Το Λιμάνι του Ναραγιανγκάντζ είναι ποτάμιολιμάνι στο Ναραγιανγκάντζ του Μπαγκλαντές. Είναι ένα από τα παλαιότερα και πιο πολυσύχναστα ποτάμια λιμάνια στο Μπαγκλαντές, και ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια του δέλτα της Βεγγάλης. Το λιμάνι βρίσκεται στο ποταμό Σιταλάκσγια. Η περιοχή του λιμανιού είναι η έδρα σε πολλές βιομηχανίες.
Ιστορία
Το λιμάνι του Ναραγιανγκάντζ το 1906
Το λιμάνι άρχισε να λειτουργεί επίσημα το 1862. Το Ναραγιανγκάντζ ήταν η κύρια πύλη προς τη Ντάκα κατά τη διάρκεια της Βρετανικής κυριαρχίας. Το λιμάνι είχε θαλάσσιες συνδέσεις με τα σημαντικότερα λιμάνια της Βεγγάλης, το Ασσάμ και τη Βιρμανία, συμπεριλαμβανομένης της Ντάκα, της Καλκούτα, της Τσιταγκόνγκ, του Ακγιάμπ, του Ρανγκούν, του Κατσάρ και του Σιλχέτ.[1] Έγινε κέντρο εμπορίου για εμπορεύματα όπως η γιούτα, η ξυλεία, το αλάτι, τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, το λάδι, το βαμβάκι, ο καπνός, τα αγγεία, οι σπόροι και το καρύδι μπετέλ.[1] Η Βρετανική κυβέρνηση το δήλωσε ως "Λιμάνι Ελεύθερο από Φόρους" το 1879.[1]
Η Rally Brothers & Co. ήταν η πρώτη εταιρεία που ξεκίνησε επιχειρήσεις γιούτα στο λιμάνι του Ναραγιανγκάντζ. Πολλές Βρετανικές εταιρείες ίδρυσαν εμπορικούς σταθμούς στην περιοχή και χρησιμοποιούσαν μεσάζοντες, που ονομάζονταν μπεπάρι, πηγή πρώτης γιούτα από την ενδοχώρα. Ένα εμπορικό επιμελητήριο ιδρύθηκε το 1904. Τον Αύγουστο του 1907, 20 εταιρείες ασχολούνταν με το εμπόριο γιούτας του Ναραγιανγκάντζ, από τις οποίες οι 18 ήταν Ευρωπαϊκές.[1] Ινδουιστές έμποροι άνοιξαν διάφορους μύλους βαμβακιού στη δεκαετία του 1920, συμπεριλαμβανομένου του κλωστηρίου Ντακεσουάρι, το Μύλο Βαμβακιού Τσιτταραντζάν και το Μύλο Βαμβακιού Λάξμι Ναραγιάν.[2] Το 1950, οι μύλοι γιούτας Ανταμτζί, ο μεγαλύτερος μύλος γιούτας στον κόσμο, ιδρύθηκε κοντά στο λιμάνι. Η κυβέρνηση του Πακιστάν ανέπτυξε το σύγχρονο λιμάνι τον Ιούνιο του 1955. Στη δεκαετία του 1960, η Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄, ο διάδοχος Ακιχίτο και ο Βασιλιάς Πουμιπόν ήταν μεταξύ των ξένων αξιωματούχων που επισκέφθηκαν το λιμάνι του Ναραγιανγκάντζ και τους Μύλους Γιούτας Ανταμτζί.[3][4]
Το σημερινό Μητροπολιτικό Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο στο Μπαγκλαντές έχει τις ρίζες του στο Επιμελητήριο του Ναραγιανγκάντζ που ιδρύθηκε το 1904.[5]
Λιμενικές εγκαταστάσεις
Το λιμάνι έχει ένα διώροφο κτίριο για τον τερματικό σταθμό, επτά λιμενοβραχίονες RCC, δέκα πλωτές προβλήτες για τα σκάφη και μια σειρά από αποθήκες που καλύπτουν συνολικό εμβαδόν 62.000 τετραγωνικών ποδιών. Το λιμάνι συνδέεται με την Ντάκα μέσω των Μπανγκλαντεσιανών Σιδηροδρόμων και τριών δρόμων.[1]
Βιομηχανία
Τα περίχωρα του λιμανιού του είναι ένα κέντρο παραγωγής ζωτικής σημασίας του Μπαγκλαντές, συμπεριλαμβανομένου της βιομηχανίας κλωστοϋφαντουργίας, ναυπηγικής, επεξεργασίας τροφίμων, χημικών ουσιών, χαρτοπολτού και χαρτιού, μηχανημάτων και προϊόντων μετάλλων, χημικών προϊόντων, ξύλινων προϊόντων, καταναλωτικών αγαθών και κατασκευαστικών υλικών του Μπανγκλαντές.[6]
