Ο Μάρκος Άννιος Βήρος Καίσαρ, λατιν.: Marcus Annius Verus Caesar (γενν. 162 ή 163 μ.Χ.) ήταν το 12ο από τα 13 παιδιά του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Μάρκου Αυρήλιου και της Α. Γ. Φαυστίνας της Νεότερης. Ο Μάρκος Άννιος έγινε Καίσαρ στις 12 Οκτωβρίου 166 μ.Χ., μαζί με τον αδελφό του Κόμμοδο, έτσι ο Μάρκος Αυρήλιος τούς όρισε συγκληρονόμους της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Όμως ο Μάρκος Άννιος απεβίωσε στις 10 Σεπτεμβρίου 169, σε ηλικία επτά ετών, λόγω επιπλοκών από χειρουργική επέμβαση για την απομάκρυνση ενός όγκου από κάτω από το αυτί του. Το τέλος του άφησε τον Κόμμοδο ως τον μοναδικό κληρονόμο.
Βιογραφία
Ο Μάρκος Άννιος Βήρος γεννήθηκε στα τέλη του 162 ή 163 μ.Χ. [1] ως γιος του Μάρκου Αυρηλίου και της Α. Γ. Φαυστίνας της Νεότερης. Του δόθηκε το όνομα του Μάρκος Άννιος Βήρος, επειδή αυτό ήταν το αρχικό όνομα του πατέρα του. [2] Ήταν ο μικρότερος αδερφός των, κατά σειρά γέννησης: Δομιτίας Φαυστίνας, Tίτου Αυρηλίου Αντωνίνου, Τίτου Αιλίου Αυρηλίου, Αννίας Αυρηλίας Γαλερίας Λουκίλλας, Aννίας Γαλερίας Αυρηλίας Φαυστίνας, Tίτου Αιλίου Αντωνίνου, ενός ανωνύμου γιου, Αννίας Αυρηλίας Φαδίλλας, Aννίας Κορνιφικίας Φαυστίνας της Νεότερης, Τίτου Αυρηλίου Φούλβου Αντωνίνου και Λεύκιου Αυρηλίου Κομμόδου Αντωνίνου. Ο Άννιος ήταν ο μεγαλύτερος αδερφός των Αδριανού και Βιβίας Αυρηλίας Σαβίνας. [3][4]
Στις 12 Οκτωβρίου 166 μ.Χ., κατά τη διάρκεια ενός θριάμβου που εόρταζε τη νίκη του Λούκιου Βέρου στον Παρθικό Πόλεμο, ο Μάρκος Άννιος και ο μεγαλύτερος αδελφός του Κόμμοδος έγιναν και οι δύο καίσαρες· έτσι ορίστηκαν ως συγκληρονόμοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Εκείνη την εποχή ο Μάρκος Άννιος ήταν τριών και ο Κόμμοδος πέντε ετών. [5][6] Αυτή ήταν η πρώτη φορά, που μία τέτοια ρητή δήλωση διαδοχής είχε γίνει σε μία τόσο νεαρή ηλικία [7] και έδειχνε μία σημαντική αλλαγή από το παραδοσιακό cursus honorum (την κλίμακα των αξιωμάτων) -στην οποία ένας υποτιθέμενος διάδοχος ανερχόταν σταδιακά μέσω αξιωμάτων αυξανόμενης σημασίας, προκειμένου να μάθει τις δεξιότητες όλων των θέσεων- σε ένα νέο σύστημα αυτοκρατορικής διαδοχής, όπου η δυναστική καταγωγή ήταν η πορεία προς το θρόνο, με τους κληρονόμους να διδάσκονται πώς να γίνουν Αυτοκράτορες. [8]
Ο Μάρκος Άννιος απεβίωσε στις 10 Σεπτεμβρίου 169 μ.Χ., σε ηλικία επτά ετών, λόγω επιπλοκών στην αφαίρεση ενός όγκου κάτω από το αυτί του. [9][10][11] Αυτό άφησε τον Κόμμοδο ως τον μοναδικό κληρονόμο. [5] Ο Μάρκος Αυρήλιος θρήνησε το τέλος του Μάρκου Άννιου για πέντε ημέρες, ενώ συνέχιζε να εργάζεται με τα κοινά. [10] Ο Αυτοκράτορας ισχυρίστηκε, ότι επειδή τα παιχνίδια του Διός Αρίστου Μεγίστου συνεχίζονταν, δεν θα έπρεπε να τα διακόψει με το πένθος του. Η έλλειψη πένθους του πιθανότατα επηρεάστηκε από τη στωική του φιλοσοφία, η οποία δίδασκε τους κινδύνους των συναισθημάτων, και τη σκληρή ανατροφή των Ρωμαίων, οι οποίοι θεωρούσαν την υστερική θλίψη για την απώλεια των αγαπημένων τους ως άνανδρη και αφύσικη. [12] Ο Μάρκος Αυρήλιος διέταξε να φτιαχτούν αγάλματα προς τιμήν του και μία χρυσή εικόνα του να μεταφερθεί κατά την πομπή των αγώνων. [12] Ο Αυτοκράτορας είχε επίσης εισάγει το όνομά του στα Carmen Saliare, τους τελετουργικούς ύμνους που έψαλλαν οι Salii, μια ομάδα 12 ιερέων. [13][12]
Adams, Geoff W. (2013a). Marcus Aurelius in the Historia Augusta and Beyond. Lanham, Md.: Lexington Books. ISBN9780739176382.
Adams, Geoff W. (2013b). The Emperor Commodus: Gladiator, Hercules or a Tyrant?. Boca Raton: Universal-Publishers. ISBN9781612337227.
Birley, Anthony (1993). Marcus Aurelius, a Biography. London: Routledge.
Klonnek, Martin (2014). Chronologie des Römischen Reiches 2: 2. Jh. - Jahr 100 bis 199 (στα German). Online: Berlin epubli GmbH. ISBN9783737507028.CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
