Ως επιχειρηματίας, πρόεδρος της Bell & Howell (1963-1971) και κατόπιν της Lehman Brothers (1973-1984), έφθασε το 2008 στην 149η θέση του καταλόγου των 400 πλουσιότερων Αμερικανών («Forbes 400»), με προσωπική περιουσία 2,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων.[4][5] Είχε αποκληθεί «ο πλέον επιδραστικός δισεκατομμυριούχος στην αμερικανική πολιτική σκηνή».[6]
Οικογένεια και σπουδές
Ο Πήτερσον γεννήθηκε στην πόλη Κάρνυ της Νεμπράσκα και ήταν το πρώτο από τα τρία τέκνα[7] της Βενετίας Παύλου (Paul)[8] και του Γεωργίου Πετρόπουλου, μεταναστών από τη νότια Ελλάδα.[9][10] Είχε μία αδελφή, την Ελένη, που απεβίωσε από λαρυγγίτιδα σε ηλικία ενός έτους[10], και έναν μικρότερο αδελφό, τον Τζων.[11] Ο πατέρας, ο Γεώργιος, έφθασε στις ΗΠΑ 17 ετών και εργάσθηκε πλένοντας πιάτα στην εταιρεία σιδηροδρόμων Union Pacific, η οποία του έδινε στέγη σε βαγόνι.[10] Το 1923 άνοιξε ένα ελληνικό εστιατόριο στο κέντρο του Κάρνυ[10] και τότε άλλαξε το όνομά του από Γεώργιος Πετρόπουλος σε Τζωρτζ Πήτερσον. Ο γιος του, ο Πήτερ, άρχισε να εργάζεται στο ταμείο του εστιατορίου από την ηλικία των 8 ετών.[10] Μετά τις σπουδές του νυμφεύθηκε το 1948 την Κρις Κρέντζελ (Kris Krengel), μια φοιτήτρια δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο Νορθγουέστερν.[12]
Ο Πήτερ άρχισε τις σπουδές του στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης, από όπου μετεγγράφηκε στο Νορθγουέστερν. Από εκεί απεφοίτησε με πτυχίο «άριστα» το 1947.[10] Το 1948 εντάχθηκε στο δυναμικό της Market Facts, μιας εταιρείας ερευνών αγοράς στο Σικάγο.[13] Παράλληλα, συνέχισε τις σπουδές του και το 1951 πήρε ένα M.B.A. από την Επιχειρηματική Σχολή «Booth» (Booth School of Business) του Πανεπιστημίου του Σικάγου, μετά από το οποίο έγινε εκτελεστικός αντιπρόεδρος της Market Facts.[10]
Επιχειρηματική σταδιοδρομία
Το 1953 ο Πήτερσον άλλαξε εταιρεία παραμένοντας στο Σικάγο: έγινε διευθυντής στην διαφημιστική McCann Erickson.[4] Πέντε χρόνια αργότερα άρχισε να εργάζεται για την εταιρεία κινηματογραφικού εξοπλισμού Bell & Howell Corporation, ως εκτελεστικός αντιπρόεδρος.[5] Αργότερα διαδέχθηκε τον Τσαρλς Χ. Πέρσυ ως πρόεδρος και C.E.O., θέσεις που διατήρησε από το 1963 μέχρι το 1971.[4]
