Κατανομή του πλούτου ονομάζεται η σύγκριση του πλούτου μεταξύ διαφόρων μελών ή ομάδων σε μια κοινωνία. Αντικατοπτρίζεται η οικονομικής ανισότητας.
Η κατανομή του πλούτου διαφέρει από την κατανομή εισοδήματος στο ότι εξετάζει την οικονομική κατανομή της ιδιοκτησίας των περιουσιακών στοιχείων σε μια κοινωνία και όχι το τρέχον εισόδημα των μελών αυτής της κοινωνίας. Σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση Έρευνας για το Εισόδημα και τον Πλούτο, «η παγκόσμια κατανομή του πλούτου είναι πολύ πιο άνιση από αυτή του εισοδήματος».[1]
Για να κατανοήσουμε ευκολότερα τι εστί κατανομή του πλούτου, πρέπει να εξετάσουμε τι είναι πλούτος. Ένας ευρύτερος ορισμός του πλούτου, ο οποίος, όμως, σπάνια χρησιμοποιείται στη μέτρηση της ανισότητας, περιλαμβάνει επίσης το ανθρώπινο κεφάλαιο. Για παράδειγμα, ο ορισμός των Ηνωμένων Εθνών για τον πλούτο χωρίς αποκλεισμούς είναι ένα νομισματικό μέτρο που περιλαμβάνει το άθροισμα των φυσικών, ανθρώπινων και φυσικών περιουσιακών στοιχείων.[2][3]
Πριν από τη δεκαετία του 1960, τα δεδομένα σχετικά με την κατανομή συλλέγονταν κυρίως από φόρους περιουσίας και φόρους ακινήτων, με μερικά ακόμη στοιχεία που συγκεντρώνονταν σποραδικά από τρίτους να μη καθίστανται αντιπροσωπευτικά. Τα αποτελέσματα από αυτές τις πηγές έτειναν να δείξουν ότι η κατανομή του πλούτου ήταν άνιση και ότι η υλική κληρονομιά είχε μεγάλο ρόλο στο ζήτημα των διαφορών πλούτου και στην κληρονομία από γενιά σε γενιά Έτσι, οι πρώτες θεωρητικές έρευνες για την κατανομή του πλούτου επιχειρούσαν να κατανοήσουν τη σχέση των βασικών δυνάμεων που θα μπορούσαν να εξηγήσουν την υψηλή συγκέντρωση του πλούτου και την τάση πτώσης με την πάροδο του χρόνου.[5]