Η Σχολή του Παρισιού είναι όρος ο οποίος αναφέρεται στον σημαντικό αριθμό δημιουργών εικονογραφημένων χειρογράφων, των οποίων η ταυτότητα είναι, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, άγνωστη, οι οποίοι κατέστησαν το Παρίσι σημαντικό διεθνές κέντρο εικονογράφησης κατά την διάρκεια της Ρομανικής και Γοτθικής περιόδου του Μεσαίωνα, καθώς και για ορισμένο διάστημα της περιόδου της Αναγέννησης.[1] Οι σημαντικότεροι εκ των συγκεκριμένων καλλιτεχνών ήσαν ο Δάσκαλος Ονορέ,[2] ο Ζαν Πυσέλ[3][4] και ο Ζαν Φουκέ.[5]
Οι Αδελφοί Λίμπουρχ,[6] καταγόμενοι από τις Κάτω Χώρες, επίσης παρέμειναν για ορισμένο διάστημα στο Παρίσι, καθώς και στη Βουργουνδία και τη Μπουρζ, ωστόσο το στυλ τους δεν είναι αντίστοιχο εκείνου της Σχολής του Παρισιού εκείνης της περιόδου.
Αριθμός εκ των ζωγράφων των παριζιάνικων εργαστηρίων ήσαν γυναίκες.
↑(Αγγλικά) Branner, Robert (1977) Manuscript Painting in Paris During the Reign of Saint Louis: A Study of Styles. Berkeley: University of California Press]