Ιακωβίνη της Βαυαρίας

Ιακωβίνη του Αινώ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση15  Ιουλίου 1401
Λε Κενουά
Θάνατος8  Οκτωβρίου 1436
Teylingen
Αιτία θανάτουφυματίωση
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςBinnenhof
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΙωάννης της Γαλλίας (από 1406)[1][2]
Ιωάννης Δ΄ της Βραβάντης (από 1418)[1][2]
Χάμφρεϊ, δούκας του Γκλόστερ[1][2]
Φρανκ φαν Μπόρσελε (από 1432)[1][2]
Τέκναchild Plantagenet[3]
ΓονείςΓουλιέλμος Β΄ της Βαυαρίας[1] και Μαργαρίτα της Βουργουνδίας[1]
ΑδέλφιαEdward, Lord of Hoogwoud
ΟικογένειαΟίκος του Βίττελσμπαχ
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Ιακωβίνη της Βαυαρίας (γερμανικά: Jacoba van Beieren, 15 Ιουλίου 1401 - 8 Οκτωβρίου 1436), δούκισσα της Βαυαρίας-Στράουμπινγκ, κόμισσα της Ολλανδίας, της Ζηλανδίας και του Αινώ ήταν κόρη και διάδοχος του Γουλιέλμου Β΄, δούκα της Βαυαρίας και της Μαργαρίτας της Βουργουνδίας κόρης του Φιλίππου του Τολμηρού και της Μαργαρίτας Γ΄, κόμισσας της Φλάνδρας. Ήταν δελφίνη της Γαλλίας την περίοδο (1415 - 1417) και δούκισσα του Γκλόστερ την δεκαετία του 1420 μέσω του γάμου της με τον Χάμφρεϊ, δούκα του Γκλόστερ ο οποίος τελικά κηρύχθηκε άκυρος. Η Ιακωβίνη ήταν η τελευταία ηγεμόνας του Αινώ και της Ολλανδίας από τον Οίκο του Βίτελσμπαχ, μετά τον θάνατο της οι περιοχές κληρονομήθηκαν από τον Φίλιππο Γ΄ τον Καλό δούκα της Βουργουνδίας.

Πρώτος γάμος με τον Ιωάννη δελφίνο της Γαλλίας

Σε ηλικία 22 μηνών (5 Μαΐου 1403) και στην συνέχεια σε ηλικία 5 ετών (29 Ιουνίου 1406) η Ιακωβίνη αρραβωνιάστηκε τον Ιωάννη του Τουραίν τέταρτο γιο του Καρόλου ΣΤ΄ της Γαλλίας και της Ισαβέλλας της Βαυαρίας. Τα παιδιά μεταφέρθηκαν στο κάστρο του Λε Κουενόι στο Αινώ, το αγόρι ανατράφηκε από τον μελλοντικό πεθερό του αφού ήταν πιθανός διάδοχος του στο Αινώ αφού στο γαλλικό στέμμα είχε ελάχιστες ελπίδες.[4] Στις 22 Απριλίου 1411 ο πάπας έδωσε την απαραίτητη απαλλαγή, ο γάμος πραγματοποιήθηκε στη Χάγη στις 6 Αυγούστου 1415 όταν η Ιακωβίνη ήταν 14 ετών.[5] Με τον γάμο αυτό ο πατέρας της κατόρθωσε να εξασφαλίσει τη διαδοχή του, αφού είχε άλλα 9 νόθα αδέλφια και η Ιακωβίνη αν και κόρη ήταν το μόνο νόμιμο παιδί του. Τα κληρονομικά της δικαιώματα θα αμφισβητηθούν αργότερα από τον θείο της Ιωάννη, επίσκοπο της Λιέγης, και από το 1419 θα αμφισβητηθούν και από τον ξάδελφό της Φίλιππο τον Καλό, δούκα της Βουργουνδίας. Τέσσερις μήνες μετά τον γάμο της στις 15 Δεκεμβρίου του 1415 ο μεγαλύτερος αδελφός του συζύγου της Λουδοβίκος του Γκυγιέν πέθανε, ο Ιωάννης της Γαλλίας (1398-1417) έγινε δελφίνος και διάδοχος του γαλλικού θρόνου. Ο πατέρας της Γουλιέλμος Β΄ ο οποίος είχε οριστεί ηγεμόνας του μελλοντικού βασιλείου της Γαλλίας απέκτησε σημαντική επιρροή στη γαλλική αυλή, αλλά η επιρροή του εξαρτιόταν σημαντικά από τον Γερμανό αυτοκράτορα Σιγισμόνδο του Λουξεμβούργου, ο οποίος είχε καταφέρει να οριστεί κηδεμόνας της Ιακωβίνης. Τον Μάρτιο του 1416 ο κόμης Γουλιέλμος έθεσε θέμα το γεγονός ότι ο Γουλιέλμος ήταν φιλοξενούμενος του Ερρίκου Ε΄ της Αγγλίας, αλλά το αίτημα του απορρίφθηκε και επέστρεψε εξοργισμένος στο Αινώ.

