Μανουήλ Μποχάλης

Μανουήλ Μποχάλης
Γενικές πληροφορίες
Χώρα πολιτογράφησηςΑλβανία
Πληροφορίες ασχολίας
δεδομένα

Ο Μανουήλ Μποχάλης (αλβανικά: Manuel Bokali‎‎) ήταν Αλβανός στρατιωτικός διοικητής στην υπηρεσία του Δεσποτάτου του Μορέως και της Δημοκρατίας της Βενετίας.

Βιογραφία

Ήταν γαμπρός του μεσάζωντος Γεωργίου Παλαιολόγου.[1] Το 1453 ήταν κυβερνήτης του Λεονταρίου Αρκαδίας, αλλά στην εξέγερση του Μορέως του 1453–1454 πολέμησε κατά του δεσπότη Θωμά Παλαιολόγου, ηττήθηκε και τυφλώθηκε.[1] Το 1459, κατά τον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ του Θωμά Παλαιολόγου και του αδελφού και συν-δεσπότη Δημητρίου Παλαιολόγου, ο Μποχάλης τάχθηκε στο πλευρό του τελευταίου. Μαζί με τον πεθερό του κατέλαβε το Λεοντάριο, πρωτεύουσα του Θωμά Παλαιολόγου, αλλά έχοντας πολλές απώλειες αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη, μόλις έφτασε ο Θωμάς με τον στρατό του.[1][2]

Κατά την Οθωμανική εισβολή στο δεσποτάτο το 1460, ο Μποχάλης ηγήθηκε της υπεράσπισης του κάστρου του Γαρδικίου, όπου είχαν καταφύγει οι κάτοικοι του Λεονταρίου. [3] Όταν έφτασαν οι Οθωμανοί, ο σουλτάνος Μωάμεθ Β΄ προσέφερε όρους, αλλά ο Μποχάλης τους απέρριψε. Ωστόσο, το πλήθος των προσφύγων, περίπου 6.000, κατέστησε αδύνατη μία παρατεταμένη αντίσταση: στην υπερβολική ζέστη του καλοκαιριού, το νερό και οι προμήθειες καταναλώθηκαν γρήγορα και μετά από μόνο μία μέρα αντίστασης στην Οθωμανική επίθεση, ο Μποχάλης παραδόθηκε με αντάλλαγμα υποσχέσεις ασφάλειας.[4] Παρά την υπόσχεση να μην τους βλάψουν, ο Μωάμεθ Β΄ διέταξε να εκτελεστούν όλοι οι υπερασπιστές, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών και των παιδιών. Ο Μποχάλης και η οικογένειά του σώθηκαν χάρη στην παρέμβαση του μεγάλου Βεζίρη Μαχμούντ Πασά Αγγελόβιτς, ο οποίος ήταν 2ος εξάδελφος της συζύγου τού Μποχάλη. Με τη βοήθεια του Μαχμούντ, ο Μποχάλης και η οικογένειά του, συμπεριλαμβανομένου του πεθερού του Γεώργιου Παλαιολόγου, οδηγήθηκαν μακριά, σκότωσαν τους Οθωμανούς φρουρούς τους και διέφυγαν στην Κέρκυρα, από όπου μετακόμισαν στο Βασίλειο της Νεαπόλεως.[5][3][6][7]

Κατά τη διάρκεια του Α΄ Οθωμανο-Βενετικού Πολέμου, ο Μποχάλης επέστρεψε για να πολεμήσει υπέρ της Δημοκρατίας της Βενετίας στον Μορέα, αλλά συνελήφθη το 1468 από τους Οθωμανούς στην Καλαμάτα και εκτελέστηκε με ανασκολοπισμό.[3]


Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 PLP.
  2. ↑ Babinger 1992, σελ. 162.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Stavrides 2001, σελ. 79 (note 27).
  4. ↑ Miller 1908, σελ. 448.
  5. ↑ Stavrides 2016.
  6. ↑ Babinger 1992, σελ. 175.
  7. ↑ On the later members of the family, who became stradioti in Venetian service, see Babinger 1960

Πηγές

  • Babinger, Franz (1960). Das Ende der Arianiten (στα Γερμανικά). Μόναχο: Bayerische Akademie der Wissenschaften. 
  • (Αγγλικά) Miller, William (1908). The Latins in the Levant: A History of Frankish Greece (1204–1566). Λονδίνο: John Murray. OCLC 563022439. 
  • Stavrides, Théoharis (2001). The Sultan of Vezirs: The Life and Times of the Ottoman Grand Vezir Mahmud Pasha Angelovic (1453–1474). Brill. ISBN 978-90-04-12106-5. 
  • Stavrides, Theoharis (2016). «From Byzantine Aristocracy to Ottoman Ruling Elite: Mahmud Pasha Angelović and His Christian Circle, 1458–1474». Στο: Christine Isom-Verhaaren, επιμ. Living in the Ottoman Realm: Empire and Identity, 13th to 20th Centuries. Μπλούμινγκτον: Indiana University Press. σελίδες 55–65. ISBN 978-0-2530-1948-6. 
  • Trapp, Erich; Beyer, Hans-Veit; Walther, Rainer; Sturm-Schnabl, Katja; Kislinger, Ewald; Leontiadis, Ioannis; Kaplaneres, Sokrates (1976–1996) (στα γερμανικά). Prosopographisches Lexikon der Palaiologenzeit. Βιέννη: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften. ISBN 3-7001-3003-1.