|
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 12/04/2019. |
|
Το λήμμα δεν περιέχει εικόνες και αρχεία πολυμέσων ή αυτά που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βελτιώσετε τη ποιότητα του λήμματος προσθέτοντας κατάλληλο υλικό από τα αρχεία των commons (εφόσον αυτό υπάρχει) ή επιφορτώνοντάς το ο ίδιος. |
Δόκτωρ Κωνσταντίνος Τζάκος |
---|
Γενικές πληροφορίες |
---|
Γέννηση | 1903 Βήσσανη Ιωαννίνων |
---|
Θάνατος | 22-09-1984 Αθηνά |
---|
Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
---|
Εκπαίδευση και γλώσσες |
---|
Εκπαίδευση | Μεγάλη του Γένους Σχολή |
---|
Πληροφορίες ασχολίας |
---|
Ιδιότητα | Οφθαλμίατρος, Υφηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών |
---|
Γνωστός για | την πρώτη ελληνική μελέτη Οφθαλμολογίας |
---|
Οικογένεια |
---|
Σύζυγος | Αργυρώ Διονυσίου - Τζάκου (1954-1984) |
---|
Γονείς | Μιχαήλ Τζάκος - Αθηνά Τζάκου (γένος Καμπάλιου) |
---|
Αξιώματα και βραβεύσεις |
---|
Βραβεύσεις | Μνήμη Α. Τράντα |
---|
δεδομένα |
Ο δόκτωρ Κωνσταντίνος Τζάκος (C. Djakos) γεννήθηκε το 1903 στη Βήσσανη Ιωαννίνων και εργάστηκε ως Οφθαλμίατρος και Υφηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Γνώριζε ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά και τούρκικα. Το σημαντικότερο έργο του υπήρξε η συγγραφή της μοναδικής μέχρι τότε τετράτομης Οφθαλμολογικής μελέτης (1954 – 1962) στην ελληνική γλώσσα, που αποτέλεσε σταθμό στην Ελληνική Οφθαλμολογία. Ο ιατρός Τζάκος απεβίωσε στις 22 Σεπτεμβρίου 1984 στην Αθήνα.
Η ζωή και οι σπουδές του
Το 1908 η οικογένεια Τζάκου μετοίκησε στην Κωνσταντινούπολη. Ο κύριος Τζάκος φοίτησε στην Μεγάλη του Γένους Σχολή στο Φανάρι της Κωνσταντινούπολης και αφότου αποφοίτησε μετακόμισε στην Αθήνα για να σπουδάσει Ιατρική. Ως φοιτητής εργάστηκε κοντά στον ιατρό Βενέδικτο Αδαμαντιάδη στο αντιτραχωματικο ιατρείο της συνοικιίας Πολύγωνου και στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο. Τα καλοκαίρια, για να εξασφαλίσει τα έξοδα της επόμενης χρονιάς, συμμετείχε σε δράσεις εμβολιασμών σε χωριά του νομού Αττικοβοιωτίας.
Στο δεύτερο έτος των σπουδών του στην Ιατρική Σχολή, προκηρύσσεται διαγωνισμός του Ελληνικού Στρατού για σπουδές με υποτροφία, στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή της Λυών στην Γαλλία, με την υποχρέωση να υπηρετήσει μετέπειτα σαν στρατιωτικός ιατρός του Ε.Σ. Συμμετέχει στις εξετάσεις και επιτυγχάνει μεταξύ των πρώτων. Φοιτά στην σχολή κοντά στον καθηγητή Etienne Rollet (υιό του διάσημου καθηγητή Joseph Rollet), στην συνέχεια παίρνει την ειδικότητα του οφθαλμιάτρου και κατόπιν εκπονεί Διδακτορική Διατριβή η οποία απέσπασε, τα συγχαρητήρια της Ιατρικής Σχολής της Λυών.
Από το 1929 έως το 1930 δούλεψε ως βοηθός στην οφθαλμολογική κλινική του πανεπιστημίου της Λυών, έπειτα έως το 1931 μετεκπαιδεύτεται στην οφθαλμολογική κλινική, του στρατιωτικού νοσοκομείου Val-de Grâce στο Παρίσι και αργότερα επέστρεψε στην Ελλάδα για την εκτέλεση της υποχρέωσης υπηρέτησης ως ιατρός σε στρατιωτικά νοσοκομεία. Τοποθετείται στα στρατιωτικό νοσοκομείο της Δράμας, ως διευθυντής της οφθαλμολογικής κλινική όπου και το 1935 αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του επιάτρου και παρέμεινε στο ιδιωτικό ιατρείο του, συνεχίζοντας την συγγραφή της επιστημονικής του εργασίας.
Η περίοδος του πολέμου
Με την κήρυξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου το 1940, επιστρατεύεται και αναλαμβάνει ως επίατρός της στρατιάς της Ηπείρου, στην Οφθαλμολογική Κλινική στο Β’ Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων που στεγαζόταν στην Ζωσιμαία Ακαδημία. Κατά τον ανηλεή βομβαρδισμό του Νοσοκομείου στις 20 Απριλίου του 1941 (ανήμερα του Πάσχα) από τους Γερμανούς, επέζησε από καθαρή τύχη, την στιγμή που σκοτώθηκαν τουλάχιστον 50 άτομα ιατροί, νοσηλευτές, εθελοντές και τραυματίες, μεταξύ αυτών οι διαπρεπείς ιατροί Μαρκάκης και Κοντιάδης που εκείνη την ώρα χειρουργούσαν.