Στις 4 Απριλίου 1417 πέθανε ο σύζυγός της δελφίνος Ιωάννης πιθανώς δηλητηριασμένος και η Ιακωβίνη έμεινε χήρα σε ηλικία 16 ετών, δυο μήνες αργότερα στις 31 Μαΐου πέθανε και ο πατέρας της από μόλυνση που προήλθε από το δάγκωμα σκύλου, η Ιακωβίνη μόνη της πλέον έπρεπε να διεκδικήσει τα δικαιώματα της. Στο Αινώ η διαδοχή του θρόνου από γυναίκες ήταν συνηθισμένο γεγονός, γι' αυτό αναγνωρίστηκε κόμισσα στις 13 Ιουνίου αλλά στην Ολλανδία και τη Ζηλανδία τα δικαιώματα της αμφισβητήθηκαν. Υποστηρίχτηκε από την παλιά αριστοκρατία αλλά αμφισβητήθηκε από τους οπαδούς του Ιωάννη Γ΄, νεότερου αδελφού του πατέρα της, ο οποίος είχε παραιτηθεί από την επισκοπή της Λιέγης προκειμένου να κληρονομήσει τον αδελφό του. Με την συμβουλή της μητέρας της η Ιακωβίνη έδωσε στον θείο της τον τίτλο του φρουρού και κηδεμόνα της κομητείας του Αινώ προκειμένου να περιορίσει τις φιλοδοξίες του.[6] Ο αυτοκράτορας Σιγισμόνδος ωστόσο ο οποίος είχε αντιπαρατεθεί με τον πατέρα της από το 1516 αντιστάθηκε περισσότερο στα σχέδιά της παντρεύοντας τον θείο της Ιωάννη στον τρίτο του γάμο με την ανιψιά του Ελισάβετ του Γκορλίτζ δούκισσα του Λουξεμβούργου και χήρα του Αντωνίου της Βραβάντης που σκοτώθηκε στη Μάχη του Αζενκούρ (1415).

Δεύτερος γάμος με τον Ιωάννη της Βραβάντης

Η Ιακωβίνη ξαναπαντρεύτηκε αλλά η νέα επιλογή ήταν ατυχής. Ο Ιωάννης Δ΄ της Βραβάντης που διαδέχτηκε τον πατέρα του σαν δούκας της Βραβάντης, θετός γιος της Ελισάβετ Γκορλίτζ επελέγη σαν ο νέος της σύζυγος, οι σύγχρονοι ιστορικοί χρεώνουν την απόφαση αυτή στην μητέρα της Ιακωβίνης και τον θείο της Ιωάννη τον Άφοβο.[7] Στις 31 Ιουλίου 1417 δυο μήνες μετά τον θάνατο του Γουλιέλμου Β΄ πραγματοποιήθηκε ο αρραβώνας, ο γάμος έγινε στη Χάγη στις 10 Μαρτίου 1418. Ο γάμος απαιτούσε παπική απαλλαγή η οποία δόθηκε τον Δεκέμβριο του 1417 αλλά ανακλήθηκε στο Συμβούλιο της Κωνσταντίας τον Ιανουάριο του 1418 λόγω της έχθρας που ξέσπασε από τους αντιπάλους της Κωνσταντίας συμπεριλαμβανομένου και του Σιγισμόνδου του Λουξεμβούργου.[8] Τα οικονομικά προβλήματα του νέου δούκα και η ασθενής πολιτική του προσωπικότητα βοήθησαν τα προβλήματα αυτά να ενταθούν.

