Πυρηνικό ατύχημα του Θρι Μάιλ Άιλαντ

Ο αντιδραστήρας TMI-2 (αριστερά) του πυρηνικού εργοστασίου, που δεν ξαναλειτούργησε μετά το ατύχημα (φωτ. του 2014)
Ο αντιδραστήρας TMI-2 (αριστερά) του πυρηνικού εργοστασίου, που δεν ξαναλειτούργησε μετά το ατύχημα (φωτ. του 2014)

Το πυρηνικό ατύχημα του Θρι Μάιλ Άιλαντ, το οποίο υπήρξε το πιο σημαντικό στην ιστορία των ΗΠΑ, οφείλεται στη μερική κατάρρευση του αντιδραστήρα Unit 2 (TMI-2) του πυρηνικού εργοστασίου Three Mile Island στην Πενσυλβάνια των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Ξεκίνησε στις 4 π.μ.[1][2] της 28ης Μαρτίου 1979[3] και στη διεθνή κλίμακα πυρηνικών γεγονότων επτά σημείων, βαθμολογείται στο Επίπεδο 5, δηλαδή ατύχημα με ευρύτερες συνέπειες.[4][5]

Το ατύχημα προκάλεσε ανησυχίες και διαμαρτυρίες κατά της πυρηνικής ενέργειας μεταξύ των ακτιβιστών και του ευρύτερου κοινού και οδήγησε σε νέους κανονισμούς για την πυρηνική βιομηχανία.

Αιτίες

Το ατύχημα ξεκίνησε με αστοχίες στο μη πυρηνικό δευτερεύον σύστημα[6] και ακολούθησε αστοχία (από ανθρώπινο λάθος) σε βαλβίδα ανακούφισης που λειτουργεί από πιλότο (PORV) στο πρωτεύον σύστημα[7] η οποία επέτρεψε τη διαφυγή μεγάλων ποσοτήτων ψυκτικού του πυρηνικού αντιδραστήρα. Οι μηχανικές βλάβες επιδεινώθηκαν από την αρχική αδυναμία των χειριστών της εγκατάστασης να αναγνωρίσουν την κατάσταση ως ατύχημα απώλειας ψυκτικού υγρού (LOCA). Η εκπαίδευση και οι διαδικασίες TMI άφησαν τους χειριστές και τη διοίκηση ανεπαρκώς προετοιμασμένες για την επιδείνωση της κατάστασης. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, αυτές οι ανεπάρκειες επιδεινώθηκαν από ελαττώματα σχεδιασμού, συμπεριλαμβανομένων των ακατάλληλα τοποθετημένων οργάνων και χειριστηρίων, της χρήσης πολλαπλών παρόμοιων συναγερμών και αδυναμίας του εξοπλισμού να υποδείξει με σαφήνεια το επίπεδο αποθέματος ψυκτικού ή τη θέση του μη λειτουργούντα ανοιχτού PORV. [8]

Έχει αναφερθεί ως κρίσιμος παράγων, που συνέβαλε στην παρακμή του προγράμματος υλοποίησης νέων πυρηνικών αντιδραστήρων, η επιβράδυνση που είχε ήδη ξεκινήσει τη δεκαετία του 1970. [9] Η μερική κατάρρευση του Αντιδραστήρα ΙΙ είχε ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση (άγνωστης ποσότητας) ραδιενεργών αερίων και ραδιενεργού ιωδίου στο περιβάλλον.

Παρενέργειες

Ακτιβιστές κατά του πυρηνικού κινήματος εξέφρασαν ανησυχίες για τις περιφερειακές επιπτώσεις στην υγεία των πολιτών από το ατύχημα.[10] Ορισμένες επιδημιολογικές μελέτες που ανέλυσαν το ποσοστό του καρκίνου στην ευρύτερη περιοχή μετά το ατύχημα διαπίστωσαν ότι δεν υπήρξε στατιστικά σημαντική αύξηση στο ποσοστό του, ενώ άλλες μελέτες υποστηρίζουν ακριβώς το αντίθετο. Ωστόσο, λόγω της φύσης τους, τέτοιες μελέτες δεν μπορούν να καθορίσουν με βεβαιότητα εάν υπήρχε ή όχι αιτιώδης σύνδεση που συνδέει το ατύχημα με αυτούς τους καρκίνους.[11][12][13][14][15][16][17]

Η εκκαθάριση του αντιδραστήρα ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1979 και ολοκληρώθηκε επίσημα τον Δεκέμβριο του 1993, με συνολικό κόστος καθαρισμού -τότε- περίπου 1 δισεκατομμύριο δολάρια.[18]

