|
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 1/07/2015. |
Ο Ιωάννης ντ'Ιμπελέν (Jean d'Ibelin, 1215 - Δεκέμβριος 1266) από τον Οίκο του Ιμπελέν ήταν κόμης της Γιάφφας (Ιόππης) και της Ασκαλώνος και ο σημαντικότερος και γνωστότερος δικαστικός και νομικός του Βασιλείου της Ιερουσαλήμ.
Καταγωγή και πρώτα χρόνια
Ο Ιωάννης ήταν γιος του Φιλίππου βαΐλου του Βασιλείου της Κύπρου την περίοδο 1218-1227 και της Αλίκης του Μονμπελιάρ (Alix de Montbéliard). Για να διακρίνεται από το θείο του Ιωάννη Ιμπελέν, "τον αυθέντη της Βηρυτού", τον αποκαλούσαν συχνά Ιωάννη της Γιάφας. Πιθανότατα γεννήθηκε στην Κύπρο, αλλά μετά τη δήμευση των κτήσεων της οικογένειάς του από τον Φρειδερίκου Χοενστάουφεν το 1229 αναγκάστηκε να την εγκαταλείψει και να κατευθυνθεί στη βόρειο Παλαιστίνη, στις εκεί οικογενειακές κτήσεις. Το 1232 έλαβε μέρος στη μάχη του Καζάλ Ιμπέρτ, όπου η οικογένειά του νίκησε τους οπαδούς του Φρειδερίκου στην Παλαιστίνη. Τελικά, μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων με τον αυτοκράτορα, το 1242 οι Ιμπελέν κατέλαβαν την Τύρο. Ο Ιωάννης είχε μετάσχει ενεργά στις διαπραγματεύσεις και έπειτα στην πολιορκία της Τύρου.
Οι δραστηριότητες του
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε τη Μαρία των Χετουμιδών, κόρη του Κωνσταντίνου κυρίου του Μπαμπερόν και είχε τέκνα:
- Ιάκωβος π. 1240-1276, κύριος της Γιάφφας & Ασκαλώνος από το 1266. Νυμφεύτηκε τη Μαρία του Μονμπελιάρ.
- Φίλιππος απεβ. μετά το 1263.
- Γκυ απεβ. 1304, κόμης της Γιάφφας & Ασκαλώνος.
- Ιωάννης απεβ. μετά το 1263.
- Χετούμ.
- Οσίν.
- Μαργαρίτα π. 1245-μετά το 1317, ηγουμένη του αββαείου της "Νοτρ Νταμ της Τύρου" στη Νικοζία.
- Ισαβέλλα π. 1250-μετά το 1298, παντρεύτηκε τον Σεμπάντ του Σερβαντικάρ.
- Μαρία απεβ. μετά το 1298, παντρεύτηκε πρώτα τον Βαχράμ του Χαμούς και μετά τον Γρηγόριο Ταρντίφ.
Το συγγραφικό του έργο
Το γνωστότερο έργο του Ιωάννη Ιμπελέν, για το οποίο και έχει μείνει στην Ιστορία είναι το Livre des Assises, στο οποίο καταγράφει το πρωτόκολλο, τα διοικητικά και νομικά έθιμα του Ανωτάτου Συμβουλίου της Ιερουσαλήμ. Το νομικό αυτό κείμενο, καταγραφή των εθίμων του Βασιλείου της Ιερουσαλήμ γνώρισε μεγάλη διάδοση στις Φραγκοκρατούμενες χώρες της Ανατολής με το όνομα Συνήθειες (Ασσίζες) της Ιερουσαλήμ.
Αναφορές σε πηγές