Ο Κάρολος Β΄ (Karl II., 30 Οκτωβρίου 1804 - 18 Αυγούστου 1873) από τον Οίκο των Γουέλφων ήταν δούκας του Μπράουνσβαϊγκ (1815-1830). Ήταν εκκεντρικός και ο λαός εξεγέρθηκε εναντίον του. Ήταν καλός σκακιστής.
Βιογραφία
Ο Κάρολος Φρειδερίκος Αύγουστος Γουλιέλμος γεννήθηκε στο Μπράουνσβαϊγκ και ήταν ο πρωτότοκος γιος του Φρειδερίκου Γουλιέλμου του Μπράουνσβαϊγκ και της Μαρίας, κόρης του Καρόλου Λουδοβίκου της Βάδης. Ο πατέρας του απεβίωσε το 1815 και έτσι τον διαδέχθηκε. Επειδή ήταν 11 ετών, τέθηκε υπό την κηδεμονία του συζύγου της θείας του Καρολίνας, Γεωργίου, Πρίγκηπα της Ουαλίας (μετέπειτα Γεωργίου Δ΄), που τότε ήταν διάδοχος της Βρετανίας και του Αννοβέρου. Όταν έγινε 18 ετών και έπρεπε να αναλάβει την εξουσία, ο Γεώργιος Δ΄, που τώρα ήταν βασιλιάς, διαφώνησε λέγοντας ότι η ενηλικίωση είναι στα 21 έτη· τελικά συμβιβάστηκαν να θεωρηθεί ενήλικας στα 19 έτη.
Το 1827 δήλωσε άκυρους ορισμένους νόμους που θεσπίστηκαν κατά την ανηλικιότητά του και αυτό προκάλεσε διαφωνία με το Αννόβερο. Η Γερμανική Συνομοσπονδία παρενέβη στην αντιπαράθεση και όρισε να γίνουν αποδεκτοί οι νόμοι της περιόδου της κηδεμονίας του, πράγμα στο οποίο πειθάρχησε.
Γενικά η διοίκησή του ήταν άστοχη και διεφθαρμένη, προκαλώντας την αντιπάθεια του λαού. Το 1830 ήταν στο Παρίσι όταν ξέσπασε η Ιουλιανή Επανάσταση και διέφυγε στο Μπράουνσβαϊγκ. Εκεί ανακοίνωσε την πρόθεσή του να καταστείλει τις επαναστατικές τάσεις με τα όπλα. Τότε τον Σεπτέμβριο, καθώς επέστρεφε από το θέατρο με το άλογο, του επιτέθηκαν πετώντας του πέτρες και την επόμενη ημέρα πολύς όχλος εισέβαλε στο ανάκτορο, που καταστράφηκε από πυρκαγιά. Ο Κάρολος Β΄ διέφυγε· τρεις ημέρες μετά έφθασε ο αδελφός του Γουλιέλμος, που ο λαός τον υποδέχθηκε με χαρά και ανέλαβε αντιβασιλέας. Ένα έτος μετά ανακήρυξε τον εαυτό του δούκα, αλλά ο Κάρολος Β΄ έκανε απεγνωσμένες προσπάθειες να τον καθαιρέσει διπλωματικά ή με τη βία. Όμως κανείς μονάρχης δεν ήθελε να τον υποστηρίξει, έτσι πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του στο Παρίσι και στο Λονδίνο. Στην τελευταία πόλη ο εκδότης Μπάρναρντ Γκρέγκορυ δημοσίευσε άρθρα για το Δούκα στον «Σάτυρο», ο δούκας αντέδρασε και προκλήθηκε μεγάλη αντιπαράθεση. Όταν το 1873 ξέσπασε ο πόλεμος μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας, μετέβη στη Γενεύη όπου απεβίωσε άγαμος στο Hôtel Beau-Rivage. Άφησε τον αξιοσημείωτο πλούτο του στην πόλη της Γενεύης με τον όρο να κατασκευαστεί ένας γοτθικός τάφος του.
Σχόλια του Τύπου
Όπως αναφέρουν κείμενα της εποχής του, ο εκκεντρικός Κάρολος Β΄ έκανε με τις περούκες, τα διαμάντια και τις τρέλες του να μιλά γι' αυτόν όλη η Ευρώπη. Όταν εκδότες έγραφαν ότι ήταν ομοφυλόφιλος, τους έκανε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση. Το 1830 η εφημερίδα Weekly Dispatch έγραψε γι' αυτόν άρθρο και ο Δούκας έκανε αγωγή δυσφήμισης και δικαιώθηκε. Το 1849 όμως έγινε αναδημοσίευση από την ίδια εφημερίδα: ο Δούκας βρήκε το αντίτυπο του 1830 στο αρχείο της εφημερίδας και στο Βρετανικό Μουσείο και σε νέα μήνυση κέρδισε τη δίκη εναντίον του εκδότη της Χάρμερ. Αυτό έγινε δεδικασμένο για μεταγενέστερες υποθέσεις.
Σκακιστής
Το 1858, μαζί με τον αριστοκράτη Ισουάρ, Κόμη ντε Βωβενάργκ, αντιμετώπισαν τον δεινό σκακιστή Πωλ Μόρφυ από την Αμερική. Η παρτίδα παίχθηκε στο κτήριο της Όπερας, κατά τη διάρκεια της Νόρμας, στο θεωρείο του Δούκα, που ήταν όπως και ο Μόρφυ λάτρης της Όπερας. Ο Δούκας και ο Κόμης είχαν τα μαύρα και έπαιζαν από κοινού. Είναι η διάσημη παρτίδα της Όπερας.
Πηγές
.jpg)
