Επίπεδη γη

Χάρτης του 15ου αι. Αυτό το είδος του μεσαιωνικού χάρτη δείχνει μόνο την προσβάσιμη πλευρά της σφαιρικής Γης, αφού θεωρήθηκε ότι κανείς δεν θα μπορούσε να διασχίσει το καυτό κλίμα κοντά στον Ισημερινό στο άλλο μισό του πλανήτη
Η σφαιρική Γη όπως φαίνεται από το Apollo 17

Διάφοροι πολιτισμοί, όπως αυτοί της Βαβυλώνας, της αρχαίας Αιγύπτου, πριν από την Κλασική Ελλάδα, πριν από τη Χρυσή εποχή της Ινδίας και την Κίνα πριν από τον 17ο αι. είχαν αντιλήψεις για μια επίπεδη Γη. Ξεκινώντας από την αρχαία ελληνική Αστρονομία, το παράδειγμα της σφαιρικής γης σταδιακά εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο υποσκελίζοντας την κοσμολογική πίστη σε μια επίπεδη Γη.[1][2][3][4][5]

Θεωρία της επίπεδης γης

Η ψευδής πεποίθηση ότι ο μεσαιωνικός Χριστιανισμός πίστευε σε μια επίπεδη γη αναφέρεται ως μύθος της επίπεδης γης.[6] Το 1945, ο Σύλλογος Ιστορικών (Historical Association) της (Μεγάλης Βρετανίας), το είχε αναφέρει σε ένα φυλλάδιο σχετικά με κοινά σφάλματα στην ιστορία ως δεύτερο από 20.[7] Ο μύθος ότι οι άνθρωποι του Μεσαίωνα πίστευαν ότι η Γη ήταν επίπεδη εγγράφηκε στη λαϊκή φαντασία τον 19ο αιώνα, κυρίως χάρη στην δημοσίευση του έργου φαντασίας του Washington Irving Η ζωή και τα ταξίδια του Χριστόφορου Κολόμβου, το 1828.[8] Αν και η υπόθεση της επίπεδης Γης έχει από καιρό γενικά απορριφθεί, εξακολουθούν να υπάρχουν περιστασιακά σύγχρονοι υποστηρικτές της υπόθεσης.

Ιστορική εξέλιξη

Αρχαία Εγγύς Ανατολή

Η πίστη σε μια επίπεδη γη βρίσκεται στα παλαιότερα συγγράμματα της ανθρωπότητας, όπως το Έπος του Γκιλγκαμές. Στην αρχαία αιγυπτιακή [9] και Μεσοποταμιακή μυθολογία και σκέψη ο κόσμος παριστανόταν σαν ένας επίπεδος δίσκος που επέπλεε στον ωκεανό, και σ’ αυτή την αρχή βασίζονται αρχαιοελληνικοί χάρτες όπως του Αναξίμανδρου και του Εκαταίου του Μιλησίου. [εκκρεμεί παραπομπή]

Η Εβραϊκή Βίβλος εξέλιξε την αρχαία κοσμολογία της Μέσης Ανατολής, που αποκαλύφθηκε εν μέρει στο έπος Ενούμα Έλις,το οποίο περιέγραφε μια επίπεδη γη με μια στερεή οροφή, περιτριγυρισμένη από νερά από πάνω κι από κάτω.[10][11]

Ησαΐας 40:22

Τον 8ο αι. π.Χ., γράφει στον Ησαΐα 40:22: «ὁ κατέχων τὸν γῦρον τῆς γῆς ...» [12][13] Η εβραϊκή λέξη chûgh που αποδίδεται ως "γύρος", μπορεί να μετφράζεται επίσης κι ως "κύκλος",[14] ή «σφαίρα».[15] Ως αποτέλεσμα, ορισμένες αποδόσεις στην αγγλική γράφουν «τη σφαίρα της γης» (απόδοση Douay) και «στρογγυλή γη» (Moffatt).