Το 1969 προσκλήθηκε από τους Τζων Ντ. Ροκφέλερ III, Τζων Τζ. Μακκλόυ και Ντάγκλας Ντίλον (πρώην υπουργό οικονομικών) να αναλάβει πρόεδρος της Επιτροπής Κληροδοτημάτων και Ιδιωτικής Φιλανθρωπίας, που έγινε γνωστή ως «Επιτροπή Πήτερσον».[10] Μεταξύ των συστάσεων της επιτροπής που έγιναν δεκτές από την κυβέρνηση ήταν τα μη κερδοσκοπικά ιδρύματα να υποχρεώνονται να δαπανούν ένα ελάχιστο ποσοστό των κεφαλαίων τους κάθε χρόνο.[4]
Υπουργός Εμπορίου (1972-1973)
Το 1971 ο Πήτερ Πήτερσον διορίσθηκε βοηθός του Προέδρου για τα διεθνή οικονομικά θέματα από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον.[7] Στις 29 Φεβρουαρίου του επόμενου έτους διορίσθηκε Υπουργός Εμπορίου των ΗΠΑ, αξίωμα στο οποίο παρέμεινε για ένα έτος.[10] Διετέλεσε επίσης πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Παραγωγικότητας, που είχε συστήσει ο Νίξον, και πρόεδρος της Αμερικανοσοβιετικής Εμπορικής Επιτροπής.[10] Κατά τη διάρκεια της θητείας του ο Πήτερσον υπήρξε ισχυρός επικριτής του αυξανόμενου δημόσιου χρέους των ΗΠΑ.[7]
Επιστροφή στις επιχειρήσεις
Μετά τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση, ο Πήτερσον έγινε πρόεδρος και C.E.O. της τράπεζας Lehman Brothers (από το 1973 μέχρι το 1977) και της διαδόχου εταιρείας Lehman Brothers, Kuhn και Loeb Inc. (από το 1977 μέχρι το 1984).[14]
Το 1985 ο Πήτερσον ίδρυσε από κοινού με τον επενδυτή Στήβεν Α. Σβάρτσμαν την εξέχουσα εταιρεία διαχειρίσεως επενδύσεων Blackstone Group, της οποίας ο Πήτερσον διετέλεσε επί πολλά χρόνια πρόεδρος.[15] Με την εξαγορά της από το κράτος το 2007 ο Πήτερσον πήρε 1,9 δισεκατομμύριο δολάρια, μέρος των οποίων έδωσε σε φιλανθρωπίες.[16][17]
Δραστηριότητες κατά την προεδρία Κλίντον
Το 1992 ο Πήτερσον ίδρυσε μαζί με άλλους τη διακομματική «Συμμαχία Concord», η οποία υποστηρίζει μέχρι σήμερα τη μείωση του ελλείμματος του ομοσπονδιακού κρατικού προϋπολογισμού των ΗΠΑ.[18] Μετά τα ελλείμματα-ρεκόρ της προεδρίας του Τζωρτζ Μπους του νεότερου, ο Πήτερσον σχολίασε το 2004: «Παραμένω ρεπουμπλικάνος, αλλά οι ρεπουμπλικάνοι έχουν γίνει ένα κόμμα που βασίζεται πολύ περισσότερο στην πίστη, που δεν ενδιαφέρεται πολύ για τα δεδομένα».[18]
Τον Φεβρουάριο του 1994 ο Πρόεδρος Μπιλ Κλίντον έβαλε τον Πήτερσον στην Διακομματική Επιτροπή Φορολογικής Μεταρρύθμισης, υπό τους προέδρους Μπομπ Κέρεϋ και Τζων Ντάνφορθ.[10].
