Ηρακλής Ρεράκης

Ηρακλής Ρεράκης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Ηρακλής Ρεράκης (Ελληνικά)
Γέννηση1952
Ρέθυμνο
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΕλληνικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
ΣπουδέςΘεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης

Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών Μεταπτυχιακές Σπουδές στη Φρανκφούρτη

Διδακτορικές Σπουδές στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΟμότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου στον τομέα της Παιδαγωγικής - Χριστιανικής Παιδαγωγικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
ΕργοδότηςΑριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
δεδομένα

Ο Ηρακλής Μ. Ρεράκης (1952) είναι ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.), στον τομέα των Παιδαγωγικών και της Χριστιανικής Παιδαγωγικής. Από το 2017, προεδρεύει της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων.[1]

Βιογραφία και σπουδές

Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο της Κρήτης. Είναι πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ το 1985 έλαβε το πτυχίο του Τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.[2] Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στις "Επιστήμες της Αγωγής" στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης.[2] Κατά το έτος 1986 έλαβε διδακτορικό δίπλωμα από το τμήμα της Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με θέμα «Διάλογος Ανατολής και Δύσεως για την ένωση των Εκκλησιών το ΙΕ' αιώνα κατά τον Ιωάννη Ευγενικό».[3]

Ακαδημαϊκή σταδιοδρομία

Από το 2001 έως το 2019 υπηρέτησε ως Επίκουρος Καθηγητής, αρχικά, και στη συνέχεια ως Αναπληρωτής και Τακτικός Καθηγητής στο Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., διδάσκοντας «Γενική Παιδαγωγική» και «Ειδική Διδακτική του Μαθήματος των Θρησκευτικών», σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο σπουδών.[2] Το 2010 ίδρυσε και στη συνέχεια διηύθυνε το «Εργαστήριο Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής» του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας (το οποίο μετονομάστηκε σε «Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας και Χριστιανικού Πολιτισμού») του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης), ενώ υπηρέτησε και ως Διευθυντής του Τομέα "Δικαίου, Ζωής και Οργάνωσης της Εκκλησίας.[2][4] Κατά το ακαδημαϊκό έτος 2001, υπηρέτησε ως Λέκτορας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου, ενώ συνεργάστηκε και με το Πανεπιστήμιο Κρήτης.[5] Ως Πανεπιστημιακός Διδάσκαλος συνταξιοδοτείται το 2019.[2]

Επιστημονικές δραστηριότητες

Δίδαξε στη βαθμίδα της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ως θεολόγος καθηγητής από το 1979 έως το 1998, διατελώντας σχολικός σύμβουλος Θεολόγων Κρήτης (1998-1999).[5] Διετέλεσε επιστημονικά υπεύθυνος του προγράμματος "Επιχειρηματικότητα και Καινοτομία στο Θρησκευτικό και Πολιτισμικό Πλαίσιο", στο πλαίσιο του 3ου ΚΠΣ - ΕΠΕΑΕΚ ΙΙ: Ενθάρρυνση Επιχειρηματικών Δράσεων, Καινοτομικών Εφαρμογών και Μαθημάτων Επιλογής Φοιτητών Και Σπουδαστών.[6] Από το 2013 έως το 2017 διετέλεσε μέλος της επιτροπής παιδείας της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ), ανανεώνοντας τη θητεία του ως πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της συγκεκριμένης Ένωσης,[1] με παράλληλη δράση ως μέλος της διοικούσας επιτροπής του Συνδέσμου Θεολόγων Μακεδονίας - Θράκης. Είναι εγγεγραμμένος μέλος της Παιδαγωγικής Εταιρείας Ελλάδος (παράρτημα Μακεδονίας) και ιδρυτικό μέλος - συνεργάτης της Ελληνικής Εταιρείας Ιστορικών της Εκπαίδευσης.[7] Διαθέτει παρουσία σε συνέδρια θεολογικής και παιδαγωγικής θεματολογίας, είτε ως μέλος οργανωτικής επιτροπής, είτε ως εισηγητής.[2][8][9][10]

