Η Ιωάννα, γαλλ.: Jeanne de Savoie-Nemours (1532–1568) από τον Οίκο της Σαβοΐας ήταν μέλος του κλάδου του Νεμούρ. Ο σύζυγός της ήταν από τον Οίκο της Λωρραίνης.

Ήταν κόρη του Φιλίππου δούκα του Νεμούρ και της Καρλόττας της Ορλεάνης-Λονγκυεβίλ. Ζούσε στην Αυλή του βασιλιά της Γαλλίας, του οποίου είναι πολύ στενή συγγενής. Ο αδελφός της Ιάκωβος δούκας του Νεμούρ ήταν ένας από τους ευνοούμενους του βασιλιά. Αυτός έγινε το πρότυπο για τον ήρωα του μυθιστορήματος της Μαντάμ ντε Λα Φαγιέτ «Η πριγκίπισσα της Κλέβης».

Η πριγκίπισσα Ιωάννα παντρεύτηκε στο Σατώ ντε Φονταινεμπλώ το 1555 τον Nικόλαο δούκα του Μερκέρ, κόμη του Βωντεμόν, και επίτροπο των δουκάτων για τον ανιψιό του, Κάρολο Γ΄ δούκα της Λωρραίνης. Ο Νικόλαος ήταν χήρος από τον γάμο του με τη Mαργαρίτα του Έχμοντ, από την οποία έχει μια κόρη, τη Λουίζα. Ο κόμης και η κόμισσα του Βωντεμόν κατοικούσαν στο Σατώ ντε Νομενύ.

Η κόμισσα του Βωντεμόν τού έκανε έξι τέκνα:

• Φίλιππος Εμμανουήλ (Noμενύ, 1558 – Νυρεμβέργη 1602), νυμφεύτηκε τη Μαρία του Λουξεμβούργου, υποκόμισσα του Mαρτίγκ.
• Κάρολος (Noμενύ, 1561-1587), καρδινάλιος του Βωντεμόν (1578), επίσκοπος της Τουλ.
• Ιωάννης (γενν. 1563), απεβ. νέος.
• Μαργαρίτα (Noμενύ, 1564-1625), παντρεύτηκε πρώτα το 1581 τον Αν δούκα του Ζουαγιέζ, ευνοούμενο του βασιλιά Ερρίκου Γ΄ της Γαλλίας (απεβ. 1587), και στη συνέχεια το 1599 τον Φραγκίσκο του Λουξεμβούργου, δούκα του Πινέ.
• Κλωντ (1566), απεβ. νέος.
• Φραγκίσκος (1567-1596).

Η κόμισσα του Βωντεμόν αποδείχτηκε μια στοργική πεθερά για την πριγκίπισσα Λουίζα, κόρη από τον πρώτο γάμου τού συζύγου της, που έγινε βασίλισσα της Γαλλίας το 1575. Παρουσίασε τη νύφη της στην Αυλή τού Νανσύ το 1563.

Η κόμισσα του Βωντεμόν δεν είδε την άνοδο της νύφης της: απεβίωσε στο Σατώ ντε Noμενύ το 1568, σε ηλικία 36 ετών.

• Henri Baud (éditeur scientifique), Louis Binz (contributeur), Robert Brunel (contributeur), Paul Coutin (contributeur), Roger Devos (contributeur), Paul Guichonnet (contributeur), Jean-Yves Mariotte (contributeur) et Jean Sauvage (contributeur), Le Diocèse de Genève-Annecy, Paris, Editions Beauchesne, coll. « Histoire des diocèses de France », 1985, 331 p. (ISBN 2-7010-1112-4, BNF 34842416, lire en ligne [archive]).
• Réjane Brondy, Bernard Demotz et Jean-Pierre Leguay, Histoire de Savoie : La Savoie de l'an mil à la Réforme, XIe -début XVIe siècle, Ouest France Université, 1984, 626 p. (ISBN 2-85882-536-X).
• Joseph-Antoine Besson, Mémoires pour l'histoire ecclésiastiques des diocèses de Genève, Tarantaise, Aoste et Maurienne, et du décanat de Savoye, Nancy, S. Henault, 1759, 506 p. (lire en ligne [archive]).
• Laurent Perrillat, « Les apanages de Genevois au XVe siècle. quelques résultats de recherches sur les institutions et les hommes », Etudes savoisiennes, no halshs-01023760,‎ 2015 (lire en ligne [archive]).
• Laurent Perrillat, L'apanage de Genevois aux XVIe et XVIIe siècles : pouvoirs, institutions, société, vol. 113, t. 1, Académie salésienne, 2006, 540 p. (lire en ligne [archive]).
• Laurent Perrillat, L'apanage de Genevois aux XVIe et XVIIe siècles : pouvoirs, institutions, société, vol. 113, t. 2, Académie salésienne, 2006, 1070 p. (lire en ligne [archive]).