Επιπλέον ίδρυσε και προέδρευσε στο Ινστιτούτο Πήτερσον για τη Διεθνή Οικονομία (Peterson Institute for International Economics, αρχικώς Institute for International Economics, πήρε το όνομά του το 2006), ενώ υπήρξε έφορος της Επιτροπής για την Οικονομική Ανάπτυξη.[5] Διετέλεσε επίσης πρόεδρος της Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης από το 2000 μέχρι το 2004.[5]
Το 2008 ο Πήτερσον ίδρυσε το «Ίδρυμα Peter G. Peterson» (PGPF), έναν οργανισμό αφιερωμένο στην ανάπτυξη της δημόσιας αναγνωρίσεως της ανάγκης για οικονομική αειφορία.[10] Το PGPF διένειμε το ντοκιμαντέρ του 2008 με τίτλο I.O.U.S.A. και θέμα το εθνικό χρέος των ΗΠΑ.[19]
Ο Πήτερσον χρηματοδότησε τον ειδησεογραφικό ιστότοπο The Fiscal Times, που φιλοξενεί ρεπορτάζ για τρέχοντα οικονομικά θέματα, όπως τον αμερικανικό προϋπολογισμό, το έλλειμμα, τα έξοδα για την υγεία, τη φορολογία και την παγκόσμια οικονομία[7]. Μεταξύ των συνεισφερόντων ρεπορτάζ για τον ιστότοπο αυτόν είναι αρκετοί βετεράνοι οικονομικοί συντάκτες των New York Times και της Washington Post.[7][10]
Στις 4 Αυγούστου 2010 ανακοινώθηκε ότι ο Πήτερσον είχε υπογράψει το The Giving Pledge, συγκατελέγοντας τον εαυτό του στους 40 δισεκατομμυριούχους που, με επικεφαλής τους Μπιλ Γκέιτς και Ουόρεν Μπάφετ, συμφώνησαν να χαρίσουν τουλάχιστον τη μισή περιουσία τους σε φιλανθρωπίες.[20] Εξάλλου, από το 2007 μέχρι το 2011 ο Πήτερσον αναφέρεται ότι συνεισέφερε 458 εκατομμύρια δολάρια στο «Ίδρυμα Peter G. Peterson» για την προαγωγή της οικονομικής υπευθυνότητας.[21]
Προσωπική ζωή
Ο Πήτερσον συνήψε τρεις γάμους: Το 1953 νυμφεύθηκε την ψυχολόγο Σάλυ Χορνμπόγκεν (Sally Hornbogen), με την οποία απέκτησαν 4 γιους, τους Τζων Σκοτ, Τζέιμς, Ντέιβιντ και Μάικλ Αλεξάντερ[8], και μία θυγατέρα, τη συγγραφέα (Holly Peterson, γενν. 1964).[22][23] Πήραν διαζύγιο το 1979.[22] Το επόμενο έτος ο Πήτερσον νυμφεύθηκε την Τζόαν Γκανζ Κούνυ, από τους δημιουργούς του Sesame Street.[24]
Στην αυτοβιογραφία του ο Πήτερσον κατηγορεί τον εαυτό του για την αποτυχία των δύο παραπάνω γάμων του, αλλά εκφράζει και υπερηφάνεια για το ότι παρέμεινε κοντά στα παιδιά του.[25]
Ο Πήτερσον απεβίωσε στο διαμέρισμά του στο Μανχάταν σε ηλικία 91 ετών από φυσικά αίτια.[7][10][11]
Facing Up: How to Rescue the Economy from Crushing Debt and Restore the American Dream, Simon & Schuster, 1η έκδοση Νοέμβριος 1993, ISBN 978-0-671-79642-6
Will America Grow up Before it Grows Old: How the Coming Social Security Crisis Threatens You, Your Family and Your Country, Random House, 1η έκδ. Οκτώβριος 1996, ISBN 978-0-679-45256-0
Gray Dawn: How the Coming Age Wave Will Transform America—and the World, Three Rivers Press, 2000, ISBN 978-0-8129-9069-0
On Borrowed Time: How the Growth in Entitlement Spending Threatens America's Future (με τον Neil Howe), Transaction Publishers, 2004, ISBN 978-0-7658-0575-1
Running on Empty: How the Democratic and Republican Parties Are Bankrupting Our Future and What Americans Can Do About It, εκδ. Picador, Ιούνιος 2005, ISBN 978-0-312-42462-6
The Education of an American Dreamer: How a Son of Greek Immigrants Learned His Way from a Nebraska Diner to Washington, Wall Street, and Beyond, εκδ. Twelve, Ιούνιος 2009, ISBN 978-0-446-55603-3
↑«Peter G. Peterson». Richard Nixon Presidential Library and Museum. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2018.
↑Ken Auletta: Greed and Glory on Wall Street: The Fall of the House of Lehman, Random House, 1985, ISBN 1-58567-088-X
↑ 22,022,1Sicilia, David A. (30 Αυγούστου 2003). Robert Sobel, επιμ. The United States Executive Branch: A Biographical Directory of Heads of State and Cabinet Officials. M–Z. Greenwood Press. σελ. 407. ISBN978-0313325946.