Η ύστερα ζωή του
Μετά την κατάρρευση του Μετώπου εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Το 1941 ίδρυσε και οργάνωσε υποδειγματικά την Οφθαλμολογική Κλινική του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Αθηνών της οποίας παρέμεινε Διευθυντής (μέχρι την συνταξιοδότηση του το 1968) με άξιους μαθητές και εξαιρετικούς συνεργάτες. Η διαγνωστική και χειρουργική του δεινότητα ήταν υπόδειγματα της εποχή.
Το 1947 αναγορεύεται Υφηγητής Οφθαλμολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών εκπονώντας μεδιατριβή θέμα «Οφθαλμικαί αλλοιώσεις κατά την πελλάγρα», έργο που θεωρείται κλασσικό για τους μελετητές της νόσου. Το ερευνητικό του έργο επί των «Οφθαλμικών Αλλοιώσεων κατά τα οιδήματα της πείνης και την πελλάγραν» καθώς και επί της «τραχωματικής δακρυοσωληναρίτιδος» έτυχαν παγκόσμιας αναγνώρισης και αναφέρονται στα κλασσικά οφθαλμολογικά συγγράμματα.
Η κύρια προσφορά του Κωνσταντίνου Τζάκου στην Ελληνική Οφθαλμολογία, υπήρξε η συγγραφή της μοναδικής ελληνικής μελέτης μέχρι τότε, τετράτομης Οφθαλμολογίας (1954 – 1962) με δικά του σκίτσα. Το έργο (άθλος για την εποχή του) αποτέλεσε σταθμό στην Ελληνική Οφθαλμολογία και αναφορά για όλους τους μετέπειτα φοιτητές της Οφθαλμολογίας που γαλουχήθηκαν με αυτό και θεωρούσαν τους εαυτούς τους μαθητές του.
Τιμήθηκε το 1975 από την Ελληνική Οφθαλμολογική Εταιρεία (Ε.Ο.Ε.) με το Βραβείο «Μνήμη Α. Τράντα» το οποίο απονέμεται ανά διετία κατά το Πανελλήνιο Οφθαλμολογικό Συνέδριο που διοργανώνεται από την Ε.Ο.Ε «εις Έλληνα οφθαλμίατρο όστις δια των εργασιών του συνέβαλε εις την προβολή της Ελληνικής Οφθαλμολογίας».
Υπήρξε άνθρωπος απλός, σεμνός, έντιμος, μειλίχιος, βαθύτατα φιλοσοφημένος, διανοούμενος, άριστος ομιλητής, εξαιρετικός οικογενειάρχης και με βαθιά αγάπη προς τον Άνθρωπο και την Φύση.
Συγγράμματα και μελέτες του
- 1929 «Le tatouage de la Cornée»
- 1938 «Αβιταμίνωσις Α και οφθαλμός»
- 1940 «Sur une famille ateinte de dystrophie granuleuse de la Cornée» 1940
- 1941 «Πεπραγμένα του Οφθαλμολογικού Κέντρου της Στρατιάς της Ηπείρου και διδάγματα περί οργανώσεως της Οφθαλμολογικής Υπηρεσίας των πρόσω» 1941
- 1944 «Μέθοδος προς σχηματισμόν κοιλότητος δι’ υποδοχήν προθέσεως επί ολικού συμβλεφάρου μετ’ απουσίας του βολβού» 1944
- 1951 «Πορίσματα εικοσαετούς πείρας επί της εγχειρητικής του στραβισμού» 1951
- «Η θεραπεία των χημικών εγκαυμάτων του οφθαλμού δια του Sympatol»
- Πολλές άλλες μελέτες και ανακοινώσεις, που ξεπέρασαν τις 150, δημοσιεύτηκαν σε ελληνικά και ξένα ιατρικά περιοδικά.
- 1979 Τελευταίο κατ’ εξοχήν ιστορικό πόνημα είναι το «Φως και Όραση – Ιστορική Αναδρομή» Αθήνα
Συμμετοχές
- Εταίρος της Ελληνικής Οφθαλμολογικής Εταιρείας.
- Πρόεδρος της Ελληνικής Οφθαλμολογικής Εταιρείας 1954-1955.
- Ανακηρύχθηκε επίτιμο μέλος της Ελληνικής Οφθαλμολογικής Εταιρείας.
- Μέλος της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών.
- Αντεπιστέλλον μέλος της Γαλλικής Οφθαλμολογικής Εταιρείας.
- Αντεπιστέλλον μέλος της Οφθαλμολογικής Εταιρείας της Λυών.
- Επιστημονικός συνεργάτης της Revue Générale d’ Ophtalmologie.
- Επιστημονικός συνεργάτης της Société Latine d’ Ophtalmologie.
Πηγές
- Αρχείο Κωνσταντίνου Τζάκου
- Αρχείο της Ελληνικής Οφθαλμολογικής Εταιρείας
- Η Ιστορία της Ελληνικής Οφθαλμολογικής Εταιρείας Υπό Γεράσιμου Δ. Παλημέρη[1]
- Βραβείο ΤΡΑΝΤΑ[2]
- Προσωπικό αρχείο των τέκνων του Αθηνάς Τζάκου – Μουτάφη αρχιτέκτονα μηχανικού και Μιχάλη Τζάκου Οφθαλμίατρου Διευθυντή στο Οφθαλμιατρείο Αθηνών
- Η τετράτομη Οφθαλμολογία υπάρχει μόνο σε βιβλιοθήκες όπως του ΕΚΠΑ, του ΑΠΘ και της Ε.Ο.Ε.
- Η θρυλική μάχη της Βήσσανης[3]
- Ο βομβαρδισμός του στρατιωτικού νοσοκομείου Ιωαννίνων στη Ζωσιμαία Ακαδημία τον Απρίλιο του 1941[4]
Παραπομπές