Εκ μέρους του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ., συμμετείχε στη δράση για το σχεδιασμό, την οργάνωση και την υλοποίηση του Προγράμματος Επικαιροποίησης Γνώσεων Αποφοίτων (Π.Ε.Γ.Α.) με τίτλο: «Σύγχρονες Μορφές Τουρισμού: Καινοτόμες Δράσεις», που υλοποιήθηκε κατά το ακαδημαϊκό έτος 2013 – 2014,πραγματοποιώντας εισηγήσεις για τον Θρησκευτικό Τουρισμό.[11] Ανάλογη δραστηριότητα ανέπτυξε σε παρόμοιο πρόγραμμα με τίτλο: «Καινοτόμες Δράσεις σε Μειονοτικά Περιβάλλοντα Μάθησης: Εκπαίδευση και Ποιότητα Ζωής – Πολιτισμός», κατά ακαδημαϊκό έτος 2014 - 2015.[12] Επιλέχθηκε από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο ως αξιολογητής διδακτικών βιβλίων Θρησκευτικών (Ορθόδοξης Χριστιανικής Αγωγής), της Ε΄ και της ΣΤ΄ Τάξεως Δημοτικού, σχετικά τη δημιουργία του Διαθεματικού Προγράμματος στο μάθημα των Θρησκευτικών.[13]

Βασική Εργογραφία

Η επιστημονική του δραστηριότητα επικεντρώνεται κυρίως στις γνωστικές περιοχές της Χριστιανικής Παιδαγωγικής, της Σχολικής Θρησκευτικής Αγωγής και της Διδακτικής του μαθήματος των Θρησκευτικών. Μερικές από τις μελέτες του είναι οι κάτωθι:[14][15]

  • Η συμβολή των Θεολογικών Μαθημάτων του Ελληνικού Σχολείου στην κοινωνική ένταξη του μαθητή, Σφακιανάκη Δ., 2018.
  • Ηρ. Ρεράκης – Ε. Πεπές, Πρακτική Άσκηση και Μικροδιδασκαλίες, Σφακιανάκη Δ., 2016.
  • Η Ετερότητα του «άλλου» στην ελληνική παιδεία. Ορθόδοξη χριστιανοπαιδαγωγική θεώρηση, Σφακιανάκη Δ., 2016.
  • Ηρ. Ρεράκης – Ε. Πεπές, Θεολογική Παιδεία και Εκπαιδευτική Τεχνολογία, Σφακιανάκη Δ., 2016.
  • Διδακτική των Θεολογικών Μαθημάτων στο Ελληνικό Σχολείο, Σφακιανάκη Δ., 2015.
  • Σύγχρονη Διδακτική του μαθήματος των Θρησκευτικών, Πουρναράς Π.Σ., 2010.
  • Κοινωνική ένταξη και θρησκευτική αγωγή του μαθητή στο ελληνικό σχολείο, Πουρναράς Π.Σ., 2010.
  • Θεολογία και θεολογικές σπουδές. Εισαγωγικές Προσεγγίσεις, Πουρναράς Π. Σ., 2008
  • Ο «άλλος» στο ελληνικό σχολείο. Ορθόδοξη χριστιανοπαιδαγωγική θεώρηση, Πουρναράς Π. Σ., 2006.
  • Θρησκευτικά και πολιτισμικά πρότυπα στο έργο του Διονύσιου Σολωμού, Γρηγόρη, 2003 (β' έκδοση).
  • Θρησκευτικά και πολιτισμικά πρότυπα στο μάθημα "Η γλώσσα μου" της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, Έλλην, 1997.

Αρθρογραφία

Η αρθρογραφία του έγκειται σε θεολογικά/εκκλησιαστικά θέματα, αλλά και σε αμφιλεγόμενα ζητήματα ευρύτερου κοινωνικού ενδιαφέροντος.[16][17][18][19]Καταθέτει τις απόψεις του σχετικά με τη θρησκευτική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα, με παράλληλη συμμετοχή σε επιστημονικές επετηρίδες.[20][21]Προσεγγίζει, επίσης, θέματα αγωγής και παιδείας σε συγκεκριμένα χρονικά πλαίσια και συνθήκες, είτε με κατάθεση αρθρογραφίας σε επιστημονικά συνέδρια, είτε με τη συμμετοχή σε συγγραφή συλλογικών τόμων .[22] [23][24]