Ο Ιωάννης Γ΄ με την υποστήριξη του βασιλιά Σιγισμόνδου και τον Κοντ ξεκίνησε ένοπλο αγώνα κατά της Ιακωβίνης, η οποία είχε την υποστήριξη των Χουκ, ήταν η τελευταία εμφύλια διαμάχη μεταξύ των Χουκ και των Κοντ. Οι δυο στρατοί συναντήθηκαν στη μάχη του Χόρινχεμ (1417), η Ιακωβίνη νίκησε αλλά πιέστηκε να εγκαταλείψει την εμπορική πόλη Ντόρντρεχτ, επιπλέον έπρεπε να εγκαταλείψει τον σύζυγό της λόγω του διατάγματος που είχε εκδώσει ο πάπας.[9] H Ιακωβίνη υπέγραψε με τον ξάδελφο της Φίλιππο τον Καλό την Συνθήκη του Βορκάμ (1419) σύμφωνα με την οποία του παραχωρούσε τις πόλεις Ντόρντρεχτ, Χόρινχεμ και Ρότερνταμ έναντι χρηματικής αποζημίωσης.[10] Ο Ιωάννης Γ΄ υποσχέθηκε να αναγνωρίσει την νομιμότητα του γάμου ανάμεσα στην Ιακωβίνη και στον Ιωάννη Δ΄ της Βραβάντης μόνο αν δεχτεί υψηλή οικονομική αποζημίωση για τις περιοχές που διοικούσε ο σύζυγός της τα επόμενα 5 χρόνια, με την επέμβαση του πάπα Μαρτίνου Ε΄ δόθηκε η απαραίτητη απαλλαγή τον Μάιο του 1419.[11]

Διαζύγιο από τον δεύτερο σύζυγο της

Ο Ιωάννης Δ΄ ωστόσο υπέγραψε ενάντια στις επιθυμίες της συζύγου του με τον θείο της τη Συνθήκη του Μαρτίνσντικ, σύμφωνα με την οποία του παραχωρούσε τις κομητείες της Ολλανδίας και της Ζηλανδίας για τα επόμενα 12 χρόνια.[12][13] Σε αντάλλαγμα ο Ιωάννης Γ΄ παραχωρούσε στην ανιψιά του και στον σύζυγο της χρηματική αποζημίωση όπως και την κομητεία του Αινώ, οι οπαδοί της Ιακωβίνης πλέον στην Ολλανδία, την Φρισία και τη Ζηλανδία είχαν απαλλαγεί από τον όρκο τους σύμφωνα με τους όρους της συνθήκης. Η Ιακωβίνη με την υποστήριξη των οπαδών της ύστερα από την υπογραφή της ανεπιθύμητης συνθήκης άρχισε τις απαραίτητες ενέργειες για να πάρει διαζύγιο από τον σύζυγό της. Οι πολιτικές συνθήκες άλλαξαν στο μεταξύ σημαντικά, ο δούκας της Βουργουνδίας Ιωάννης ο Άφοβος δολοφονήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1419 και ο Γάλλος δελφίνος Κάρολος αδελφός του πρώτου συζύγου της θεωρήθηκε υπεύθυνος για τη δολοφονία, αποκληρώθηκε από τον θρόνο με τη Συνθήκη του Τρουά (1420). Ο Ερρίκος Ε΄ της Αγγλίας ύστερα από αυτό το γεγονός διεκδίκησε το στέμμα της Γαλλίας. Τον Φεβρουάριο του 1421 η Ιακωβίνη έκανε επίσημη δήλωση ότι λόγω της καταστρεπτικής συμπεριφοράς του δευτέρου συζύγου της Ιωάννη Δ΄ της Βραβάντης ζητούσε επίσημα διαζύγιο. Ο θείος της Ιωάννης Γ΄ κυρίευσε εν τω μεταξύ το Λέιντεν, την τελευταία πόλη που είχε μείνει πιστή στην Ιακωβίνη, και αυτό την ανάγκασε να υποταχθεί.

Τρίτος γάμος της Ιακωβίνης με τον Χάμφρεϊ του Γκλόστερ

Ιακωβίνη της Βαυαρίας (1435)

