Το Τζαμί Κοτζατεπέ (τουρκικά: Kocatepe Camii) είναι το μεγαλύτερο τζαμί στην Άγκυρατης Τουρκίας. Χτίστηκε μεταξύ 1967 και 1987 στη συνοικία Κοτζατεπέ στο Κιζιλάι, και το μέγεθος και η περίοπτη θέση του το έχουν καταστήσει τοπόσημο, που μπορεί κανείς να το δει σχεδόν από οπουδήποτε στην κεντρική Άγκυρα. Μπορεί να φιλοξενήσει 100.000 πιστούς. Αποτελεί δείγμα νεοκλασικής Οθωμανικής αρχιτεκτονικής.[1]
Ιστορία
Η ιδέα της κατασκευής του τζαμιού Κοτζατεπέ χρονολογείται από τη δεκαετία του 1940. Στις 8 Δεκεμβρίου 1944, ο Αχμέτ Χαμντί Ακσέκι, ο αντιπρόεδρος των Τουρκικών Θρησκευτικών Υποθέσεων, μαζί με εβδομήντα δύο ιδρυτικά μέλη, ίδρυσαν μια κοινωνία γνωστή ως «Εταιρεία για την οικοδόμηση ενός τζαμιού στο Γενισεχίρ της Άγκυρας». Το 1947 αυτή η εταιρεία ζήτησε να εκπονηθούν έργα από αρχιτέκτονες, αλλά κανένα από τα έργα, που υποβλήθηκαν δεν έγινε δεκτό. Το 1956, με τις προσπάθειες του αείμνηστου Αντνάν Μεντερές, Πρωθυπουργού της Τουρκίας εκείνη την εποχή, παραχωρήθηκε ένας χώρος για το έργο ανέγερσης τζαμιού στην Άγκυρα και το αίτημα για τις εργασίες υποβλήθηκε για άλλη μια φορά το 1957. Αυτή τη φορά αξιολογήθηκαν τριάντα έξι έργα, με το κοινή μελέτη των Βεντάτ Νταλοκάι και Νεγιάτ Τεκελίογλου να επιλέγεται ως αυτή που θα υλοποιούνταν. [2]
Αρχιτεκτονική
Νυχτερινή άποψη του τζαμιού Εσωτερικό του τζαμιού
Το εγχείρημα που έγινε αποδεκτό ήταν ένα πρωτοποριακό και μοντέρνο σχέδιο. Η κατασκευή ξεκίνησε, αλλά λόγω της έντονης κριτικής από τους συντηρητικούς για τη μοντερνιστική του εμφάνιση, η κατασκευή σταμάτησε στο επίπεδο θεμελίωσης. Ο Βεντάτ Νταλοκάι έχτισε αργότερα μια τροποποιημένη έκδοση του τζαμιού Κοτζατεπέ αφού κέρδισε έναν διεθνή διαγωνισμό για το Τζαμί Σαχ Φαϊσάλ στο Ισλαμαμπάνττου Πακιστάν το 1969. Αυτό το τζαμί, το οποίο μπορεί να φιλοξενήσει 24.000 πιστούς, είναι ένα από τα μεγαλύτερα τζαμιά του κόσμου και αποδεκτό από πολλούς ως τα τελευταία σύνορα της σύγχρονης ισλαμικής αρχιτεκτονικής.
Μετά από έναν τρίτο αρχιτεκτονικό διαγωνισμό το 1967, επιλέχθηκε να κατασκευαστεί ένα πιο συντηρητικό ή νοσταλγικό σχέδιο των Χιουσρέβ Ταϊλά και M. Φατίν Ουλουενγκίν. Αυτό το έργο ολοκληρώθηκε το 1987 και είναι χτισμένο σε νεοκλασικό στιλ οθωμανικής αρχιτεκτονικής.[1] Είναι ένα εκλεκτικό κτήριο εμπνευσμένο από το Τζαμί Σελιμιγιέ στην Αδριανούπολη και τα τζαμιά Σεχζάντε και Σουλτάν Αχμέτ στην Κωνσταντινούπολη, τα οποία με τη σειρά τους επηρεάστηκαν από την Ανατολική Ρωμαϊκή αρχιτεκτονική της Αγίας Σοφίας.