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 ΠΕΘ, ΔΣ της. «Το νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ)». Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2022. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 «Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Μονάδα Διασφάλισης Ποιότητας». 
  3. ↑ «Εθνικό Αρχείο Διδακτορικών Διατριβών: Πλοήγηση στο Εθνικό Αρχείο Διδακτορικών Διατριβών». www.didaktorika.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2022. 
  4. ↑ «Μετονομασία του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ. | Γραφείο Διασύνδεσης Δ.Π.Θ.». career.duth.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2022. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «Εκλογές για την ανάδειξη νέου Διοικητικού και Εποπτικού Συμβουλίου της ΠΕΘ». Alfavita. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2022. 
  6. ↑ «ΕΠΙΧΕΙΡHΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ & ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΣΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ (Χ176) – Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας και Χριστιανικού Πολιτισμού». www.past.auth.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2022. 
  7. ↑ «ΕΛΕΙΕ». eleie Ελληνική Εταιρεία Ιστορικών της Εκπαίδευσης. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2022. 
  8. ↑ «Συνέδριο «Εξουσία-Διακονία-΄Ανθρωπος»». Πεμπτουσία. 18 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2022. 
  9. ↑ ΠΕΘ, ΔΣ της. «Πρόγραμμα Δ΄ Διεθνούς Θεολογικού της ΠΕΘ με το σύνδεσμο για όσους επιθυμούν να το παρακολουθήσουν διαδικτυακά». Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2022. 
  10. ↑ «1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Θεολόγων - Πρακτικά Συνεδρίου» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 24 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2022. 
  11. ↑ «MODIP - Aristotle University of Thessaloniki | Research Projects». qa.auth.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2022. 
  12. ↑ «Δωρεάν Πρόγραμμα Δια Βίου Μάθησης ΑΕΙ "Καινοτομικές Δράσεις σε Μειονοτικά Περιβάλλοντα Μάθησης: Εκπαίδευση και Ποιότητα Ζωής–Πολιτισμός"». www.eduguide.gr (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2022. 
  13. ↑ «Θρησκευτικά Ε' Δημοτικού: Οι Χριστιανοί στον αγώνα της Ζωής» (PDF). σελ. 2. 
  14. ↑ «Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Βιβλιοθήκη». Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Βιβλιοθήκη. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2022. 
  15. ↑ «ΜΟΔΙΠ - Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης | e-Οδηγός Σπουδών». qa.auth.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2022. 
  16. ↑ «Ενωμένη Ρωμηοσύνη». Ενωμένη Ρωμηοσύνη. 10 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2022. 
  17. ↑ Θεολόγων (ΠΕΘ), Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ, Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως (5 Οκτωβρίου 2022). «Ηρακλής Ρεράκης: Το παράλογο του «δικαιώματος» του φόνου, μέσω αμβλώσεων». Αφήστε με να ζήσω!. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2022. 
  18. ↑ «ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ - ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ». Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2022. 
  19. ↑ «5 χρόνια Ορθόδοξη Αλήθεια». ROMFEA. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2022. 
  20. ↑ «Επιστημονική Επετηρίδα Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης Τμήμα Ποιμαντικής Τόμος 4 1995». Ορθόδοξη Θεολογική Ψηφιακή Βιβλιοθήκη. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2022. 
  21. ↑ «Επιστημονική Επετηρίδα Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης, Τμήμα Ποιμαντικής». Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης. 2002. 
  22. ↑ «Θ' Διεθνές Κρητολογικό Συνέδριο». 
  23. ↑ «ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ». www.eriande.elemedu.upatras.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2022. 
  24. ↑ «ΜΟΔΙΠ - Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης | Βιογραφικό Σημείωμα». qa.auth.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2022. 

Προτεινόμενη βιβλιογραφία

  • Ρεράκη, Ηρακλή Μ. (2010). ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΝΤΑΞΗ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Πουρναράς. σελ. 182 -207. ISBN 978-960-242-442-1.
  • Ρεράκη, Ηρακλή Μ. (2006). Ο "ΑΛΛΟΣ" ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ - ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Πουρναράς. σελ. 365 - 485. ISBN 978-960-242-363-9.
  • Ρεράκη, Ηρακλή Μ. (1997). ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ Δ. ΣΟΛΩΜΟΥ. Αθήνα: Εκδόσεις: Γρηγόρη. σελ. 31 - 45, 67 - 98. ISBN 960-333-156-2.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι