Αυτό το λήμμα χρειάζεται μετάφραση.
Αν θέλετε να συμμετάσχετε, μπορείτε να επεξεργαστείτε το λήμμα μεταφράζοντάς το ή προσθέτοντας δικό σας υλικό και να αφαιρέσετε το {{μετάφραση}} μόλις το ολοκληρώσετε. Είναι πιθανό (και επιθυμητό) το ξενόγλωσσο κείμενο να έχει κρυφτεί σαν σχόλιο με τα <!-- και -->. Πατήστε "επεξεργασία" για να δείτε ολόκληρο το κείμενο.
Η Ινδική Εξέγερση του 1857 ήταν μια σημαντική, αν και τελικά ανεπιτυχής, εξέγερση στην Ινδία το 1857–58 ενάντια στην κυριαρχία της Βρετανικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών, η οποία λειτουργούσε ως κυριαρχική αρχή για λογαριασμό του Βρετανικού Στέμματος.[1][2] Η εξέγερση άρχισε στις 10 Μαΐου 1857 με τη μορφή μιας στάσης των Σιπάι του στρατού της Εταιρείας στην πόλη φρούριο του Μεερούτ, 64 χλμ. βορειοανατολικά του Δελχί (πλέον Παλιό Δελχί). Στη συνέχεια, οι ανταρσίες γενικεύθηκαν μαζί με τις εξεγέρσεις εκ μέρους των πολιτών, κυρίως στην Άνω Λεκάνη του Γάγγη και στην κεντρική Ινδία,[α][3][β][4] αν και η εξέγερση εκδηλώθηκε επίσης βορειότερα και ανατολικότερα.[γ][5] Η εξέγερση αποτέλεσε σημαντική απειλή για τη βρετανική εξουσία στην περιοχή αυτή[δ][6] και αντιμετωπίστηκε μόνο με την ήττα των εξεγερμένων στο Γκβαλιόρ στις 20 Ιουνίου 1858.[7] Την 1η Νοεμβρίου 1858, οι Βρετανοί χορήγησαν αμνηστία σε όλους τους εξεγερμένους που δεν συμμετείχαν σε δολοφονίες, αν και δεν ανακήρυξαν επίσημα τη λήξη των εχθροπραξιών μέχρι τις 8 Ιουλίου 1859. Η εξέγερση είναι γνωστή με πολλά ονόματα, όπως η Στάση των Σιπάι, η Μεγάλη Εξέγερση, η Εξέγερση του 1857, η Ινδική Εξέγερση και ο Πρώτος Πόλεμος της Ανεξαρτησίας.[ε][8]
Η επέκταση της Εταρείας Ανατολικών Ινδιών στην Ινδία
Αν και η Βρετανική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών είχε εδραιώσει την παρουσία της στην Ινδία ήδη από το 1612[9] και κατά το παρελθόν διαχειριζόταν τους εμπορικούς σταθμούς που είχε ιδρύσει για εμπορικούς σκοπούς, η νίκη της στη μάχη του Πλάσι το 1757 σηματοδότησε την αρχή της σταθεροποίησής της στην ανατολική Ινδία. Η νίκη κατοχυρώθηκε το 1764 στη μάχη του Μπουξάρ, όταν ο στρατός της Εταιρείας νίκησε τον Μογγόλο αυτοκράτορα Σαχ Αλάμ τον Δεύτερο. Μετά την ήττα του, ο αυτοκράτορας παραχώρησε στην Εταιρεία το δικαίωμα "είσπραξης εσόδων" στις επαρχίες της Βεγγάλης (σύγχρονη Βεγγάλη, Μπιχάρ και Ορίσα), γνωστή ως "Ντιγουάνι" στην Εταιρεία.[10] Η εταιρεία σύντομα επέκτεινε τα εδάφη της γύρω από τις βάσεις της στη Βομβάη και το Μαντράς. Αργότερα, οι πόλεμοι Βρετανίας - Μυσόρε (1766-1799) και οι πολέμοι Βρετανίας - Μαράθα (1772-1818) οδήγησαν στον έλεγχο ακόμη μεγαλύτερου μέρους της Ινδίας.[11]
Σημειώσεις
↑"The 1857 rebellion was by and large confined to northern Indian Gangetic Plain and central India."[3]
↑"The revolt was confined to the northern Gangetic plain and central India."[4]
↑Although the majority of the violence occurred in the northern Indian Gangetic plain and central India, recent scholarship has suggested that the rebellion also reached parts of the east and north."[5]
↑"What distinguished the events of 1857 was their scale and the fact that for a short time they posed a military threat to British dominance in the Ganges Plain."[6]
↑"The events of 1857–58 in India (are) known variously as a mutiny, a revolt, a rebellion and the first war of independence (the debates over which only confirm just how contested imperial history can become) ...(page 63)"[8]