Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 22/05/2019.
Οι επτά ακολουθίες, που διαφέρουν αρκετά, φέρνουν χαρακτηριστικά γνωρίσματα των προηγουμένων παραγωγών της Ντίσνεϊ . Έτσι, βρίσκουμε ακολουθίες αμερικανικής φολκλόρ, σουρεαλιστικές ακολουθίες κινουμένων σχεδίων, ακολουθίες σε έναν κόσμο ανθρωπομορφικών αντικειμένων και άλλες που συνδιάζουν κινούμενα σχέδια και ηθοποιούς σε αληθινές σκηνές. Αρκετοί συγγραφείς επισημαίνουν ότι η ταινία, παρόλο που έχει περιορισμένο τεχνικό επίπεδο και κάποια ευχάριστα στοιχεία, στερείται ενότητας. Σύμφωνα με τους κριτικούς, η ταινία κρατά το κοινό σε αγωνία με την προσδοκία της για επιστροφή στα πρότυπα της Ντίσνεϊ, με «ενοποιημένες» ταινίες μεγάλου μήκους. Οι Νοσταλγικές Μελωδίες είναι η τελευταία συλλογή ταινιών μικρού μήκους της Ντίσνεϊ εκτός από τη συλλογή Ο Ίκαμποντ και ο κος Τοντ (1949) με δύο ταινίες μεσαίου μήκους. Η κινηματογραφική ταινία Σταχτοπούτα είναι σε διαδικασία παραγωγής και προβλέπεται για το 1950 .
Το 1955, δύο ακολουθίες από την ταινία δημοσιεύτηκαν με τον τίτλο Contrasts in Rhythm ενώ πέντε άλλοι ομαδοποιήθηκαν μαζί με τέσσερις από το Μουσικό Κουτί με το όνομα Music Land.
Οι Νοσταλγικές Μελωδίες έχουν για τελετάρχη μια μάσκα με τη φωνή του Buddy Clark . Σε κάθε μία από τις ακολουθίες, των οποίων ο τίτλος κινείται με ένα πινέλο με παρουσία μουσικής, τραγουδάει ένας καλλιτέχνης της δεκαετίας 1940-50.
Η ταινία είναι μία παράσταση όπερας αποτελούμενη από δέκα σκηνές, επτά εκ των οποίων είναι κινούμενα σορτς, ενώ τα άλλα είναι ντοκιμαντέρ. Κάθε ένα από τα κινούμενα σορτς έχει έναν τίτλο, αλλά δεν έχει διευκρινιστεί σε ποιο κομμάτι ανήκει ο καθένας. Εδώ είναι τα κινούμενα σορτς:
