Εξόριστη κυβέρνηση ονομάζεται μια πολιτική ομάδα που ισχυρίζεται ότι είναι νόμιμη κυβέρνηση ενός κράτους, αλλά δεν είναι σε θέση να ασκήσει νόμιμη εξουσία και εδρεύει σε άλλο κράτος. ^[1] Η αποτελεσματικότητα μίας τέτοιας πρωτοβουλίας εξαρτάται πρωτίστως από την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας που λαμβάνει και της εσωτερικής αποδοχής.

Οι εξόριστες κυβερνήσεις τείνουν να σχηματίζονται κατά τη διάρκεια κατοχής, πολέμου, επανάστασης ή πραξικοπήματος. Για παράδειγμα, μετά την πτώση της Αθήνας στις 26 Απριλίου 1941 και κατά τη διάρκεια της κατοχής, ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ ηγούταν της εξόριστης κυβέρνησης του Καΐρου.

Το διεθνές δίκαιο αναγνωρίζει ότι οι εξόριστες κυβερνήσεις μπορούν να αναλάβουν πολλούς τύπους δράσεων. Αυτές περιλαμβάνουν:

• να συνάψει διμερή ή διεθνή συμφωνία και να γίνει μέλος διεθνούς οργανισμού
• τροποποίηση ή αναθεώρηση του συντάγματος
• διατήρηση στρατιωτικών δυνάμεων
• διατήρηση ή απόκτηση αναγνώριση
• έκδοση δελτίων ταυτότητας
• δημιουργία πολιτικών κομμάτων
• διεξαγωγή εκλογών

Σε περιπτώσεις όπου μια χώρα έναν μεγάλο αριθμό ομογενών από μίας κυβέρνησης που ισχυρίζεται ότι είναι η νόμιμη κυβέρνηση της πατρίδας τους, μπορεί να ασκήσει, εν μέρει, έλεγχο στον πληθυσμό. Επί παραδείγματι, η Προσωρινή Κυβέρνηση της Ελεύθερης Ινδίας είχε εξουσία μεταξύ του εθνοτικά ινδικού πληθυσμού της Βρετανικής Μαλαισίας, με τη συγκατάθεση των τότε ιαπωνικών στρατιωτικών αρχών.