Το τατουάζ της σύγχρονης σχολής είναι ένα στυλ τατουάζ που οριοθετείται στις αρχές της δεκαετίας του 1970 με επιρροές μερικώς από τα τατουάζ της παλιάς σχολής στις Η.Π.Α. Αυτό το είδος τατουάζ έχει ως βασικό χαρακτηριστικό το παχύ περίγραμμα, τη χρήση ζωντανών χρωμάτων και την υπερβολή στην απόδοση του θέματος. Τα τατουάζ της σύγχρονης σχολής επίσης σηματοδοτούν τη μετάβαση στην ανοιχτή διάδοση των τεχνικών τατουάζ.
Προέλευση
Υπάρχουν διάφορες απόψεις σχετικά με το πως ξεκίνησαν τα τατουάζ της νέας σχολής. Μια υπόθεση είναι ότι οι καλλιτέχνες τατουάζ της Καλιφόρνιας ξεκίνησαν τους πειραματισμούς με διάφορα στυλ, από τις αρχές κιόλας της δεκαετίας του 1970 και συμπεριέλαβαν στη θεματολογία τους από διάσημες ηθοποιούς, χαρακτήρες του Ντίσνεϋ ως και το σκάφος USS Enterprise από το Σταρ Τρεκ.[1] Υποστηρίζεται πως κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δημιουργήθηκαν νέα πολιτιστικά σχέδια ύστερα από απαίτηση των πελατών παρά λόγω της έμπνευσης των καλλιτεχνών τατουάζ.[1]
Άλλες απόψεις τοποθετούν την εμφάνιση των τατουάζ της σύγχρονης σχολής στα τέλη της δεκαετίας του 1980[2] και τη δεκαετία του 1990 .[3][4] Ο καλλιτέχνης τατουάζ Μάρκους Παχέκο αναγνωρίζεται ως ένας από τους καλλιτέχνες που εκλαΐκευσαν από νωρίς το συγκεκριμένο είδος τατουάζ.[3]
Χαρακτηριστικά
Τα τατουάζ της σύγχρονης σχολής ενσωματώνουν στοιχεία από πολλά παραδοσιακά είδη τατουάζ συμπεριλαμβανομένων των ιρεζούμι, των τατουάζ της κλασικής σχολής και της παραδοσιακής τέχνης.[2][3] Είναι παρόμοια με τα τατουάζ της παλιάς σχολής στο ότι και τα δύο γενικά χρησιμοποιούν παχύ περίγραμμα,[5] ενώ διαφέρουν στο ότι δε διαθέτουν περιορισμένη χρωματική παλέτα. [6][7] Τα τατουάζ της σύγχρονης σχολής δεν είναι ρεαλιστικά καθώς υπερβάλλουν στην απόδοση των λεπτομερειών του θέματος. Μάλιστα συγκρίνονται με το στυλ των καρτούνς,[8] των γράφιτις,[9] και θεμάτων που συναντά κανείς στην κουλτούρα του χιπ χοπ όπως γραμματοσειρές με έντονες ακμές και όγκο.[10]
Όσο αφορά τη θεματολογία, τα τατουάζ της σύγχρονης σχολής δεν περιορίζονται σε παραδοσιακά θέματα (όπως τις καρδιές και τους αετούς).[11] Διαθέτουν φανταστικά θέματα,[12] μυθιστορηματικά σχέδια και γενικά διαθέτουν μεγάλο εύρος προσαρμογής στη θεματολογία τους.[10] Παρόλα αυτά, τα θέματα της παλιάς σχολής αποδίδονται συχνά με το στυλ της σύγχρονης, ως ένας τρόπος έκφρασης της ειρωνείας ή της απόδοσης του φόρου τιμής.[13]
Αλλαγές στο καλλιτεχνικό απόρρητο
Η σύγχρονη σχολή τατουάζ επίσης θεωρείται πως αντιπροσωπεύει την αλλαγή της στάσης των καλλιτεχνών στην ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με τη δουλειά και τις τεχνικές τους. [14] Οι καλλιτέχνες της παλιάς σχολής συχνά προστάτευαν τη δουλειά τους κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1970 και 1980 επειδή φοβόντουσαν μην τη χάσουν από ανταγωνιστές[15], γεγονός που εμπόδιζε την καινοτομία. Οι καλλιτέχνες της σύγχρονης σχολής ήταν πιο ανοιχτοί στην ανταλλαγή πληροφοριών και προσπαθούσαν, να ξεπεράσουν τα μέχρι τότε όρια του τατουάζ,[14] πράγμα που εξηγεί την ένταση που υπήρξε μεταξύ παλαιών και νέων καλλιτεχνών τατουάζ. Σε σχέση με αυτήν την αλλαγή οι παραδοσιακοί καλλιτέχνες σχολιάζουν πως «το τατουάζ έχασε κάποια από τη γοητεία του» σε αντίθεση με τους νέους που υποστηρίζουν πως αυτό το άνοιγμα υπήρξε προοδευτικό.[15]
Παραπομπές
↑ 1,01,1Wilton, John (1991). «Towards an Understanding of Skin Art». Στο: Blandy, Doug· Congdon, Kristin G., επιμ. Pluralistic approaches to art criticism. Bowling Green, Ohio: Bowling Green State University Popular Press. σελ. 81. ISBN0879725435.