Στις 6 Μαρτίου 1421 η Ιακωβίνη κατέφυγε στην Αγγλία προκειμένου να ζητήσει προστασία από τον βασιλιά Ερρίκο Ε΄ ο οποίος της έκανε επιβλητική υποδοχή.[14] Η Ιακωβίνη ήταν μια από τις πιο επίσημες φιλοξενούμενες του Άγγλου βασιλιά και όταν γεννήθηκε ο διάδοχος Ερρίκος ΣΤ΄ της Αγγλίας έγινε νονά του.[15] Ο βασιλιάς Ερρίκος Ε΄ πέθανε αιφνίδια και πρόωρα (1422) και η Αγγλία εκείνη την εποχή ήταν η μόνη χώρα που αναγνώρισε το διαζύγιο της Ιακωβίνης με τον Ιωάννη της Βραβάντης. Η Ιακωβίνη προχώρησε σε τρίτο γάμο με τον Χάμφρεϊ, δούκα του Γκλόστερ, αδελφό του θανόντος βασιλιά Ερρίκου Ε΄, με τον τρίτο της γάμο έγινε αντιβασίλισσα της Αγγλίας και κηδεμόνας του ανήλικου νέου βασιλιά Ερρίκου ΣΤ΄, ο γάμος έγινε μυστικά στο Έσσεξ στις 7 Μαρτίου 1423.[16] Τα νέα για τον μυστικό τρίτο γάμο της προκάλεσαν μεγάλο σοκ σε ολόκληρη την Ευρώπη, στις 15 Οκτωβρίου 1423 ανακοινώθηκε επίσημα ότι η Ιακωβίνη παντρεύτηκε έναν από τους ισχυρότερους πρίγκιπες της Ευρώπης και περίμενε το παιδί του. Για να ενισχύσει την θέση της ζήτησε την επικύρωση του διαζυγίου της από τον πάπα Μαρτίνο Ε΄ και τον αντίπαπα Βενέδικτο ΙΓ΄, ο θείος της Ιωάννης Γ΄ στράφηκε όπως ήταν αναμενόμενο εναντίον της, αλλά εκείνη βρήκε υποστήριξη από τον Φίλιππο τον Καλό. Το φθινόπωρο του 1424 ο Χάμφρεϊ και η Ιακωβίνη στρατοπέδευσαν στο Καλαί, απο κει μπήκαν στη Μονς στις 5 Δεκεμβρίου όπου ανακηρύχτηκαν κόμητες του Αινώ, ο Χάμφρεϊ στην υπογραφή του αναφέρει: "Χάμφρεϊ με την χάρη του θεού αδελφός του βασιλιά της Αγγλίας, δούκας του Γκλόστερ, κόμης του Αινώ, της Ολλανδίας, της Ζηλανδίας και μεγάλος καγκελάριος της Αγγλίας".[17] Η θέση του άλλαξε στις 6 Ιανουαρίου 1425 όταν δηλητηριάστηκε και πέθανε ο θείος της Ιωάννης Γ΄.

Ο δεύτερος σύζυγος Ιωάννης Δ΄ της Βραβάντης διεκδίκησε την Ολλανδία, την Ζηλανδία και το Αινώ, έκανε τον Φίλιππο της Βουργουνδίας αντιβασιλιά στην Ολλανδία και την Ζηλανδία. Η Ιακωβίνη δραπέτευσε στην Γάνδη με ανδρικά ρούχα, από εκεί κατέφυγε στην Σοουνχόβεν και στη συνέχεια στη Χάουντα όπου ενώθηκε με τους οπαδούς της απο τον ομάδα των Χουκ. Ο πρώην σύζυγός της Ιωάννης της Βραβάντης ήταν τώρα εκείνος που αμφισβητούσε τα κληρονομικά της δικαιώματα ενώ ο τρίτος σύζυγός της Χάμφρεϊ είχε περιορισμένες δυνατότητες. Η διάλυση της συμμαχίας με τη Βουργουνδία είχε καταστρεπτικά αποτελέσματα για τους Άγγλους επειδή τους είχαν βοηθήσει σημαντικά κατά την διάρκεια του Εκατονταετούς Πολέμου. Ο πάπας Μαρτίνος Ε΄ κήρυξε άκυρο τον τρίτο γάμο της Ιακωβίνης με τον Χάμφρεϊ δηλώνοντας ότι είναι παντρεμένη με τον Ιωάννη Δ΄ της Βραβάντης αρνούμενος να νομιμοποιήσει το διαζύγιο, ο Ιωάννης ωστόσο πέθανε πρόωρα.[18]

