Φαδρίκε Αλφόνσος του Άρο
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Fadrique Alfonso de Castilla (Ισπανικά)
Γέννηση	13  Ιανουαρίου 1334 Σεβίλλη
Θάνατος	29  Μαΐου 1358 Σεβίλλη
Τόπος ταφής	Capilla Real de la catedral de Sevilla
Χώρα πολιτογράφησης	Στέμμα της Καστίλης
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Οικογένεια
Σύζυγος	Eleanor de Angulo[1]
Τέκνα	Αλφόνσος Ενρίκεθ Πέδρο Ενρίκεθ δε Καστίγια Λεονόρ Ενρίκεθ δε Καστίγια Leonor de Castilla[2] Pedro de Castilla, Conde de Trastamara, Lemos y Sarria[2]
Γονείς	Αλφόνσος ΙΑ΄ της Καστίλης[3] και Ελεονώρα δε Γκουθμάν[3]
Αδέλφια	Ερρίκος Β΄ της Καστίλης Πέτρος της Καστίλης Οθέλλος Αλφόνσος του Αγκιλάρ ντε Κάμπο Σάντσο Αλφόνσος του Αλμπουρκέρκε Πέδρο δε Αγκιλάρ Σάντσο Αλφόνσο δε Καστίγια Πέδρο Αλφόνσο δε Καστίγια Χουάν Αλφόνσο δε Καστίγια Χουάνα Αλφόνσο δε Καστίγια Φερνάντο Αλφόνσο δε Καστίγια
Οικογένεια	Καστιλιανός Οίκος της Ιβρέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Grand Master of the Order of Santiago (1342–1358) Adelantado mayor de la frontera de Andalucía Camarero mayor
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

O Φαδρίκε-Αλφόνσος, ισπαν. Fadrique-Alfonso (1334 - 1358) από τον Καστιλιανό Οίκο της Ιβρέα ήταν μάγιστρος του Τάγματος του Αγ. Ιακώβου (Santiago) το διάστημα 1342-58.

Ήταν ο τρίτος από τα (επιζήσαντα) νόθα τέκνα του Αλφόνσου ΙΑ΄ της Καστίλης και της ερωμένης του Ελεονόρας δε Γουθμάν, κόρης του Πέδρο Νούνιεθ δε Γουθμάν^[4].

Ήταν δίδυμος με τον Ερρίκο Β΄ της Καστίλης (ιδρυτή του κλάδου Τραστάμαρα). Όσο ζούσε ο πατέρας τους, είχαν ευεργεσίες και με την υποστήριξή του ο Φαδρίκε-Αλφόνσος έγινε 25ος μάγιστρος του πολεμικού μοναστικού Τάγματος του Αγ. Ιακώβου (Σαντιάγο)^[5], διαδεχόμενος τον θείο του Αλόνσο Μελένδεθ δε Γουθμάν.

Μόλις ο Αλφόνσος ΙΑ΄ απεβίωσε, τον διαδέχθηκε ο γιος του Πέτρος της Καστίλης από τη νόμιμη σύζυγό του Μαρία, κόρη του Αλφόνσου Δ΄ της Πορτογαλίας. Ο Πέτρος Α΄ και η μητέρα του προσπάθησαν να εκτοπίσουν την Ελεονόρα και τους τέσσερις γιους της. Όταν εκτελέστηκε η Ελεονόρα το 1351, οι γιοί της εξεγέρθηκαν, αλλά στο τέλος επιτεύχθηκε συμφιλίωση. Ο Φαδρίκος-Αλφόνσος εστάλη στη Γαλλία για να συνοδεύσει τη Λευκή, κόρη του Πέτρου Α΄ δούκα του Μπουρμπόν, μέλλουσα σύζυγο του Πέτρου.

Το 1354 διορίστηκε θεματοφύλακας (adelantado) του συνόρου με την Πορτογαλία^[6]. Με τον αδελφό του Ερρίκο άρχισε να συνωμοτεί. Στην εξέγερση του Τολέδο ήρθε με 700 στρατιώτες. O Πέτρος τον καλόπιασε και τον κάλεσε στη Σεβίλη, τάχα για τη συμβουλή του. Εκεί ο Φαδρίκε-Αλφόνσος αντιλήφθηκε την πλεκτάνη εις βάρος του και έσπευσε να διαφύγει, αλλά οι στρατιώτες του Πέτρου τον είχαν απομονώσει από τους συνοδούς του και τον χτύπησαν θανάσιμα. Ο ιστορικός της εποχής Πέρο Λόπεθ δε Αγιάλα αναφέρει ότι ο Πέτρος τον έφερε ετοιμοθάνατο μπροστά του για να τον δει να πεθαίνει, ενώ άλλος αναφέρει ότι τον σκότωσε ο ίδιος ο Πέτρος^[7]. Αλλά ο Πέρο Λόπεθ ήταν υπάλληλος του Ερρίκου Β΄ και ο χαρακτηρισμός του Πέτρου ως αδίστακτου και ανηλεή φονέα είναι μάλλον μεροληπτικός.

Τάφηκε στον καθεδρικό της Σεβίλης και το 1579 το λείψανό του μεταφέρθηκε στην κρύπτη του βασιλικού παρεκκλησίου.

Ως μάγιστρος μοναστικού τάγματος υποτίθεται, ότι έπρεπε να μείνει άγαμος· ωστόσο απέκτησε φυσικά τέκνα, που έφεραν το επώνυμο Ενρίκεθ.

Από μία γυναίκα (ίσως την Εβραία Παλόμα των Σεφαρδιτών) είχε τέκνο:

• (νόθος) Αλφόνσος Ενρίκεθ 1354-1429, 1ος κύριος της Μεδίνα δε Ρίο Σέκο και ναύαρχος της Καστίλης. Γιος του ήταν ο:
  • Φαδρίκε Ενρίκεθ υ Μεντόθα 1390-1473, κύριος της Μεδίνα δε Ριοσέκο και ναύαρχος της Καστίλης^[5].

Από την Ελεονόρα δε Ανγκούλο υ Κόρδοβα είχε:

• (νόθος) Πέδρο 1355-1400, 1ος κόμης της Τραστάμαρα, κοντόσταυλος της Καστίλης.
• (νόθη) Ελεονόρα γενν. π. 1357, παντρεύτηκε τον Ντιέγο Γκόμεθ Σαρμιέντο στρατάρχη της Καστίλης.

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Fadrique Alfonso, Lord of Haro της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).