Στέργιος Νταούτης
Ο οπλαρχηγός Στέργιος Νταούτης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	Δεκαετία του 1880 Άνω Σέλι Ημαθίας
Θάνατος	21  Απριλίου 1973 Βέροια
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	στρατιωτικός
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχες	Μακεδονικός Αγώνας
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Στέργιος Νταούτης ή καπετάν Περήφανος ήταν σημαντικός Έλληνας Μακεδονομάχος οπλαρχηγός από το Άνω Σέλι Ημαθίας.

Ο Στέργιος Νταούτης γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στο Άνω Σέλι Ημαθίας. Το 1907 συγκρότησε δική του ένοπλη ομάδα και έδρασε στην περιοχή της λίμνης των Γιαννιτσών εναντίον των Βουλγάρων κομιτατζήδων. Εκεί, συνεργάστηκε αρχικά με τον αξιωματικό Χ. Πραντούνα και στη συνέχεια με τον αξιωματικό Γ. Φραγκάκο και τον οπλαρχηγό Γεώργιο Γιώτα σε κοινές επιχειρήσεις κατά Βουλγαρικών ένοπλων ομάδων και Οθωμανικών αποσπασμάτων στρατού.^[1][2]

Κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο συμμετείχε ως εθελοντής με την ομάδα του, συνεργαζόμενος με τους αξιωματικούς Κ. Μαζαράκη Αινιάνα, Β. Σταυρόπουλο και Π. Παπατζανετέα, σε πολυάριθμες επιχειρήσεις και μάχες. Οι σημαντικότερες μάχες στις οποίες έλαβε μέρος ο Στέργιος Νταούτης με την ομάδα του ήταν η Μάχη της Πέτρας, η Μάχη του Χανιού Μηλιάς, η Μάχη του Λιανοβεργίου, η επιχείρηση Καταστροφής της σιδηροδρομικής γέφυρας Κουλούρας, η προσπάθεια Κατάληψης της γέφυρας του Αλιάκμονα στο Νησί, η Μάχη του Λουδία και η Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.^[1][2]

Στον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο συνεργάστηκε με τον αξιωματικό Μ. Αναγνωστάκο σε επιχειρήσεις στο Βερτίσκο και στην Άσσηρο, καθώς και στη Μάχη του Λαχανά.^[1][2]

Αργότερα πήρε μέρος στον Βορειοηπειρωτικό Αγώνα ως οπλαρχηγός, συνεργαζόμενος με το σώμα του Γ. Τσόντου.^[1][2]

Στην προσωπική του ζωή ο οπλαρχηγός παντρεύτηκε τη Μαρίκα Παπατζήκου, με την οποία απέκτησε 2 τέκνα, το Δημήτριο Νταούτη και την Σταυρούλα Νταούτη. Απόγονοι του οπλαρχηγού είναι τα 4 εγγόνια του: 1) Στυλιανός Γιαννάκης, 2) Χριστίνα Νταουτη, 3) Μαριάννα Νταουτη, 4) Ιωάννης Φράγκος. Η προσωπική του κατοικία βρίσκεται στη Βέροια. Ο οπλαρχηγός άφησε την τελευταία του πνοή στις 21 Απριλίου 1973, και συνοδεύτηκε στην τελευταία κατοικία του με όλες τις απαιτούμενες τιμές, συνοδευόμενος από όλη την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Νομού Ημαθίας. Το ένδοξο πολεμικό παρελθόν, αλλά και η ακεραιότητα του χαρακτήρα του εμπνέουν στους κατοίκους της Βέροιας αλλά και όλων των περιοχών που έδρασε, συναισθήματα πατριωτισμού και υπερηφάνειας.

• Το σώμα του Στέργιου Νταούτη, Ίδρυμα Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα^{[νεκρός σύνδεσμος]}

Αυτό το λήμμα σχετικά με έναν Μακεδονομάχο χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.