Παραίτηση και τέταρτος γάμος

Στις 3 Ιουλίου 1428 η Ιακωβίνη ζήτησε και έκλεισε ειρήνη με τον δούκα της Βουργουνδίας: η Ιακωβίνη κράτησε τον τίτλο της κόμισσας της Ολλανδίας, της Ζηλανδίας και του Αινώ, αλλά η διοίκηση παρέμεινε στα χέρια του Φιλίππου, ο οποίος θα ήταν και ο διάδοχός της σε περίπτωση που αυτή απείωνε χωρίς απογόνους. Δεν επιτρεπόταν στην ίδια να παντρευτεί ξανά χωρίς την σύμφωνη γνώμη της μητέρας της, του Φιλίππου και των τριών κομήτων, ενώ ο γάμος της με τον Χάμφρεϊ ακυρώθηκε. Οι οικονομικές δυνατότητες της ήταν ωστόσο άθλιες, που με δυσκολία κρατούσε τη διαχείριση του νοικοκυριού της. Επιπλέον ο δούκας της Βουργουνδίας, μετά την ειρήνη του 1428, κατόρθωσε να κερδίσει την πίστη όλων των παλιών της συμμάχων.[19] Το Πάσχα του 1433 η Ιακωβίνη παραχώρησε στον Φίλιππο οριστικά όλους τους τίτλους και τα δικαιώματα της και σαν αντάλλαγμα της δόθηκαν κτήματα στη Ζηλανδία για να διαμείνει το υπόλοιπο της ζωής της.[20] Μετά την αποκήρυξη των τίτλων της η Ιακωβίνη επέστρεψε στη Ζηλανδία. Εκεί έκανε στενή φιλία με έναν ισχυρό ευγενή, τον Φρανκ φαν Μπόρσελε. Μαζί του παντρεύτηκε την άνοιξη του 1434 και ο Φρανκ πήρε τον τίτλο του κόμη του Όοστερβαντ.[21] Ο γάμος αυτός, σε αντίθεση με τους τρεις προηγούμενους, δεν είχε αγάπη. Δεν κράτησε πολύ, και το 1436 η Ιακωβίνη αρρώστησε και σε λίγους μήνες απεβίωσε από φυματίωση, στις 8 Οκτωβρίου 1436.[22][23] Ο Φίλιππος Γ΄ δούκας της Βουργουνδίας έγινε ο κληρονόμος όλων των εδαφών και των τίτλων της· ο Φρανκ επέζησε άλλα 30 χρόνια.

Υπάρχουν θρύλοι, ότι η Ιακωβίνη είχε παντρευτεί τον Φρανκ από το 1432, δύο χρόνια πριν ανακοινωθεί επίσημα και ότι αυτός ήταν ο λόγος που παραχώρησε όλους τους τίτλους της στον Φίλιππο της Βουργουνδίας σύμφωνα με τους όρους της ειρήνης που είχε υπογράψει από το 1428. Δεν υπάρχουν όμως αποδείξεις γι' αυτό το θέμα· τελικά επικράτησε η άποψη ότι παντρεύτηκε τον Φρανκ στα τέλη του 1433, μισό χρόνο μετά την αποποίηση των τίτλων της.[24]

Οικογένεια

Παντρεύτηκε πρώτα το 1415 τον Ιωάννη των Βαλουά δούκα του Τουραίν. Αυτός απεβίωσε το 1417, 19 ετών. Μετά η Ιακωβίνη έκανε 2ο γάμο το 1418 με τον Ιωάννη Δ΄ των Βαλουά, δούκα της Βραβάντης, που απεβίωσε το 1427, 24 ετών. Το 1423 έκανε 3ο γάμο με τον Χάμφρεϋ των Λάκναστερ δούκα του Γκλώστερ. Ο γάμος ακυρώθηκε το 1428. Έπειτα η Ιακωβίνη έκανε 4ο γάμο το 1434 με τον Φρανκ φαν Μπόρσελε. Η Ιακωβίνη απεβίωσε δύο έτη μετά. Δεν απέκτησε απογόνους από τους γάμους της.

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 «Kindred Britain»
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 p11380.htm#i113798. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  3. ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  4. ↑ Antheun Janse: Een pion voor een dame, p. 54–56
  5. ↑ A. Janse, p. 81–84.
  6. ↑ Léopold Devillers: Cartulaire des Comtes de Hainaut de l’avènement de Guillaume II à la mort de Jacqueline de Bavière, vol. IV, Hayez, Brüssels 1889, Nº. 1157, p. 91.
  7. ↑ A. Janse, p. 121.
  8. ↑ Devillers, Nº. 1173, p. 109, Nº. 1174, p. 111.
  9. ↑ Devillers, Nº. 1199, p. 158.
  10. ↑ Devillers, Nº. 1228, p. 187.
  11. ↑ Devillers, Nº. 1235, p. 199.
  12. ↑ A. Janse, p. 179.
  13. ↑ Devillers, Nº. 1251, p. 200; Frans van Mieris: Groot charterboek der graaven van Holland, van Zeeland en heeren van Vriesland. vol. IV, van der Eyk, Leyden 1756, p. 545.
  14. ↑ A. Janse, p. 192–195.
  15. ↑ A. Janse, p. 200.
  16. ↑ Alfred H.Burne, "The Hundred Years War," (1st ed., 1955; Folio soc., 2005), 371
  17. ↑ Devillers, Nº. 1427, p. 438.
  18. ↑ A. Janse, p. 279–280.
  19. ↑ A. Janse, p. 312–316.
  20. ↑ For a complete list see: A. Janse, p. 316.
  21. ↑ A. Janse, p. 326.
  22. ↑ A. Janse, p. 326, Graven van Holland, p. 143.
  23. ↑ A. Janse, p. 329–331.
  24. ↑ Graven van Holland, p. 141–143; for a full argumentation against this legend see: A. Janse, p. 288–326.

