Το λογότυπο των Σοσιαλδημοκρατών του Γιβραλτάρ από το 2018.
Οι Σοσιαλδημοκράτες του Γιβραλτάρ(Αγγλικά: Gibraltar Social Democrats) είναι ένα φιλελεύθερο-συντηρητικό, κεντροδεξιό πολιτικό κόμμα στο Γιβραλτάρ. Το GSD ήταν το κυβερνών κόμμα για τέσσερις διαδοχικές θητείες υπό την ηγεσία του Πίτερ Καρουάνα, από τις γενικές εκλογές του 1996 μέχρι την εκλογική ήττα του κόμματος στις εκλογές του 2011 από τη Συμμαχία ΣΕΚΓ-Φιλελεύθεροι.
Στις 30 Νοεμβρίου 2017, το κόμμα υποβλήθηκε σε δεύτερη εκλογή ηγεσίας καθώς ο αρχηγός του, Ντάνιελ Φίθαμ, παραιτήθηκε τον Ιούλιο. Ως αποτέλεσμα, το 60,6% των ψήφων (από στελέχη και μέλη του κόμματος) είχε πάει για να υποστηρίξει το μέλος του GSD, Κιθ Αζόπαρντι, ο οποίος ήταν υπουργός και Αναπληρωτής Επικεφαλής Υπουργός κατά τα πρώτα χρόνια της θητείας του Πίτερ Καρουάνα ως Επικεφαλής Υπουργού. Ο Αζοπάρντι νίκησε τον προσωρινό αρχηγό του κόμματος Ρόι Κλίντον, ο οποίος είχε κερδίσει το 39,4% των ψήφων.
Ιστορία
Το κόμμα αναδείχθηκε, μετά την κατάρρευση του Συνδέσμου για την Προώθηση των Πολιτικών Δικαιωμάτων, ως η κύρια αντιπολίτευση στο Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα του Γιβραλτάρ (GSLP).
Το 2005, το GSD συγχωνεύθηκε με το Εργατικό Κόμμα του Γιβραλτάρ, διατηρώντας το όνομα GSD για το διευρυμένο κόμμα. Η συγχώνευση δεν ήταν δημοφιλής σε πολλά μέλη και των δύο κομμάτων, με αποτέλεσμα ορισμένα μέλη του GSD υψηλού προφίλ να παραιτηθούν από την ιδιότητα του μέλους, συμπεριλαμβανομένου του αναπληρωτή αρχηγού Κιθ Αζόπαρντι και του μέλους της πολιτικής επιτροπής Νικ Κρουζ, που προχώρησαν στο σχηματισμό του βραχύβιου Προοδευτικού Δημοκρατικού Κόμματος.
Τον Ιανουάριο του 2013, ο Πίτερ Καρουάνα (ο οποίος ήταν ο τότε Αρχηγός της Αντιπολίτευσης), ανακοίνωσε ότι παραιτείται από αρχηγός και αναλαμβάνει θέση οπισθοφυλακής μέχρι να τελειώσει η 4ετής θητεία του. Ο Καρουάνα δήλωσε ότι δεν θα συμμετάσχει στις επόμενες εκλογές και θα αποχωρήσει εντελώς από την πολιτική. Η ηγεσία αμφισβητήθηκε από δύο βουλευτές του GSD: τον Ντάνιελ Φίθαμ και τον Ντέιμον Μποσίνο. Ο Φίθαμ εξελέγη στις 4 Φεβρουαρίου 2013 ως αρχηγός του κόμματος με πλειοψηφία της εκτελεστικής επιτροπής. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που η ηγεσία ενός κόμματος επρόκειτο να αναμετρηθεί δημοκρατικά μεταξύ δύο υποψηφίων.
.svg)
