευσίππου), φέρει το όνομα του γλύπτη.

Το βιβλίο του Αμερικανού συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας L. Sprague de Camp «Ο μπρούτζινος βασιλιάς της Ρόδου» είναι γραμμένο ως αυτοβιογραφία του Χάρητος και περιλαμβάνει τις αναμνήσεις του γλύπτη από την πολιορκία της Ρόδου και την κατασκευή του Κολοσσού.