Πηγές

  • Alfred H.Burne, "The Hundred Years War," (1st ed., 1955; Folio soc., 2005)
  • Antheun JANSE, Een pion voor een dame. Jacoba van Beieren (1401–1436), Amsterdam, Uitgeverij Balans, 2009, 400 p. (ISBN 978-94-6003-185-4).
  • D.E.H. de Boer, E.H.P. Cordfunke. "Jacoba van Beieren (1417–1428) en Jan 'Zonder Genade' van Beieren (1418–1425)", In: Graven van Holland, Middeleeuwse Vorsten in Woord en Beeld (880–1580), 2010, p. 135–145
  • Graven van Holland, p. 141–143; for a full argumentation against this legend see: A. Janse
  • Léopold Devillers: Cartulaire des Comtes de Hainaut de l’avènement de Guillaume II à la mort de Jacqueline de Bavière, vol. IV, Hayez, Brüssels 1889
  • Public Domain This article incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "article name needed". Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.
Προκάτοχος:
Γουλιέλμος Β΄ της Βαυαρίας 		Κόμης του Αινώ

1417–1432 		Διάδοχος:
Φίλιππος Γ΄ της Βουργουνδίας

Read other articles:

Pirofosfat

Difosfat dialihkan ke artikel ini. Istilah tersebut juga dapat merujuk pada garam yang mengandung dua gugus fosfat. Pirofosfat Nama Nama lain Difosfat atau dipolifosfat Penanda Model 3D (JSmol) Gambar interaktif 3DMet {{{3DMet}}} ChEBI CHEBI:18361 Y ChemSpider 559142 Y DrugBank DB04160 Y Nomor EC PubChem CID 644102 Nomor RTECS {{{value}}} InChI InChI=1S/H4O7P2/c1-8(2,3)7-9(4,5)6/h(H2,1,2,3)(H2,4,5,6)/p-4 YKey: XPPKVPWEQAFLFU-UHFFFAOYSA-J YInChI=1/H4O7P2/c1-8(2,3)...

 

Microsoft Visio

Artikel ini tidak memiliki referensi atau sumber tepercaya sehingga isinya tidak bisa dipastikan. Tolong bantu perbaiki artikel ini dengan menambahkan referensi yang layak. Tulisan tanpa sumber dapat dipertanyakan dan dihapus sewaktu-waktu.Cari sumber: Microsoft Visio – berita · surat kabar · buku · cendekiawan · JSTOR Microsoft VisioTipeaplikasi dan diagramming software (en) Versi stabilMicrosoft Windows: 2021 GenreDiagrammingLisensiTakbebasBagian dar...

 

Ziveh, Silvaneh

Village in West Azerbaijan province, Iran For other places with a similar name, see Ziveh. Village in West Azerbaijan, IranZiveh Persian: زيوهVillageZivehCoordinates: 37°15′03″N 44°54′17″E / 37.25083°N 44.90472°E / 37.25083; 44.90472[1]CountryIranProvinceWest AzerbaijanCountyUrmiaDistrictSilvanehRural DistrictMargavarPopulation (2016)[2] • Total1,200Time zoneUTC+3:30 (IRST) Ziveh (Persian: زيوه), also Romanized as Z�...

Pegunungan Pamir

Pegunungan PamirPegunungan Pamir dilihat dari udara, Juni 2008Titik tertinggiPuncakKongur TaghKetinggian7.649 m (25.095 ft)Coordinates38°35′39″N 75°18′48″E / 38.59417°N 75.31333°E / 38.59417; 75.31333Letak Geografis NegaraTajikistan, Kyrgyzstan, Afghanistan and TiongkokStates/ProvincesBadakhshan, Osh, Wakhan and XinjiangRange coordinates38°30′N 73°30′E / 38.5°N 73.5°E / 38.5; 73.5Koor...

