Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1914 και ήταν κόρη του Ιωσήφ Μπουστίντουι, ο οποίος καταγόταν από την Ισπανία και για πολλά χρόνια διετέλεσε αρχιμουσικός της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών. Η Ιατρίδη σπούδασε ισπανική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης και στη συνέχεια πραγματοποίησε μαθήματα βιολιού στο Ωδείο Αθηνών. Ξεκίνησε να εργάζεται αρχικά ως καθηγήτρια ισπανικών στο Διδασκαλείο Ξένων Γλωσσών του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια δίδασκε βιολί στο Ωδείο του Πειραϊκού Συνδέσμου. Παράλληλα με την επαγγελματική της ενασχόληση πραγματοποιούσε και σόλο εμφανίσεις σε ευρωπαϊκές ορχήστρες.[2]
Εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1950 δημοσιεύοντας διηγήματα στο περιοδικό Νέα Εστία. Μετά από δύο χρόνια βραβεύτηκε σε διαγωνισμό που πραγματοποίησε η εφημερίδα Herald Tribune της Νέας Υόρκης για το διήγημα της Όλη νύχτα μαζί. Ακόμη βραβεύτηκε με το Βραβείο Κώστα Ουράνη (1959), το Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας (1964), το Α΄ Κρατικό Βραβείο Μυθιστορηματικής Βιογραφίας (1978) και το βραβείο Μάθιους (1995). Ήταν αντιπρόεδρος τόσο της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών όσο και της Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας και πέθανε στην Αθήνα το 1996.[2]
Εργογραφία
Εκτός από διηγήματα ασχολήθηκε και με μεταφράσεις θεατρικών και λογοτεχνικών έργων, αλλά και διασκευές λογοτεχνικών έργων για ραδιοφωνική και τηλεοπτική παρουσίαση. Συνεργάστηκε εκτενώς με το περιοδικό Ευθύνη γράφοντας άρθρα σχετικά με την ελληνική γλώσσα. Στο έργο της κυριαρχεί το θέμα της συμφιλίωσης του ανθρώπου με τον εαυτό του αλλά και το παράλογο της φθαρτής ζωής. Στα σημαντικότερα έργα της περιλαμβάνονται τα εξής[2]:
