Ο Φριτς Λούσινγκερ (Fritz Luchsinger) (8 Μαρτίου, 1921 – 28 Απριλίου, 1983) ήταν Ελβετός ορειβάτης. Μαζί με τον Ερνστ Ρέις έκανε την πρώτη ανάβαση του Λότσε (8.516 μ), του τέταρτου υψηλότερου βουνού στον κόσμο στις 18 Μαΐου 1956[1]. Κατά τη διάρκεια της προσέγγισης ο Λούσινγκερ προσβλήθηκε από οξεία φλεγμονή σκωληκοειδούς απόφυσης (σκωληκοειδίτιδα) και χρειάστηκε να αναρρώσει σε ένα δωμάτιο που παρείχε στην ελβετική αποστολή ο λάμα της μονής Τενγκμπότσε με τη φροντίδα του γιατρού της αποστολής Έντουαρτ Λέουτχολντ[2]
Η ανάβαση
Το 1956 οι Ελβετοί επανήλθαν στον ορεινό όγκο του Έβερεστ μετά από την αποτυχημένο προσπάθειά τους να διεκδικήσουν την πρώτη ανάβαση στο Έβερεστ. Ο σκοπός της αποστολής του 1956 ήταν διπλός. Αφενός να γίνει η δεύτερη ανάβαση στο Έβερεστ, αφετέρου να γίνει η πρώτη ανάβαση στο γειτονικό Λότσε. Αρχηγός της αποστολής του 1956 ήταν ο Άλμπερτ Έγκλερ από τη Βέρνη και το Ελβετικό Ίδρυμα Αλπικών Ερευνών εφοδίασε με τον καλύτερο τρόπο τους Ελβετούς ορειβάτες[3].
Ο Λούσινγκερ με τον Ρέις ακολούθησαν τη γνωστή διαδρομή ως τον παγετώνα Κούμπου και την Όψη του Λότσε στο Νότιο Πέρασμα. Από εκεί χρησιμοποίησαν τροχαλία για να ανεβάσουν τα εφόδιά τους για την προσπάθεια κορυφής. Οι Ελβετοί διέθεταν μεταξύ άλλων στον εξοπλισμό τους εμπροσθόαιχμα κραμπόν που μείωναν την ανάγκη δημιουργίας σκαλοπατιών στο σκληρό χιόνι. Αν και είχαν ξαναχρησιμοποιηθεί σε αλπικό περιβάλλον ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκαν δωδεκάαιχμα κραμπόν σε αποστολή στα Ιμαλάια. Στις 18 Μαΐου ο Λούσινγκερ μαζί με τον Ρέις έφθασαν στην κορυφή του Λότσε μέσω της ορεινής χαράδρας (κουλουάρ) της δυτικής όψης του βουνού. Η κορυφή ήταν τόσο αιχμηρή που δεν υπήρχε χώρος για να καθίσουν οι ορειβάτες ή να βγάλουν τα σακίδιά τους, κάτι που του εξανάγκασε να σκάψουν σκαλοπάτι λίγο κάτω από την κορυφή, για να μπορούν να διερευνήσουν και την άλλη πλευρά[4].
Θάνατος
Ο Λούσινγκερ εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια μιας προσπάθειάς του στο Σισαπάνγκμα το 1983.
Παραπομπές