 

العلاقات الأوزبكستانية اللاتفية

العلاقات الأوزبكستانية اللاتفية أوزبكستان لاتفيا   أوزبكستان   لاتفيا تعديل مصدري - تعديل   العلاقات الأوزبكستانية اللاتفية هي العلاقات الثنائية التي تجمع بين أوزبكستان ولاتفيا.[1][2][3][4][5] مقارنة بين البلدين هذه مقارنة عامة ومرجعية للدول�...

 

Ernie Djohan

Ernie DjohanLahirErnie Irawaty Djohan6 April 1951 (umur 73)Jakarta, IndonesiaKebangsaanIndonesiaNama lainErnie DjohanPekerjaanPenyanyiaktrisTahun aktif1962–sekarangKerabatHanief Djohan (kakak tiri),Sari Nila (Menantu)Karier musikGenrePoppop melayuInstrumenVokal Label Canary Records Remaco Phillips Records Singapore Musica Studio's Artis terkaitEka SaptaElly KasimLilis SuryaniOslan HuseinTetty KadiVivi SumantiZainal Combo Hj.Ernie Irawaty Djohan atau lebih dikenal dengan Erni...

Puncak Sosok

Puncak Sosokꦥꦸꦕꦏ꧀ꦱꦺꦴꦱꦺꦴꦏ꧀JenisDestinasi wisata alamLokasiDukuh Jambon, Desa Bawuran, Kalurahan Pleret, Kapanéwon Pleret, Kabupaten BantulDibuka2018Dioperasikan olehPemerintah Desa BawuranStatusDibuka (sepanjang hari) Puncak Sosok (Jawa: ꦥꦸꦕꦏ꧀ꦱꦺꦴꦱꦺꦴꦏ꧀, translit. Pucak Sosok) adalah destinasi wisata pegunungan yang berada di Dukuh Jambon, Desa Bawuran, Kalurahan Pleret, Kapanéwon Pleret, Kabupaten Bantul, Provinsi Daerah Istime...

 

General Council (Andorra)

Unicameral parliament of Andorra This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: General Council Andorra – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (September 2011) (Learn how and when to remove this template message) General Council of Andorra Consell General d'Andorra9th General CouncilTypeTypeUnic...

 

Irlandia pada Olimpiade

Irlandia padaOlimpiadeKode IOCIRLKONFederasi Olimpiade IrlandiaSitus webwww.olympics.ieMedali 11 10 14 Total 35 Penampilan Musim Panas19241928193219361948195219561960196419681972197619801984198819921996200020042008201220162020Penampilan Musim Dingin199219941998200220062010201420182022Penampilan terkait lainnya Britania Raya (1896–1920) Tim yang mewakili Irlandia telah berkompetisi dalam Olimpiade Musim Panas sejak 1924, dan dalam Olimpiade Musim Dingin sejak 1992. Federasi Olimpiade Ir...

Pierre Waldeck-Rousseau

Pour les articles homonymes, voir Waldeck-Rousseau, Waldeck et Rousseau. Ne doit pas être confondu avec Waldeck Rochet. Pierre Waldeck-Rousseau Pierre Waldeck-Rousseau(photographié par Eugène Pirou). Fonctions Président du Conseil des ministres françaisMinistre de l'Intérieur et des Cultes 22 juin 1899 – 7 juin 1902(2 ans, 11 mois et 16 jours) Président Émile Loubet Gouvernement Waldeck-Rousseau Législature VIIe Prédécesseur Charles Dupuy Successeur Émile Combes ...

 

National symbols of Kuwait

The national symbols of Kuwait are official and unofficial flags, icons or cultural expressions that are emblematic, representative or otherwise characteristic of Kuwait and of its culture. Symbol Title Name of Symbol Picture National flag Flag of Kuwait Coat of arms Coat of arms of Kuwait National anthem an-Nashīd al-Waṭani National anthem of Kuwait Problems playing this file? See media help. National flower Arfaj flower[1] National bird Falcon[2] National animal Arabian c...

 

آلة إيقاعية

  لمعانٍ أخرى، طالع آلة (توضيح). آلة إيقاعية مغربية تقليدية آلة الإيقاع[1] أو آلة النقر[1] أو الآلة الإيقاعية هي التي تصدر الصوت عن طريق الطرق أو الضرب ومثال عليها الطبل والدف والجرس.[2][3][4] آلات إيقاعية مقدمة تنقسم آلات الإيقاع في الأوركسترا السيمفون�...

