Ο Πόλεμος κατά των Ναρκωτικών είναι μία παγκόσμια κλίμακας εκστρατεία,[1] υπό την πρωτοβουλία της Αμερικανικής Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης, απαγόρευσης των ναρκωτικών, στρατιωτικής βοήθειας και στρατιωτικής παρέμβασης, με στόχο την μείωση της παράνομης διακίνησης ναρκωτικών στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.[2][3][4][5] Η πρωτοβουλία περιλαμβάνει ένα πλαίσιο νομοθετικών πολιτικών για τα ναρκωτικά με απώτερο σκοπό να αποθαρρύνει την παραγωγή, την διακίνηση και την κατανάλωση ψυχότροπων ναρκωτικών που θεωρούνται παράνομα από τις συμμετέχουσες στην εκστρατεία αυτή κυβερνήσεις και από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο όρος έγινε δημοφιλής από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης λίγο καιρό μετά την συνέντευξη τύπου που παραχώρησε στις 18 Ιουνίου 1971 ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Νίξον -την ημέρα αμέσως μετά την δημοσίευση του ειδικού μηνύματος του Προέδρου Νίξουν στο Αμερικανικό Κογκρέσο σχετικά με την κατάχρηση, την πρόληψη και τον έλεγχο των ναρκωτικών- κατά τη διάρκεια της οποίας χαρακτήρισε την κατάχρηση ναρκωτικών ως "τον νούμερο ένα δημόσιο κίνδυνο". Το μήνυμά αυτό προς το Κογκρέσο περιελάμβανε επίσης ένα κείμενο σχετικά με την διάθεση περισσότερων ομοσπονδιακών πόρων προς τον σκοπό της "πρόληψης νέων εξαρτημένων χρηστών, και την επανένταξη αυτών που είναι ήδη εξαρτημένοι", το οποίο όμως δεν έλαβε την δημοσιότητα όσο ο όρος “πόλεμος κατά των ναρκωτικών".[6][7][8] Δύο χρόνια πριν από αυτό, ο Νίξον είχε κηρύξει επίσημα "πόλεμο κατά των ναρκωτικών" με στόχο την εξολόθρευση, απαγόρευση και την φυλάκιση.[9] Το 2015, η "Συμμαχία για την πολιτική σχετικά με τα ναρκωτικά" (Drug Policy Alliance), η οποία υποστηρίζει το τέλος του πολέμου κατά των ναρκωτικών, υπολόγισε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δαπανούν 51 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως σε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες, ενώ το 2021, δηλαδή πενήντα χρόνια μετά την κήρυξη της εκστρατείας κατά των ναρκωτικών, κάποιοι υπολόγιζαν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν σπαταλήσει συνολικά ένα τρις δολάρια.[10][11]
Στις 13 Μαΐου 2009, ο Γκιλ Κερλικόφσκι (Gil Kerlikowske) - διευθυντής του Γραφείου σχετικά με την πολιτική του ελέγχου των ναρκωτικών - επισήμανε ότι η κυβέρνηση Ομπάμα δεν επιδίωξε να μεταβάλει σημαντικά την πολιτική επιβολής κατά των ναρκωτικών, αλλά και ότι επίσης η κυβέρνηση δεν θα χρησιμοποιούσε τον όρο "πόλεμος κατά των ναρκωτικών", καθώς ο Κερλικόφσκι θεωρούσε τον όρο ως "αντιπαραγωγικό".[12] Η άποψη της Διεύθυνσης σχετικά με την πολιτική ελέγχου των ναρκωτικών είναι ότι "ο εθισμός στα ναρκωτικά είναι μία ασθένεια που μπορεί επιτυχώς να αποτραπεί και να θεραπευτεί … κάνοντας τα ναρκωτικά περισσότερο διαθέσιμα θα καταστήσει πιο δύσκολο να κρατήσουμε τις κοινότητες υγιείς και ασφαλείς".[13]
Τον Ιούνιο του 2011, η Παγκόσμια Επιτροπή για την Πολιτική περί Ναρκωτικών δημοσίευσε επικριτική έκθεση για τον Πόλεμο κατά των Ναρκωτικών, αναφέροντας: "Ο παγκόσμιος πόλεμος κατά των ναρκωτικών έχει αποτύχει, με ολέθριες συνέπειες για τους πολίτες και τις κοινωνίες σε όλη την υφήλιο. Πενήντα χρόνια μετά την πρωτοβουλία της Συνθήκης για τα Ναρκωτικά του ΟΗΕ, και χρόνια μετά την πόλεμο των ναρκωτικών που ξεκίνησε ο Πρόεδρος Νίξον, απαιτούνται θεμελιώδεις αλλαγές στην εθνική και παγκόσμια πολιτική ελέγχου των ναρκωτικών".[1] Η έκθεση επικρίθηκε από πολλές οργανώσεις ότι αντιτίθεται στην καθολική νομιμοποίηση των ναρκωτικών.[13]
Εσωτερική πολιτική
Συλλήψεις και φυλάκιση
Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών έχει εκτοξεύσει στα ύψη το ποσοστό των συλλήψεων που δυσανάλογα, και εξαιτίας πολλών παραγόντων, εντοπίζονται στην κοινότητα των Αφροαμερικανών.[15] Ο Τζον Εχρλιμαν, συνεργάτης του Νίξον, είπε ότι ο Νίξον χρησιμοποίησε τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών για να ποινικοποιήσει και να ανακόψει τις μαύρες και χίπικες κοινότητες και τους ηγέτες τους.[16]
Μετά το 1990, η κατάσταση ως προς το ποσοστό συλληφθέντων ξεκίνησε να αλλάζει. Τη δεκαετία του 1980, ενώ ο αριθμός των συλλήψεων για όλα τα αδικήματα ανεξαιρέτως είχε αυξηθεί κατά 28%, ο αριθμός των συλλήψεων για αδικήματα ναρκωτικών είχε αυξηθεί κατά 126%.[17] Η αυξανόμενη ζήτηση σε φυλακές λόγω της αύξησης των συλλήψεων συνέβαλε στην ανάπτυξη της ιδιωτικοποίησης των φυλακών και της βιομηχανίας των φυλακών.[18] Εκτός από την φυλάκιση, στις ΗΠΑ προβλέπεται και απέλασης στην περίπτωση μη ημεδαπών καταδικασμένων για αδικήματα ναρκωτικών.[19]
Το 1994, το New England Journal of Medicine ανέφερε ότι ο "Πόλεμος κατά των Ναρκωτικών" είχε ως αποτέλεσμα την φυλάκιση ενός εκατομμυρίου Αμερικανών κάθε χρόνο.[20] Το 2008 η Washington Post ανέφερε ότι 1,5 εκατομμύριο Αμερικάνοι συλλαμβάνονται κάθε χρόνο για αδικήματα σχετικά με τα ναρκωτικά και μισό εκατομμύριο φυλακίζεται.[21] Επιπλέον, υπολογίζεται ότι ένας στους πέντε Αφροαμερικανούς θα εκτίσει σε κάποια στιγμή στη ζωή του ποινή εξαιτίας των νόμων περί ναρκωτικών.[21]
Παραπομπές
↑ 1,01,1War on Drugs. The Global Commission on Drug Policy. 2011. σελ. 24. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2017.
↑Austin J, McVey AD. The 1989 NCCD prison population forecast: the impact of the war on drugs. San Francisco: National Council on Crime and Delinquency, 1989.