Μετά την επιστροφή του στην Αγία Πετρούπολη[11] το 1913, ο Γκριγκόριεφ συγκαταλεγόταν γενικώς στην παρέα πολλών καλλιτεχνών και λογοτεχνών της εποχής, όπως ήταν ο Σεργκέι Σουντέικιν, ο Βελιμίρ Χλέμπνικωφ και η ποιήτρια Άννα Αχμάτοβα. Συχνά ζωγράφιζε και τα πορτρέτα τους.
Ο Γκριγκόριεφ ενδιαφερόταν επίσης για τη ρωσική εξοχή, τους επαρχιώτες και τη ζωή του χωριού. Από το 1916 έως το 1918 δημιούργησε μια σειρά πινάκων και έργων γραφιστικής υπό τον γενικό τίτλο «Ρωσία» (Расея, Raseja), όπου εικονογραφούσε τη φτώχεια αλλά και τη δύναμη της αγροτικής Ρωσίας.[8][9] Αυτή η σειρά εκδόθηκε σε λεύκωμα, που άρχιζε με το ποίημα του ίδιου του Γκριγκόριεφ «Προς τους θετούς της γιους».[10] Το λεύκωμα κέρδισε τον έπαινο του επιδραστικού κριτικού τέχνης Αλεξάντρ Μπενουά. Κατά τον Μπενουά, ο Γκριγκόριεφ είχε παρουσιάσει την ίδια την ουσία της Ρωσίας την εποχή πριν την επαναστατική αναστάτωση.[11] Το χωρίς επικεφαλής εργαστήριο που διοργάνωσε τον Σεπτέμβριο του 1919 ο Γκριγκόριεφ οδήγησε στη δημιουργία της κολεκτίβας «Εταιρεία Νέων Καλλιτεχνών» (ρωσ. αρχικά «ОБМОХУ»).[12]
Ωστόσο το ίδιο έτος ο Γκριγκόριεφ ταξίδεψε και έζησε στο εξωτερικό, σε πολλές χώρες, όπως η Φινλανδία, η Γερμανία, η Γαλλία[8], οι ΗΠΑ και χώρες της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής.[11] Στο Παρίσι παρακολούθησε μαθήματα στην Ακαδημία της Γκραν Σωμιέρ[8] και δέχθηκε την ισχυρή επίδραση του Πωλ Σεζάν.[11]
Το 1934 δημοσίευσε το ποίημά του «Ρωσία» («Расея») στη ρωσόφωνη αμερικανική εφημερίδα Novoye Russkoye Slovo. Το ποίημα αυτό ήταν ένας ποιητικός αναστοχασμός στην ομώνυμη γνωστή σειρά ζωγραφικών έργων του. Επίσης έγραψε το ποίημα «Αμερική», που δημοσιέυθηκε[10] μόλις το 2003.
.jpg)
