Η φράση Ισχύς μου η αγάπη του λαού (δανικά: Folkets kærlighed, min styrke) ήταν το βασιλικό σύνθημα δύο μοναρχιών της Ευρώπης κατά τον 19ο και τον 20ο αιώνα που προέρχονται από τον Οίκο Σλέσβιχ-Χόλσταιν-Σόντερμπουργκ–Γκλύξμπουργκ, ευρύτερα γνωστός και ως Οίκος του Γκλύξμπουργκ.

Χρησιμοποιήθηκε πρώτα από τον Φρειδερίκου Ζ’, μονάρχη του Βασιλείου της Δανίας, ως βασιλικό σύνθημα κατά την διάρκεια της βασιλείας του την περίοδο από το 1848 έως το 1863. Ο ίδιος υπήρξε ο πρώτος μονάρχης του βασιλείου μετά την πολιτειακή μετάβαση από την απολυταρχία στη δημοκρατία, που οδήγησε στη ψήφιση του πρώτου συντάγματος το 1849.^[1] Ο ίδιος θεωρούνταν ως ο πιο προοδευτικούς μονάρχες της εποχής του, παραχωρώντας περισσότερα δικαιώματα, όπως η ελευθερία του Τύπου και της θρησκείας, η διάταξη για το πολιτικό γάμο, η ισότητα των δύο φύλων, τα πολιτικά και ιδιοκτησιακά δικαιώματα της γυναίκας, η μεταρρύθμιση του ποινικού κώδικα και άλλα. Οι μεταγενέστεροι μονάρχες, όπως και οι προκάτοχοι του Φρειδερίκου Ζ’, δεν διατήρησαν το ίδιο βασιλικό σύνθημα.

Αυτό που παρατηρείται από το τέλος της βασιλείας του μέχρι το σημερινό βασιλικό σύνθημα του μονάρχη της Δανίας, Μαργαρίτας Β΄, είναι η εθιμική αναφορά στον «Θεό» ή στον «Κύριο».^[2] Αυτό μπορεί να οφείλεται στην μεταστροφή που παρατηρείται στο τέλος του 19ου αιώνα στις έννοιες του κράτους και της θρησκείας, στην επίδραση του ρομαντισμού και των εθνοτικών κινημάτων, σε συνδυασμό με τις στενότερες σχέσεις του κράτους-εκκλησίας.^[3]

Έπειτα, μετά την έξωση του Όθωνα και την αντικατάσταση της δυναστείας του από τον υιό του Χριστιανού Θ’ και πρίγκιπα Γουλιέλμο, μετέπειτα Γεώργιο Α΄, το βασιλικό σύνθημα του Φρειδερίκου Ζ΄ έγινε επίσης βασιλικό σύνθημα της Βασιλείου της Ελλάδας,^[4][5] Η φράση εντάχθηκε και στο θυρεό του ελληνικού βασιλείου από τον Γεώργιο Α΄ και διατηρήθηκε μέχρι την μεταπολίτευση με το δημοψήφισμα του 1974.^[6]

• Ελευθερία ή θάνατος