Λιμός της Βόρειας Κορέας

Λιμός της Βόρειας Κορέας
고난의 행군
ΧώραΒόρεια Κορέα
Περίοδος1994–1998
Συνολικοί θάνατοι240.000 έως και 3.500.000
Παρατηρήσεις
ΣυνέπειεςΣτρατικοποίηση της οικονομίας - ελάχιστη παροχή τροφών - διεθνής αρωγή από Ηνωμένες Πολιτείες, Κίνα, Νότια Κορέα, Πακιστάν, Ιαπωνία και Ευρωπαϊκή Ένωση[3]

Ο Λιμός της Βόρειας Κορέας (κορεατικά: 조선기근), επίσης γνωστός και ως η Επίπονη Παρέλαση ή Παρέλαση του Πόνου (고난의 행군),[4] ήταν μία περίοδος μαζικού υποσιτισμού, η οποία συνδυάστηκε και με γενική οικονομική κρίση από το 1994 έως και το 1998 στη Λαϊκή Δημοκρατία της Βόρειας Κορέας.[5] Η οδήγηση προς τον λιμό δεν είχε μόνο έναν δρόμο: αρχικά υπήρξε οικονομική κακοδιαχείριση και, φυσικά, έλλειψη της σοβιετικής αρωγής (αφού είχε διαλυθεί σαν κράτος μερικά χρόνια πίσω). Έτσι, σιγά σιγά η παραγωγή και εισαγωγή τροφίμων έπεσε κατακόρυφα και γρήγορα. Συν τοις άλλοις, μακρές περίοδοι ξηρασίας και πλημμυρών μόνο χειροτέρεψαν την ήδη επιφορτισμένη κατάσταση.[4][5]

Ο λιμός της Βόρειας Κορέας, έδειξε εκείνη την περίοδο, την ανικανότητα της κυβέρνησης να ελιχθεί στις διάφορες δυσκολίες, καθώς και το κακό οικονομικό της σύστημα, με την καταστροφή να καταλήγει τεράστια. Οι θάνατοι που υπήρξαν από τον λιμό διαφέρουν, καθώς δεν υπάρχουν επίσημες αναφορές. Ωστόσο, πηγές αναφέρουν ότι πέθαναν είτε από υποσιτισμό είτε από ασθένειες που συσχετίζονται με αυτόν από 240.000 έως και 3.500.000 άνθρωποι, σε έναν πληθυσμό περί τα 22 εκατομμύρια.[6][7] Η κορύφωση των θανάτων έγινε γύρω στο 1997. Άλλη πηγή, το 2011, μία αμερικανική αναφορά, αναφέρει ότι από το 1993 έως και το 2000 πέθαναν από 500.000 έως και 600.000 άνθρωποι.[8] Η ονομασία Επίπονη Παρέλαση είχε προπαγανδιστική διάθεση από την κυβέρνηση, η οποία την πήρε από μία ιστορία του Κιμ Ιλ-σουνγκ, κατά τη διάρκεια του αντι-Ιαπωνικού αγώνα, όπου γνώρισε πείνα.[9]

Αν και δεν αναφέρεται από την κυβέρνηση το περιστατικό ως "λιμός" ή "υποσιτισμός",[10] για ευνόητους λόγους, το γεγονός αυτό ήταν ένα από τα κυριότερα που συνέβησαν στην ιστορία της χώρας, το οποίο ανάγκασε την κυβέρνηση και τους πολίτες να αλλάξουν τις αρχές τους με απροσδόκητους τρόπους.[4] Κατά τη διάρκεια του λιμού, η Βόρεια Κορέα είχε ζητήσει διεθνή αρωγή, χώρες όπως η Νότια Κορέα, η Κίνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες ανταποκρίθηκαν, μεταξύ άλλων.[3] Μία άλλη αποτυχία της κυβέρνησης ήταν και ο τρόπος διανομής φαγητών που ακολουθούσε τότε, διαχωρίζοντας πολίτες ανά πόστο κι ανά γραμμάρια.[4] Στη χειρότερη χρονιά του λιμού λέγεται ότι το κράτος μπορούσε να τροφοδοτήσει μόνο το 6% του πληθυσμού. Τα παιδιά κάτω των δύο ετών, που έπαιρναν έτσι κι αλλιώς τα λιγότερα γραμμάρια, ήταν αυτά που επλήγησαν περισσότερο από τον λιμό και την κρίση της περιόδου.[11] Τα αποτελέσματα που επέφερε ο λιμός δεν είναι γνωστά και μόνο υποθέσεις γίνονται λόγω της απομόνωσης της χώρας.

Παραπομπές

  1. ↑ Noland, Marcus (2004). «Famine and Reform in North Korea». Asian Economic Papers 3 (2): 1–40. doi:10.1162/1535351044193411. 
  2. ↑ «North Korea: A terrible truth». The Economist. 17 April 1997. http://www.economist.com/node/147613. Ανακτήθηκε στις 24 September 2011. 
  3. ↑ 3,0 3,1 Staff (January 2013) Quantity Reporting – Food Aid to North Korea Αρχειοθετήθηκε 2014-12-24 στο Wayback Machine. World Food Program, Retrieved 2 February 2013
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Kang, David C. (2012-01-01). «They Think They're Normal: Enduring Questions and New Research on North Korea—A Review Essay». International Security 36 (3): 142–171. doi:10.1162/isec_a_00068. ISSN 1531-4804. https://muse.jhu.edu/article/461858. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Stephan., Haggard (2007). Famine in North Korea : markets, aid, and reform. Noland, Marcus, 1959-. New York: Columbia University Press. ISBN 9780231140003. OCLC 166342476. 
  6. ↑ Noland, Marcus, Sherman Robinson and Tao Wang, Famine in North Korea: Causes and Cures Αρχειοθετήθηκε 2011-07-06 στο Wayback Machine., Institute for International Economics.
  7. ↑ Spoorenberg, Thomas; Schwekendiek, Daniel (2012). «Demographic Changes in North Korea: 1993–2008». Population and Development Review 38 (1): 133–158. doi:10.1111/j.1728-4457.2012.00475.x. https://archive.org/details/sim_population-and-development-review_2012-03_38_1/page/133. 
  8. ↑ Daniel Goodkind; Loraine West; Peter Johnson (28 March 2011). A Reassessment of Mortality in North Korea, 1993–2008. U.S. Census Bureau, Population Division, σελ. 3. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-09-17. https://web.archive.org/web/20190917031735/https://paa2011.princeton.edu/papers/111030. Ανακτήθηκε στις 8 November 2014. 
  9. ↑ Demick, Barbara (2010). Nothing to Envy: Love, Life and Death in North Korea. Sydney: Fourth Estate. σελ. 69. ISBN 9780732286613. 
  10. ↑ «Mapping a Hidden Disaster: Personal Histories of Hunger in North Korea» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 28 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2018. 
  11. ↑ "Winter Set to Be Cruel in North Korea," ABC World Today, November 23, 2001, on http://www.abc.net.au/worldtoday/s424241.htm. Statistics for 1993 from UNICEF, Situation of Children and Women, (1991).

Περαιτέρω μελέτη

Εξωτερικοί σύνδεσμοι