Ο Ιωάννης Α΄ της Λωρραίνης και η σύζυγος του Σοφία της Βυρτεμβέργης - έργο του 17ου αιώνα.
Ο Ιωάννης ήταν μόλις έξι μηνών βρέφος, όταν διαδέχθηκε τον πατέρα του, που σκοτώθηκε στη Μάχη του Κρεσί.[6] Την περίοδο που ήταν ανήλικος, η αντιβασιλεία βρισκόταν στα χέρια της μητέρας του και του Έμπερχαρντ Β΄ της Βυρτεμβέργης. Τον Δεκέμβριο του 1353 έδωσε όρκο υποτέλειας για το δουκάτο του στον αυτοκράτορα Κάρολο Δ΄. Αυτός σαν ανταμοιβή τον έκανε αρχιστράτηγο στην κομητεία της Μοζέλλας. Ο Ιωάννης Β΄ της Γαλλίας του έδωσε βασιλική απαλλαγή να κυβερνήσει το δουκάτο, παρά το ότι ήταν ακόμα ανήλικος (1354). Συμμετείχε σε Σταυροφορίες στη Λιθουανία με το Τευτονικό Τάγμα (1356, 1365)
Συμμετείχε στη μάχη του Πουατιέ στο πλευρό του Γάλλου βασιλιά Ιωάννη Β΄ του Αγαθού, όπως ο πατέρας του στην Μάχη του Κρεσί, αλλά οι Άγγλοι τοξότες εξουδετέρωσαν το Γαλλικό ιππικό. Σε αντίθεση με τον πατέρα του επέζησε, αλλά συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Γάλλους· αργότερα βοήθησε τον δελφίνο Κάρολο να καταστείλει την εξέγερση του Ετιέν Μαρσέλ στο Παρίσι.
Παρέστη στην στέψη του Καρόλου Ε΄ της Γαλλίας στην Ρενς και ενίσχυσε τους δεσμούς με το Γαλλικό στέμμα, που είχε δημιουργήσει η Λωρραίνη από τον περασμένο αιώνα. Συμμετείχε, όπως ο πατέρας του, στον Πόλεμο διαδοχής της Βρετάνης, όπου υποστήριξε τον θείο του Κάρολο, που βρισκόταν σε πόλεμο με τον Ιωάννη Ε΄ δούκα της Βρετάνης. Ο Κάρολος έπεσε στη "μάχη του Ωραί" (29 Σεπτεμβρίου 1364) και ο Ιωάννης Ε΄, σαν αναμφισβήτητος δούκας, συνέλαβε τον Ιωάννη Α΄ αιχμάλωτο.
Το τέλος του σε εξέγερση
Συνέχισε να βοηθά τους Γάλλους βασιλείς Κάρολο Ε΄ και Κάρολο ΣΤ΄ να ανακτήσουν τις περιοχές που είχαν χάσει με τη Συνθήκη του Μπρετινί, αλλά σταδιακά απομακρύνθηκε από τη βασιλική Αυλή. Οι ελεύθερες εταιρείες λεηλατούσαν τα εδάφη του και οι βασιλικοί αξιωματούχοι προσπαθούσαν να απομακρύνουν τον Ιωάννη Α΄ σαν υποτελή του αυτοκράτορα από τους υπηκόους του. Τελικά ο Ιωάννης ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με τον Φίλιππο Β΄ δούκα της Βουργουνδίας. Ο Ιωάννης Α΄ της Λωρραίνης δολοφονήθηκε σε εξέγερση που ξέσπασε στο Παρίσι από πολίτες, που τον κατηγόρησαν για κατάχρηση εξουσίας.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε πρώτα (1361) τη Σοφία (1343 - 1369), κόρη του Έμπερχαρτ Β΄ κόμη, μετά δούκα της Βυρτεμβέργης, με την οποία απέκτησε :[7]