Cinq maisons du Chán

Les cinq maisons du Chán (ou les cinq maisons du Zen) sont les cinq écoles principales du bouddhisme Chán qui apparurent en Chine sous le règne de la dynastie Tang. Bien qu'à l'époque, elles n'étaient pas considérées comme de véritables écoles du bouddhisme, elles sont aujourd'hui des écoles importantes dans l'histoire du bouddhisme Chán. La plupart des lignées des patriarches du Chán à travers l'Asie et le reste du monde trouvent leur origine ou furent au moins fortement infl...

 

Bhagwan Lal Indraji

Indian archaeologist and scholar Bhagwan Lal IndrajiBorn(1839-11-08)8 November 1839Junagadh, Junagadh State, Kathiawar AgencyDied16 March 1888(1888-03-16) (aged 48)Bombay, Bombay PresidencyNationalityIndianOther namesBhagwanlal Indraji, Pandit Bhagvanlal InderjiOccupationArchaeologistKnown forDeciphering ancient Indian inscriptions Bhagwan Lal Indraji or Bhagwanlal Indraji (8 November 1839 – 16 March 1888) was an Indian archaeologist and scholar. A member of the Royal Asiatic...

 

The Last Shadow

Book by Orson Scott Card The Last Shadow First editionAuthorOrson Scott CardCover artistJohn HarrisLanguageEnglishSeriesEnder's Game seriesGenreScience fictionPublisherTor BooksPublication date16 November 2021Publication placeUnited StatesPreceded byChildren of the Mind, Shadows in Flight  The Last Shadow is a 2021 science fiction novel by American writer Orson Scott Card, part of his Ender's Game series. It links the Shadow Saga (the parallel companion series) back to the orig...

NGC 6425

يفتقر محتوى هذه المقالة إلى الاستشهاد بمصادر. فضلاً، ساهم في تطوير هذه المقالة من خلال إضافة مصادر موثوق بها. أي معلومات غير موثقة يمكن التشكيك بها وإزالتها. (سبتمبر 2023) NGC 6425   الكوكبة العقرب  رمز الفهرس NGC 6425 (الفهرس العام الجديد)IRAS 17437-3128 (IRAS)C 1743-315 (فهرس كالدويل)IRAS 17437-3131 ...

 

Japan–Russia relations

This article is about relations since the fall of the Soviet Union in 1991. For relations prior to 1917, see Empire of Japan–Russian Empire relations. For relations with the Soviet Union, see Japan–Soviet Union relations. Bilateral relationsJapanese-Russian relations Japan Russia Diplomatic missionEmbassy of Japan, MoscowEmbassy of Russia, TokyoEnvoyJapanese Ambassador to Russia Toyohisa KodzukiAmbassador to Japan Mikhail Galuzin Japanese Prime-Minister Shinzō Abe (left) and Russian Pres...

 

John F. Shafroth

American politician (1854–1922) For his son, the United States Navy admiral, see John F. Shafroth Jr. John ShafrothIn officeMarch 4, 1913 – March 3, 1919Preceded bySimon GuggenheimSucceeded byLawrence C. Phipps18th Governor of ColoradoIn officeJanuary 12, 1909 – January 14, 1913LieutenantStephen R. FitzgarraldPreceded byHenry A. BuchtelSucceeded byElias M. AmmonsMember of theU.S. House of Representativesfrom Colorado's 1st districtIn officeMarch 4, 1895 – Fe...

Will (philosophy)

Faculty that selects among a being's desires Will, within philosophy, is a faculty of the mind. Will is important as one of the parts of the mind, along with reason and understanding. It is considered central to the field of ethics because of its role in enabling deliberate action. A recurring question in Western philosophical tradition is about free will—and the related, but more general notion of fate—which asks how the will can truly be free if a person's actions have either natural or...

 

Communist Workers' Party of Germany

Not to be confused with Communist Party of Germany. Political party in Germany Communist Workers' Party of Germany Kommunistische Arbeiterpartei Deutschlands (KAPD)FoundedApril 1920 (1920-04)DissolvedMarch 1933 (1933-03)Split fromCommunist Party of GermanyMerged intoCommunist Workers Union of GermanyNewspaperKommunistische Arbeiter-ZeitungMembership (1921)43,000IdeologyLeft communismRevolutionary socialismCouncil communismPolitical positionFar-leftIntern...