Κλασικός Ελληνικός Κόσμος

  • "Ο Θαλής ο Μιλήσιος πίστευε ότι η Γη ήταν ένας κυκλικός δίσκος που επέπλεε σ' έναν ωκεανό χωρίς όρια..." [16]

Ο Παρμενίδης είχε συλλάβει την ιδέα μιας σφαιρικής Γης.[17]

Ο Πυθαγόρας τον 6ο αι. π.χ. πίστευε (ίσως για αισθητικούς λόγους) ότι όλα τα ουράνια σώματα ήταν σφαιρικά. Όμως, έχει αναφερθεί ότι ο Πυθαγόρας συμπέρανε από το σφαιρικό σχήμα της έκλειψης της σελήνης, ότι η Γη δεν μπορούσε να είναι ούτε επίπεδη ούτε κυλινδρική, παρά μόνο σφαιρική. [1]

Παραπομπές

  1. ↑ Συνέχιση της ελληνικής έννοιας στη ρωμαϊκή και μεσαιωνική χριστιανική σκέψη: Reinhard Krüger:Materialien und dokumente mittelalterlichen zur Erdkugeltheorie von der Spätantike bis zur Kolumbusfahrt (1492)
  2. ↑ Άμεση έγκριση της ελληνικής έννοιας από το Ισλάμ: Ragep, F. Jamil: «Αστρονομία», στο: Krämer, Gudrun (ed.) et al.: Εγκυκλοπαίδεια του Ισλάμ, ΤΡΙΑ, Brill 2010, χωρίς αριθμούς σελίδων
  3. ↑ Άμεση υιοθέτηση από την Ινδία:(Direct adoption by India:) David Pingree: "History of Mathematical Astronomy in India", Dictionary of Scientific Biography, Τομ. 15 (1978), σελ. 533−633 (554f.);
  4. ↑ Glick, Thomas F., Livesey, Steven John, Wallis, Faith (eds.): "Medieval Science, Technology, and Medicine: An Encyclopedia", Routledge, New York 2005, ISBN 0-415-96930-1, σελ. 15 (1978), σελ. 533-633 (554f.)
  5. ↑ Adoption by China via European science: Jean-Claude Martzloff, “Space and Time in Chinese Texts of Astronomy and of Mathematical Astronomy in the Seventeenth and Eighteenth Centuries”, Chinese Science 11 (1993-94): 66-92 (69) and Christopher Cullen, "A Chinese Eratosthenes of the Flat Earth: A Study of a Fragment of Cosmology in Huai Nan tzu 淮 南 子", Bulletin of the School of Oriental and African Studies
  6. ↑ Jeffrey Russell, ο μύθος της επίπεδης γης
  7. ↑ Τα μέλη του Ιστορικού Συλλόγου (1945). Συνήθη σφάλματα στην ιστορία. General Series, G.1. London: PS King & Staples for the Historical Association. Λονδίνο: σελ. 4-5. Ο Ιστορικός Σύλλογος δημοσίευσε ένα δεύτερο κατάλογο 17 άλλων κοινών σφαλμάτων το 1947.
  8. ↑ Russell, Jeffrey B.. "The Myth of the Flat Earth" .
  9. ↑ H. and H. A. Frankfort, J. A. Wilson, and T. Jacobsen, Before Philosophy (Baltimore: Penguin, 1949) 54.
  10. ↑ «Seeley The Geographical Meaning of "Ëarth" and "Seas" in Genesis 1:10, Westminster Theological Journal 59 (1997), σελ.246» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 16 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2010. 
  11. ↑ «Paul H. Seely, The Firmament and the Water Above, Westminster Theological Journal 53 (1991)» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 5 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2010. 
  12. ↑ Ολόκληρος ο στίχος σε μετάφραση των Ο΄: «ὁ κατέχων τὸν γῦρον τῆς γῆς καὶ οἱ ἐνοικοῦντες ἐν αὐτῇ ὡς ἀκρίδες ὁ στήσας ὡς καμάραν τὸν οὐρανὸν καὶ διατείνας ὡς σκηνὴν κατοικεῖν»
  13. ↑ Henry M. Morris, Science and the Bible Chicago: Moody Press, 1986 ISBN 0802406564 . σελ. 13-14. Jason Lisle, Taking Back Astronomy: The Heavens Declare Creation, Green Forest, AR: Master Books, !SBN 978089051479, υπάρχει online στο Answers in Genesis. Δείτε επίσης την έκδοση Douay-Rheims Version αυτού του κειμένου, του 16ου αι., όπου η επίμαχη λέξη μεταφράζεται ως «σφαίρα».
  14. ↑ chug
  15. ↑ A Concordance of the Hebrew and Chaldee Scriptures, του B. Davidson. Βλ. επίσης Wilson's Old Testament Word Studies, του William Wilson.
  16. ↑ Science World, Thales biography
  17. ↑ "... η κοσμολογία του συνίστατο από μια σφαιρική Γη κι ένα πεπερασμένο, ακίνητο, σφαιρικό σύμπαν." Parmenides of Elia (ca. 515-after 450 BC) - Eric W. Weisstein's World of Scientific Biography