Οκτάβιος Φαρνέζε της Πάρμας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	9  Οκτωβρίου 1524 Βαλεντάνο
Θάνατος	18  Σεπτεμβρίου 1586[1][2] Πάρμα[3]
Τόπος ταφής	Βασιλική της Σάντα Μαρία ντέλα Στεκάτα
Χώρα πολιτογράφησης	Παπικά Κράτη
Θρησκεία	Καθολικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ιταλικά[4]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Οικογένεια
Σύζυγος	Μαργαρίτα της Πάρμας[5]
Τέκνα	Αλέξανδρος Φαρνέζε της Πάρμας Violante Farnese[6] Ersilia Farnese[6]
Γονείς	Πέτρος Λουδοβίκος Φαρνέζε και Τζερολάμα Ορσίνι
Αδέλφια	Βικτώρια Φαρνέζε Ρανούτσο Φαρνέζε, καρδινάλιος Αλέξανδρος Φαρνέζε, καρδινάλιος Οράτιος Φαρνέζε του Κάστρο
Οικογένεια	Οίκος των Φαρνέζε
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Duke of Castro (1545–1547)[7] Duke of Castro (1553–1586)[7] Δουκάτο της Πάρμας (1547–1586) Gonfalonier of the Church (1547–1551)[7]
Βραβεύσεις	Ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Οκτάβιος Φαρνέζε (9 Οκτωβρίου 1524 - 18 Σεπτεμβρίου 1586) ήταν Δούκας της Πάρμας και της Πιατσέντσας (1547 - 1586) και Δούκας του Κάστρο (1545 - 1547 και 1553 - 1586). Ο Οκτάβιος ήταν δεύτερος γιος του μεγαλύτερου γιου του πάπα Παύλου Γ΄ Πιερ Λουίτζι Φαρνέζε και της συζύγου του Γερόλαμας Ορσίνι, ο αδελφός του ήταν ο Καρδινάλιος Ρανούτσο Φαρνέζε.^[8]

Στις 4 Νοεμβρίου 1538 ο Οκτάβιος Φαρνέζε παντρεύτηκε την Μαργαρίτα της Πάρμας, νόθη κόρη του αυτοκράτορα Καρόλου Ε΄.^[9] Ο Οκτάβιος ήταν μόλις 14 ετών και η Μαργαρίτα που είχε χηρέψει πρόσφατα όταν δολοφονήθηκε ο πρώτος της σύζυγος Αλέξανδρος των Μεδίκων 15. Η Μαργαρίτα δεν ήθελε στην αρχή τον γάμο λόγω της μικρής τους ηλικίας αλλά όταν ο μικρός Οκτάβιος επέστρεψε τραυματισμένος από μια εκστρατεία στο Αλγέρι άλλαξε γνώμη και προχώρησε ο γάμος.^[10] Ο μικρός Οκτάβιος έγινε Λόρδος του Καμερίνο (1545) αλλά παραιτήθηκε από την θέση αυτή όταν εξελέγη ο πατέρας του Δούκας της Πάρμας (1545). Η αριστοκρατία της πόλης υπό την ηγεσία του Φερράντε Α΄ Γκοντζάγκα δολοφόνησε τον μισητό για την Πιατσέντσα Πιερ Λουίτζι και τα αυτοκρατορικά στρατεύματα κατέλαβαν την πόλη (1547). Ο υπέργηρος παππούς του Παύλος Γ΄ διεκδίκησε την Πιατσέντσα για τον εγγονό του, τον διόρισε Δούκα του Καμαρίνο και παπικό Λεγάτο. Ο ισχυρισμός του Παύλου Γ΄ ήταν ότι διεκδικούσε την Πιατσέντσα ως παπικό έδαφος όπως ήταν παραδοσιακά και όχι για την οικογένεια των Φαρνέζε.^[10]

Ο Οκτάβιος προσπάθησε να κατακτήσει την Πάρμα με την βία, όταν απέτυχε ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις με τον Φερράντε Α΄ Γκοντζάγκα. Οι αποτυχημένες προσπάθειες του εγγονού του έφεραν μεγάλη θλίψη στον υπέργηρο πάπα που τον οδήγησε στον θάνατο (10 Νοεμβρίου 1549). Οι επόμενες προσπάθειες του Οκτάβιου να καταλάβει την Πάρμα δεν είχαν επιτυχία αλλά ο Τζοβάνι Μαρία Τσόκι ντελ Μόντε που διαδέχθηκε τον παππού του ως Πάπας Ιούλιος Γ΄ του πρόσφερε ο ίδιος το Δουκάτο (1551).^[11] Το γεγονός αυτό δεν έφερε την λήξη στις συγκρούσεις ανάμεσα στον Οκτάβιο και τον Κάρολο Ε΄, ο Γκοντζάγκα αρνήθηκε πάλι να του δώσει την Πιατσέντσα και απειλούσε ότι θα καταλάβει και την Πάρμα, ο Οκτάβιος συμμάχησε με την Γαλλία. Ο Ιούλιος Γ΄ που ήθελε να έχει καλές σχέσεις με τον αυτοκράτορα τον διέταξε να παραδώσει την Πάρμα στον πάπα. Ο Οκτάβιος αρνήθηκε και ο Ιούλιος Γ΄ ως απάντηση συγκάλεσε την Σύνοδο του Τρεντ και του στέρησε τα παπικά εδάφη, το ίδιος έκανε και ο Κάρολος Ε΄ με τα εδάφη της Λομβαρδίας. Ο Γαλλικός στρατός έφτασε να τον υποστηρίξει και ξέσπασε ο περίφημος Πόλεμος της Πάρμας, ο Γκοντζάγκα ηττήθηκε και αναγκάστηκε να αποχωρήσει. Ο πεθερός του επέτρεψε μετά από αυτό στον Οκτάβιο να παραμείνει Δούκας της Πάρμας, του δώρισε και την Πιατσέντσα και όλα τα υπόλοιπα εδάφη που διεκδικούσε. Τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του ο Οκτάβιος τα πέρασε ειρηνικά, κυβέρνησε τον λαό του με σύνεση και δικαιοσύνη και έγινε εξαιρετικά αγαπητός, τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος γιος του Αλέξανδρος.^[12]

Νυμφεύτηκε την Μαργαρίτα της Πάρμας, κόρη τού Καρόλου Ε΄ της Γερμανίας και είχε τέκνο:

• Αλέξανδρος Φαρνέζε της Πάρμας 1545-1592, 3ος δούκας της Πάρμας.

Είχε δύο ακόμη τέκνα:

• (νόθη) Βιολάντα, παντρεύτηκε τον Τορκουάτο Κόντι.
• (νόθη) Ερσίλια 1565-1596, παντρεύτηκε τον Ρενάτο Μπορρομέο κόμη της Αρόνα, εξάδελφο τού Κάρλο Μπορρομέο.

• Villari, Luigi (1911). "Farnese". In Chisholm, Hugh. Encyclopædia Britannica. 10 (11th ed.). Cambridge University Press.
• Gamrath, Helge (2007). Farnese: Pomp, Power and Politics in Renaissance Italy. "L'Erma" di Bretschneider.
• Hanlon, Gregory (2019). The Hero of Italy: Odoardo Farnese, Duke of Parma, His Soldiers, and His Subjects in the Thirty Years' War. Oxford University Press.