Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 19/03/2023.
Ο Λουκής Λάρας είναι μυθιστόρημα του Δημήτριου Βικέλα, όπου κυριαρχούν οι χαμηλοί τόνοι, η καλοσύνη, η συναισθηματική ευγένεια, η ήρεμη εγκαρτέρηση, η ανθρωπιά. Aντικατοπτρίζεται έτσι, ο ίδιος ο Λουκής Λάρας, ως κατεξοχήν "αντιηρωική" μορφή των χρόνων του αγώνα, μακριά από την ατμόσφαιρα των πατριωτικών εξάρσεων και των ηρωικών υμνολογιών, καινοτομώντας και ανοίγοντας στην ελληνική πεζογραφία τον δρόμο που θα οδηγούσε στην ηθογραφία.
Το έργο εκδόθηκε σε αυτοτελή έκδοση τον Ιούνιο του 1879, ενώ είχε προηγηθεί η δημοσίευσή του σε συνέχειες στην Εστία στις αρχές του ίδιου έτους. Έως το θάνατο του συγγραφέα (1908) κυκλοφόρησαν άλλες τέσσερις εκδόσεις (1881, 1891, 1892, και 1904) με γλωσσικές αλλαγές που βασικά αποσκοπούσαν στην απλοποίηση της γλώσσας.[1]
Σε ολόκληρο το αφηγηματικό έργο του Βικέλα, γίνεται φανερό πως η φαντασία του λειτουργεί αναπλαστικά, βασιζόμενη πάντα, όμως ομολογεί και ο ίδιος,[2] σε εξωτερικές αφορμές έμπνευσης. Στην περίπτωση του Λουκή Λάρα όχι απλώς την αφορμή αλλά και ολόκληρη την αφηγηματική βάση και το πλαίσιο έδωσε το χειρόγραφο του Λουκά Ζίφου ή Τζίφου, τη συγγραφή του οποίου προκάλεσε ο ίδιος ο Βικέλας παροτρύνοντας τον να γράψει όσα του αφηγόταν προφορικώς.[3]