Παραπομπές

  1. ↑ Rogovin, Mitchell (Ιανουαρίου 1980). Three Mile Island: a report to the commissioners and to the public. Volume I. Washington, D.C.: U.S. Nuclear Regulatory Commission. σελ. 3. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2021. 
  2. ↑ Rogovin, Mitchell (Ιανουαρίου 1980). Three Mile Island: a report to the commissioners and to the public. Volume II Part 2 (PDF). Washington, D.C.: U.S. Nuclear Regulatory Commission. σελ. 309. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2021. 
  3. ↑ «Backgrounder on the Three Mile Island Accident». U.S. Nuclear Regulatory Commission. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2018. 
  4. ↑ Spiegelberg-Planer, Rejane (September 2009). «A Matter of Degree». IAEA Bulletin (Vienna, Austria: Division of Public Information, International Atomic Energy Agency) 51 (1): 46. https://www.iaea.org/sites/default/files/publications/magazines/bulletin/bull51-1/51102744649.pdf. Ανακτήθηκε στις October 16, 2021. «A revised International Nuclear and Radiological Event Scale (INES) extends its reach.»Three Mile Island is mentioned on page 47 
  5. ↑ «The International Nuclear and Radiological Event Scale» (PDF). INES. International Atomic Energy Agency. 1 Αυγούστου 2008. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2021. Level 5: Accident with Wider Consequences; Three Mile Island, USA, 1979 — Severe damage to the reactor core. 
  6. ↑ «Secondary system». U.S. Nuclear Regulatory Commission. 9 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2021. 
  7. ↑ «Primary system» (PDF). Reactor Concepts Manual, Pressurized Water Reactor. USNRC Technical Training Center. σελ. 4-3. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2021. 
  8. ↑ Walker, J. Samuel (2004). Three Mile Island: A Nuclear Crisis in Historical Perspective. Berkeley, CA: University of California Press. σελ. 211. ISBN 0-520-23940-7. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2021. 
  9. ↑ «Michael Levi on Nuclear Policy». The Economist. 31 Μαρτίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2011. 
  10. ↑ Gofman, John W.· Tamplin, Arthur R. (1 Δεκεμβρίου 1979). Poisoned Power: The Case Against Nuclear Power Plants Before and After Three Mile Island (Updated έκδοση). Emmaus, PA: Rodale Press. σελ. xvii. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2013. (In 1979 Foreword:) "...we arrive at 333 fatal cancers or leukemias." 
  11. ↑ Hatch, Maureen C. (1990). «Cancer near the Three Mile Island Nuclear Plant: Radiation Emissions». American Journal of Epidemiology 132 (3): 397–412. doi:10.1093/oxfordjournals.aje.a115673. PMID 2389745. 
  12. ↑ Levin, R.J. (2008). «Incidence of thyroid cancer in residents surrounding the Three-Mile Island nuclear facility». Laryngoscope 118 (4): 618–628. doi:10.1097/MLG.0b013e3181613ad2. PMID 18300710. https://archive.org/details/sim_laryngoscope_2008-04_118_4/page/618. 
  13. ↑ Levin, R.J.; De Simone, N.F.; Slotkin, J.F.; Henson, B.L. (August 2013). «Incidence of thyroid cancer surrounding Three Mile Island nuclear facility: the 30-year follow-up». Laryngoscope 123 (8): 2064–2071. doi:10.1002/lary.23953. PMID 23371046. https://archive.org/details/sim_laryngoscope_2013-08_123_8/page/2064. 
  14. ↑ Han, Y Y.; Youk, A.O.; Sasser, H.; Talbott, E.O. (November 2011). «Cancer incidence among residents of the Three Mile Island accident area: 1982–1995». Environ Res 111 (8): 1230–35. doi:10.1016/j.envres.2011.08.005. PMID 21855866. Bibcode: 2011ER....111.1230H. 
  15. ↑ Hatch, M.C.; Wallenstein, S.; Beyea, J.; Nieves, J. W.; Susser, M. (June 1991). «Cancer rates after the Three Mile Island nuclear accident and proximity of residence to the plant». American Journal of Public Health 81 (6): 719–24. doi:10.2105/AJPH.81.6.719. PMID 2029040. PMC 1405170. https://archive.org/details/sim_american-journal-of-public-health_1991-06_81_6/page/719. 
  16. ↑ «Backgrounder on the Three Mile Island Accident: Health Effects». U.S. Nuclear Regulatory Commission. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2018. 
  17. ↑ https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28555940.
  18. ↑ «14-Year Cleanup at Three Mile Island Concludes». The New York Times. August 15, 1993. https://www.nytimes.com/1993/08/15/us/14-year-cleanup-at-three-mile-island-concludes.html. Ανακτήθηκε στις March 28, 2011.