Ο πόλεμος ανεξαρτησίας της Σερβίας από τους Οθωμανούς χωρίζεται σε δύο φάσεις, τον Α΄ Σερβοτουρκικό πόλεμο του 1876-1877 και στον Β΄ Σερβοτουρκικό πόλεμο του 1877-1878[2]. Ο Α΄ πόλεμος κηρύχθηκε μετά την επιτυχημένη εξέγερση στη Βοσνία το 1875[3] αλλά δεν έφερε μεγάλα αποτελέσματα στο Πριγκιπάτο που παρέμεινε υποτελές της υψηλής πύλης. Με την παρότρυνση της Ρωσίας και τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877-1878 την 1η Δεκεμβρίου του ίδιου έτους η Σερβία μπήκε εκ νέου σε πόλεμο με την Τουρκία[2].
Ο Σερβικός στρατός πέτυχε αποφασιστικές νίκες όπως η Μάχη της Αλέκσινατς, η απελευθέρωση της Νις στις 28 Δεκεμβρίου 1877, οι μάχες γύρω από τα τουρκικά οχυρά στο Σαμάκοβ και το Σαμάκοβο το 1878[2]. Η Σερβία κατέλαβε εδάφη της σημερινής Αλβανίας και Βουλγαρίας από τους Οθωμανούς τα οποία έχασε στο Συνέδριο του Βερολίνου όπου αναγνωρίστηκε η ανεξαρτησία της και καθορίστηκαν τα σύνορα της[3].