Σύμφωνα με γεωλογικές έρευνες η Νοτιο-Αμερικανική πλάκα απομακρύνεται από τη Μεσο-Ατλαντική Ράχη κινούμενη δυτικά: «Κομμάτια των ορίων των πλακών που αποτελούνται από εναλλαγές σχετικά μικρών ρηγμάτων μετασχηματισμού και τμήματα μεσοωκεάνιων ραχών αντιπροσωπεύονται από ένα όριο που ακολουθεί τη γενική τάση.»[1] Με αποτέλεσμα, η πλάκα Nazca που κινείται προς τα ανατολικά και είναι πιο πυκνή, υποβυθίζεται κάτω από τη Νοτιο-Αμερικάνικη πλάκα, κατά μήκος της ακτής της ηπείρου στον Ειρηνικό, με ρυθμό 77 χιλιοστόμετρα ετησίως[2] Η σύγκρουση αυτών των δύο πλακών είναι υπεύθυνη για την ανύψωση των Άνδεων και για τη δημιουργία των πολυάριθμων ηφαιστείων που υπάρχουν σε αυτές.[3][4]
Παραπομπές
↑Meijer, P.T.; Wortel, M.J.R. (30 Ιουλίου 1992). «The Dynamics of Motion of the South American Plate». Journal of Geophysical Research97: 11915. doi:10.1029/91jb01123. Bibcode: 1992JGR....9711915M.